Tímarit Máls og menningar - 01.05.1962, Síða 83

Leikhús
GESTAGANGUR
jóðleikhúsið hefur á þessum vetri tek-
ið til meðferðar tvö ný íslenzk leikrit.
Fyrst Strompleik Kiljans, sem fjallað var
nm á sínum tíma í þessum dálkum, og nú
síðast Gestagang eftir Sigurð A. Magnús-
son, ungan og athafnasaman rithöfund,
ljóðasmið og gagnrýnanda.
Efni Gestagangs mundi vera nokkurn-
veginn þetta:
Gunnar er læknastúdent og býr í þakher-
bergi. Hann er af þeirri gerðinni, sem hef-
ur mynd af manninum með ljáinn yfir flet-
inu sínu. Rúna er skólastelpa, sem heim-
sækir Gunnar tíðum í trássi við móður sína
því eitthvað verður hann líka að hafa í
fletinu milli þess að hann tekur sér lestrar-
tarnir í leiðinlegum bókum. Mestallan
fyrsta þátt tala þau um „hitt“, hvemig það
sé á meðan, á undan og sérlega þó á eftir.
Annars virðist stúlkan fara í taugarnar á
Gunnari vegna þess hvað hann er gáfaður
(á eftir), enda er hún send uppá hana-
bjálka að skoða myndablöð meðan Gunnar
veitir Jóhanni, öðrum snillingi og mælsku-
manni með ógnarstóran listamannatrefil,
viðtal um lífið og tilveruna — einkanlega
„partý“ heima hjá góðborgaranum og vini
þeirra, Ólafi, en kona Ólafs, Auður, hefur
legið með Gunnari — og það veit Jóhann.
Nú kemur stúlkan ofanaf loftinu þegar Jó-
hann er farinn og taka þau upp talið þar
sem frá var horfið og lýkur svo að Gunnar
lofar að koma með henni í leikhús á laug-
ardaginn. Rúna fer og inn kemur Auður
segjandi Gunnari eftir nokkrar vífilengjur,
að hún þrái hann einan og gefi sig í raun-
inni engum öðmm, þó hún sé að þykjast
þetta með manninum sínum, sem hún vill
halda í til öryggis þangaðtil Gunnar hefur
lokið námi og sé komin í öruggt embætti
sem vonlegt er. Hún rekur líka fyrir Gunn-
ari hvemig hún hafi gefizt Ólafi í ungæðis-
skap og eins vegna þess hvað hún var óstýri-
látt barn og þessvegna vildi faðir hennar
sjá hana í öruggum höndum áður en hann
dæi. Gunnar stingur uppá því að hún skilji
og vinni bara fyrir sér þangað til hann sé
búinn að ljúka námi — en hún svarar því
til, að til þess verði hann að vera meir en
lítið viss með sig, enda er Gunnar nýbúinn
að lýsa yfir því að hann sé að gefast upp
við námið (líklega þykir henni ekki væn-
lega horfa með embætti og öryggi hjá hon-
um?). Loks fær hún hann til að lofa því að
koma í „partý“ á laugardaginn. Kveðju-
kossinn endar í undirbúningi undir að fara
að gera hitt og tjaldið er dregið fyrir nefin
á eftirvæntingarfullum áhorfendum.
Annar þáttur: Laugardagspartýið með
löngum mælskulistarsýningum Jóhanns —
paradoxin fljúga um loftið þar til speking-
urinn er orðinn mál og öl-móður svo hús-
bóndinn verður að aka honum heim. Þann-
ig hefur Jóhann komið því svo fyrir, að þau
175