Tímarit Máls og menningar - 01.07.1962, Qupperneq 45

VÖLUNDARHÚSIÐ
langt! Þá kemst ekki þúsundþjalasmiðurinn hjá því að bera fram kvörtun, og
við hvern á hann að kvarta, ef ekki matrónu hússins. Sem sagt, hinn móSgaSi
listamaSur gengur inn til frú, Grossman sem nú er ein meS köttum sínum.
HurSinni er læst á eftir honum.
Þarna stendur litli maSurinn, snýr lófunum fram í furSu og uppgjöf, lyftir
háttmjóum öxlunum, togiS andlitiS ennþá tognara af réttmætri gremju. Þarna
situr frú Grossman, stillt og hræringarlaus enn sem komiS er í undrun sinni
og reiSi, en meS æ hörkulegri glampa í augunum, brosiS æ beiskara, þving-
aSra. Og á milli þeirra og allt í kring um þau reisa kettirnir tepruleg gesta-
spjót.
Og í herberginu viS hliSina? Ef maSur gægist innum skráargatiS, þá sér
maSur fyrst nákvæmlega ekki neitt. Stúlkan hefur víst gert ráS fyrir forvitni
litla mannsins og slökkt ljósiS. Og þó, brátt getur hann gefiS frú Grossman
upplýsingar. Hann sér vangasvip hennar bera við gluggann. Greinilega og í
smáatriðum getur hann ekki fylgzt meS því, hvaS hún aðhefst, sér þó aS hún
er aS klæSa sig, klæðir sig í flýti, í mjög miklum flýti. Og ekki veitir víst af,
því nú kemur herrann hennar aS sækja hana. ÞaS er snyrtilegur og geðfelldur
ungur maður, mjög óaðfinnanlegur, kannski einn af spilafélögum herra Axels
kvöldið góða, kannski líka einhver annar — hver þekkir eitt krækiber frá
öðru?
En nú er stundvísi eitt af því sem þessi ungi maður hefur vanið sig á og á
heimtingu á; hann situr með úrið í hendinni, og það er ofboð fýldur herra sem
bíður IngiríSar, þegar hún seint um síðir stígur fram úr myrkri herbergis síns,
í dyragættinni stendur hún sjálf eins og myrkur í svartri hettukápu sem nær
frá hvirfli niður á tær, glæsilegri hettukápu auðvitað, silkigljáandi, en nógu
skuggalegri samt. Gerir ekkert til! Augu hennar brosa, varir hennar brosa,
líkaminn inni í þessum skuggalega hjúpi virðist allur á iði af kjötkveðjugalsa.
Ungi maðurinn hýrnar, hún kemur til hans dansandi, lýtur niður að honum,
leggur handlegginn um hálsinn á honum, vanga að vanga. Nokkur augnablik
eru þau samskonar par að sjá og hjónaleysin á auglýsingunni. Og til þess að
setja kommuna yfir i-ið, og af því það er svo dæmalaust mikill galsi í henni og
til þess að gera þúsundþjalasmiðinn og frú Grossman alveg frá sér numin af
hrifningu, þá leikur hún sama prakkarastrikið og sýnt er á auglýsingunni,
hrifsar einhvern hlut úr vasa unga mannsins sem einskis gáir og felur hann
með undraverðri leikni í fellingum svörtu hettukápunnar.
Auglýsingin hnyttilega blasir við í umgerð úr hundruð skínandi ljósaper-
235