Tímarit Máls og menningar - 01.04.1967, Síða 24

Tímarit Máls og menningar
Það spennti bogann of hátt. Það of-
tók sig, blóð þeirra sem það myrti
kom yfir þá sjálfa. Því blæddi út á
bökkum Volgu, hné aflvana við múra
Stalíngrad. Það skildi eftir sig ó-
bragð. Menn vildu ekki trúa að neitt
svipað gerðist aftur, það yrði að
minnsta kosti hlé. Menn héldu að þeir
sem stóðu að réttarhöldunum í Niirn-
berg hefðu eitthvað lært, einhvern
geig fundið. En öðru nær. Enn er
heiminum ögrað, enn skín valdið í
almættis dýrð, kveikir samskonar bál,
brennir sama eldsneyti. Og eins og
áður er valdinu lotið í öllum áttum,
gera menn kaup sín á eyrinni. Alið
á undirgefni hvers lands af öðru hef-
ur það breitt úr sér og lagt fjötra á
hnöttinn. Aldrei hefur vald jafn steig-
urlátt, eins dramhsamt þanið vængi
auðs og stáls yfir jörðina. Og það
skal sýnt að hver sem dirfist að
standa í vegi eða hindra fyrirætlanir
þess skal engu fyrir týna nema lífinu.
En þá rís ein þjóð, víetnamska
þjóðin, rís af einfaldri hugprýði
hjartans, af ást á föðurlandi sínu, og
býður þessu ógnarvaldi byrginn,
bregður spegli á loft og sýnir furðu-
lostnum heimi hvernig þetta vald eng-
ist, spýr eldi og eitri og hefur sjálft
sig að spotti í vanmáttugri vitstola
grimmd. Með því að neita að láta
auðmýkja sig hefur hún gefið öðrum
þjóðum leiftrandi fordæmi, útvalið
sig til að standa í fremstu varnarlínu,
upphafin með einstæðum hætti á tind
sögunnar til að lýsa öðrum þjóðum
veg. Hvað gefur henni þann styrk sem
vekur huglausum undrun? Hún er
sterk huguð og frjálsleg af því hún
berst, leggur líf sitt að veði, berst
réttlátri haráttu fyrir föðurlandið og
frelsi allra á jörðu. Upp af fórnum
hennar hugprýði og sársauka lýsa
logar við himin. Þeir logar binda við
sig augu og hjörtu allra jarðarbúa,
því að órjúfanlega eru samanfléttuð
örlög allra þjóða, allra manna. Það
er í fleiri en einum skilningi að
Bandaríkin sleppa ekki frá Víetnam,
styrjöldin þar sækir þau sjálf heim,
bindur örlög þessara þjóða logum
sársaukans. Því eru kjörorð banda-
rískra kvenna: líf og heill sona Víet-
nams og okkar eru einum örlögum
háð. Víetnamska þjóðin stendur í
vörn fyrir okkur öll. Hún ein lætur
ekki skelfast, ber uppreist höfuð.
Hve lengi ber hún fórnirnar fána
hugprýðinnar ein?
Erindi fiutt á fundi Sósfalistafélags Reykjavíkur 14. febr. sl.
14