Tímarit Máls og menningar - 01.04.1967, Blaðsíða 15

einir leik og geta valið sér skotmörk
að geðþótta. Þeir þóttust í fyrstu
beina árásunum eingöngu að sam-
gönguleiðum og hernaSarstöðum, en
hófu þó fljótlega árásir á borgirnar
sjálfar, úthverfin sögðu þeir, en hafa
loks orðið að játa, eftir að Salisbury
aðstoðarritstjóri New York Times
hirti fréttapistla sína frá Hanoi, að
sprengjuárásir hefðu verið gerðar
jafnt á sveitaþorp sem íhúðarhverfi
í borgunum, og beitt sprengjutegund-
um sem eingöngu eru ætlaðar til tor-
tímingar mannslífum og jafnframt
dreift eiturefnum til að eyða gróður-
lendi og afrakstri jarðar. f Suður-
Víetnam, ]iar sem Bandaríkjamenn
vildu framan af engan beinan þátt
taka í eyðileggingu þorpa, hafa þeir
sjálfir tekið upp gereyðingarhernað,
brennt til ösku þorp og jafnvel heil
svæSi eins og skemmst er að minnast
frá 19. jan. s.l. þegar þeir gereyddu
öllu lífi á 50 ferkm svæði norðvestur
af Saigon. Hernaður Bandaríkja-
stjórnar í Víetnam her þannig æ
greinilegri einkenni þjóðarmorðs,
eins og það er skilgreint í alþjóða-
lögum er gengu í gildi 12. jan. 1951
og Sameinuðu þjóðirnar hafa staðfest
og undirritað. Eftir gasofna Hitlers,
þar sem útrýma átti kynstofni Gyð-
inga, þótti nauðsynlegt aS sett væru
alþjóðalög þar sem skýrt væri kveðið
á um að það væri refsiverður glæpur
að eyða, algerlega eða að einhverjum
hluta, ]jjóð eða kynflokki eða gera
ÞjóS í eldslogum
þeim lífsskilyrðin óbærileg. En ein-
mitt þelta er Bandaríkjaherinn að
framkvæma í Víelnam. Ýmsir vilja
bera fram þær afsakanir að stríði
fylgi ævinlega grimmdarverk, og svo
sé á báða hóga í Víetnam. En hér er
alger eðlismunur þegar markmiðið er
að útrýma heilli þjóð og gera henni
ólíft í landinu. Það er vitundin um
þetta sem vakið hefur sterk mótmæli
með flestum þjóðum, ekki síður vin-
um Bandaríkjaþjóðarinnar og innan
Bandaríkjanna sjálfra þar sem birtist
fjöldi greina og heilar hækur með
hörðustu gagnrýni á styrjaldarrekst-
urinn í Víelnam. Eftir skýrslum frá
sjúkrahúsum í Suður-Víetnam ]jykir
mega komast því næst að 10 óbreyttir
borgarar falli eða særist í styrjöld-
inni á móti hverjum hermanni, en i
maí í fyrra taldi herstjórn Banda-
ríkjanna tölu fallinna og særðra
skæruliða 260.000, og eftir því ætti
að hafa fallið eða særzl 2.6 miljónir
af íbúum í SuSur-Víetnam eða sjötti
hver maður. Og hvað er þá hlutfalliS
stigið hátt síðan, eða verður eftir
árið þegar Johnson hefur fengið sam-
þykkta tillögu sina um tvöföldun her-
kostnaðarins? Er ekki auðsæilegt að
hér er verið að fremja þjóðarmorS,
refsiverðan glæp að alþjóðalögum?
Menn hljóta að spyrja: Hvernig
stendur á að svona hernaðaraðferSir
eru hafðar í frammi? JohnsonBanda-
ríkjaforseti og stjórn hans hafa einatt
sama svarið á reiðum höndum: ætl-
5