Tímarit Máls og menningar - 01.04.1967, Blaðsíða 28

Tímarit Máls og menningar
vera að tala. Það verður hvort sem er engu haggað. Hvað hefur eiginlega
gripið þá? Hvað \ilja þeir í raun og veru? Hvað geri ég þeim? Aldrei
hel’ ég skipt mér af pólitík. Studdi ég kannski Thálniann? tg sem er ein
af þessum borgaralegu frúm, sem láta þjóna sér o. s. frv., og allt í einu
eiga svo bara þær ljóshærðu að mega vera það? Að undanförnu hefur
mér oft orðið hugsað til þess, sem þú sagðir mér fyrir mörgum árum, að
sumir menn væru verðmætari en aðrir, og þeim væri gefið insúlín ef þeir
fengju sykursýki, en hinum ekki. Og ég var svo mikill asni að láta mér
finnast þetta rétt! En nú hafa þeir gert nýja skiptingu, og nú er ég í hópi
þeirra, sem ekki teljast verðmætir. Það er mér mátulegt.
Uún liœttir aflur. fíyrjar á nýjan leik.
Já, ég er að láta niður. Það er óþarfi fyrir þig að láta eins og þú hafir
ekki tekið eftir neinu síðustu dagana. Fritz, það er hægt að sætta sig við
allt nema aðeins eitt: að við horfumst ekki í augu þessa síðustu stund
sem við eigum saman. Það megum við ekki láta eftir þeim, þessum lygur-
um, sem þvinga alla til að ljúga. Fyrir tíu árum, þegar einhver tók þannig
til orða, að það sæist ekki að ég væri Gyðingur, þá sagðir þú strax: jú,
það sér maður. Og það gladdi mig. Það var ótvírætt. Hvers vegna þá
núna þessar vöflur? Eg er að fara af því að annars svipta þeir þig yfir-
læknisstöðunni. Og af því það er hætt að heilsa þér á spítalanum, og af
þvi þú ert hættur að geta sofið á nóttunni. Eg vil ekki að þú segir við mig,
að ég eigi ekki að fara. Ég flýti mér af því ég vil forðast að heyra þig
segja, að ég verði að fara. Það er hara tímaspursmál. Karakter, hann er
tímaspursmál. Hann endist svo og svo lengi, rétt eins og hanzki. Sumir
hafa sterkan karakter, hann endist lengi. En hann endist ekki að eilífu.
Ég er sosum ekki reið. Jú, ég er reið. Hvers vegna á ég að taka öllu með
skilningi? Ilvað er að finna að laginu á nefinu og litnum á hárinu á mér?
Ég á að fara burt úr borginni, sem ég er fædd í, svo að þeir þurfi ekki
að sjá mér fyrir smjöri. Hvers konar manneskjur eruð þið, já, líka þú!
Þið finnið upp deilakenninguna og nýjar aðferðir við lungnauppskurð, og
látið svo villimenn skipa ykkur fyrir, að þið eigið að sigra heiminn, en
megið ekki eiga þá konu sem þið viljið eiga. Gervilungu, og Rússa í hverju
skoli! Þið eruð ófreskjur, eða skríðið fyrir ófreskjum! Já, þetta er óskyn-
samlegt af mér, en hvers virði er skynsemin í slíkum heimi? Þarna siturðu
og sérð konu þína pakka niður og segir ekki orð. Veggirnir hafa eyru,
segirðu? En þið segið ekki neitt. Þeir sem ekki liggja á hleri, þeir þegja.
lö