Tímarit Máls og menningar - 01.04.1967, Blaðsíða 89

Vigur. Páll dó í tjaldi sínu á Þingvelli.
(1) (4) (23)
Sigurður Pétursson (26. apríl 1759—6.
apríi 1827) skáld og sýsluniaður.
I 1. bindi: „Um Aburd og Mykiu ...
1192—200 bl.)“.
Fæddur á Ketilsstöðum á Völlum, sonur
Péturs Þorsteinssonar sýslumanns og fyrri
konu hans Þórunnar Guðmundsdóttur frá
Kolfreyjustað. — I stað þess að senda son
sinn í annan livorn stólskólann að íslenzk-
um liætti fór Pétur sýslumaðiir með Sigurð
utan 1774 og kom honum í latínuskóia í
Hróarskeldu. Lauk hann þar stúdentsprófi
1779, fór síðan í háskólann, tók heimspeki-
próf 1780, málfræðipróf (philologicum)
1782 og lögfræðipróf 1788. Þá hafði hann
átt lengri útivist en flestir aðrir jafnaldrar
lians íslenzkir svo að við húið var að hann
ílentist ytra. En Sigurður hélt strax til
Islands að loknu lagaprófi. Varð héraðs-
dómari í Gullbringusýslu og sýslumaður í
Kjósarsýslu 1789 og lögreglustjóri í Reykja-
vík 1790. I æsku hafði hann verið sérlega
hraustur, styrkur vel og glíminn. En
snemma kenndi hann fótarmeins sem bag-
aði hann illa. Fékk hann af þeini sökum
lausn frá embætti með eftirlaunum árið
1803. Hann var ókvæntur og barnlaus og
bjó lengst af á heimili vinar síns Geirs
biskups Vídalíns. Sigurður var eitt bezta
skáld síns tíma, orti m. a. Stellurímur og
skrifaði tvö leikrit, Hrólf og Narfa, fyrir
skólapilta í Reykjavíkurskólanum eldri.
(1) (2) (4) (5) (24)
SigurSur Þorsleinsson (21. ág. 1714—
1794) gullsmiður.
I 1. bindi: „Um góda og varanlcga Gyll-
íngu ... (20—25 bl.)“.
Foreldrar hans voru hjónin Þorsteinn
Sigurðsson sýslumaður á Víðivöllum í
Fljótsdal og Björg Pálsdóttir frá Goðdöl-
Fyrstu íslcnzku timaritin II
um. Var hann því albróðir Péturs sýslu-
manns á Ketilsstöðum og föðurbróðir Sig-
urðar skálds og sýslumanns. Fluttist ungur
til Danmerkur og gerðist þar mikilsmetinn
iðnmeistari, en þeir voru með áhrifamestu
mönnum borgarastéttarinnar fyrir daga
stóriðnaðarins. Fékkst eitthvað við útgáfu
íslenzkra guðsorðabóka í Danmörku í fé-
lagi við Pétur bróður sinn. — Kvænlur
danskri konu, dóttur Ottesens Islands-
kaupmanns og var sonur þcirra dr. med.
og prófessor á Kóngsbergi. (1)
Skúli Magnússon (12. des. 1711—9. nóv.
1794) landfógeti.
í 4. bindi: „Sveita-bóndi ... (137—207
bls.)“.
í 5. bindi: „Fyrsti Vidbætir til Sveita-
bóndans ... (143—189 bls.)“.
í 6. bindi: „Um Trévöxt á Islandi ...
(97—116 bls.)“.
— „Annar Vidbætir til Sveita-bóndans ...
um Samjöfnud á Fialla-grösum og Káli
med og móti Miöli til drýginda ... (152—
174 bls.)“.
Fæddur í Keldunesi, foreldrar Magnús
Einarsson lengst prestur á Húsavík og
kona hans Oddný Jónsdóttir. Nam í heima-
skóla og var hrautskráður af stjúpföður
sínum, sr. Þorleifi Skaftasyni í Múla árið
1731. Var nokkur sumur skrifari hjá Bene-
dikt Þorsteinssyni lögmanni. Fór 1732 til
háskólanáms og lagði stund á lögfræði.
Lauk ekki prófi en fékk samt 1734 veitingu
fyrir Austur-Skaftafellssýslu, einni rýruslu
sýslu landsins; bjó þá í Bjarnanesi. Hegra-
nessýslu (þ. e. Skagafjörð) fékk hann 1737
og liélt til ársloka 1749, er hann varð land-
fógeti. í Skagafirði bjó liann á Hofi á
Höfðaströnd, Gröf og frá 1741 á Okrum.
Frá 1751 og til dauðadags bjó hann i
Viðey. — Ævi Skúla og störf, dugnaður
hans, áhugi og kapp, sigrar hans og ósigr-
ar, allt er þetta kunnara en svo að hér
79