Tímarit Máls og menningar - 01.04.1967, Blaðsíða 40
Tímarit Aláls og menningar
eldri verkamaðurinn: Þeir fá borgun. Innrásarher.
vngri verkamaðurinn: Og svo er verið að tala um ..þjóðaratkvæðagreiðslu".
„Ein þjóð, eill riki, einn Foringi! Er þud þinn vilji, þýzki kjósandi?‘~ Og
við getum ekki einu sinni gefið út smáflugrit í tilefni þessarar þjóðar-
atkvæðagreiðslu. I sjálfu höfuðvígi verkalýðsins, Neukölln.
konan : Hvers vegna getum við það ekki?
YNGRI VERKAMAÐURINN: Of hættulegt.
eldri verkamaðurinn: Núna eftir að Karl er líka kominn í hendurnar á
þeim. Hvernig eigum við að ná í heimilisföngin?
yngri VERKAMAÐURINN: Til að semja textann vantar okkur líka mann.
konan bendir á útvarpið: Hann hafði hundraðþúsund menn til sinnar árásar.
Okkur vantar einn mann. Ef hann einn hefur það sem hann þarf, þá sigrar
auðvitað hann.
YNCRI verkamaðurinn reiður: Þá vantar Karl sem sagt ekki.
KONAN: Ef stemningin hér er svona, þá getum við alveg eins kvaðzt og farið.
eldri verkamaðurinn: Félagar, það kann aldrei góðri lukku að stýra að
hlekkja sjálfan sig. Það er staðreynd að það er alltaf að verða erfiðara
að koma út flugriti. Við getum ekki látið eins og við heyrum blátt áfram
ekki þessi siguröskur þeirra. Hann bcndir á útvarpið. Við konuna: Þú
verður að viðurkenna að það er ekki hægt að lá neinum sem heyrir þetta
þó honum finnist að þeir séu alltaf að verða máttugri. Hljómar þetta ekki
raunverulega eins og ein þjóð?
konan: Það hljóntar eins og tutluguþúsund drykkjusvolar sem hafa fengið
ókeypis hjór.
YNGRI verkamaðurinn : Kannski erum það bara við sem segjum það?
Konan slétlar lítinn samanbögglaðan miða.
eldri veiikamaðurinn: Hvað er þetta?
konan : Þetta er afrit af hréfi. Fyrst við höfunt hávaðann, get ég lesið það
upphátt.
Hún les:
„Elsku sonur minn! A morgun verð ég ekki lengur á lífi. Aftakan fer
venjulega fram klukkan sex á morgnana. Samt ætla ég að skrifa, af því
ég vil þú vitir að skoðanir mínar hafa ekki breytzt. Eg hef ekki heldur
sótt um að verða náðaður, því ég hef ekki brotið neitt af mér. Ég hef
aðeins unnið fyrir mína stétt. Þó svo kunni að virðast sem það hafi verið
fyrir gíg, þá er það samt ekki rétt. Hver maður á sinn stað, það skal vera
30