Tímarit Máls og menningar - 01.09.1983, Side 86

Jón frá Pálmholti
Gesturinn
Eitt sumarið kom til okkar gestur. Það var roskin kona sem hafði
verið lengi í Pálmholti þegar hún var ung og átti þaðan kærar
minningar. Gamli bærinn stóð enn óhreyfður þegar hún kom og ég
man hvernig hún strauk þilið og hurðarhúnana eins og hún væri að
gæla við ástvin. Svo gekk hún gömlu götuna suður að lindinni og
horfði stundarkorn niður í vatnið. Hún hafði marga fötuna borið
heim úr þessari lind.
Seinna um daginn þegar hún fór þerraði hún tár af vöngum og kvaddi
þennan gamla bæ með þeim orðum að ekki myndi hann búa henni
fleiri sælar stundir. Eg fann til með konunni en í hugskoti mínu
kviknaði undarlegur grunur. Myndi ég kannski einhverntíma ein-
hverntíma löngu seinna koma hér eins og hún ókunnugur maður og
líta í hinsta sinn yfir göturnar og túnið og strjúka þilin.
436