Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.1990, Side 97

Tímarit Máls og menningar - 01.09.1990, Side 97
þess, sem aðrir textar fléttast utan um eða falla inn í. En þótt undarlegt megi virðast, hefur þetta mikla verk aldrei verið sjálfstætt og óháð rit í þess orðs fyllstu merkingu: það er ritað í fram- haldi af „Sturlu sögu“ (og kannske að nokkru leyti öðrum verkum líka), og verður svo smám saman að breiðri „íslandssögu“, en samt hefur höfundur, að því er best verður séð, forðast að taka upp efni úr ýmsum eldri sögum, einkum „Þórðar sögu kakala“ og „Þorgils sögu skarða". Myndast við það eyður í frásögn hans, hún verður stuttaraleg eða jafnvel miðuð við það, að því er virðist, að koma með viðbætur eða „leið- réttingar" við ofantaldar sögur. Eins og höf- undur hugsaði sér „íslendinga sögu“ og gekk frá henni, myndar hún með öðmm orðum ekki fullkomna og afmarkaða frásögn nema ýmsum öðmm ritum sé á einhvem hátt bætt við hana. Af þessu leiðir, að uppruni Sturlungusafnsins er tvíþættur. Annars vegar em „frumtextamir“ sem menn gera ráð fyrir og Bjöm M. Olsen kallaði „hinar einstöku sögur óbreyttar og sjálf- stæðar" en sennilega væri réttara að skilgreina á annan hátt og kalla „heimildasafn höfundar"; virðist það nefnilega hafa verið all fjölbreytt og spannað ættartölur, munnmæli og e.t.v. eitthvað fleira, auk venjulegra ritaðra sagna. Hins vegar er svo sú „hugmynd um Sturlunga sögu“ sem var greinilega til staðar á einhvem hátt, eða lá a.m.k. í loftinu, þegar Sturla Þórðarson reit „ís- lendinga sögu“, þótt við getum vitanlega ekki skilgreint hana nánar (nema þá kannske með því að grandskoða „eyðumar" í verki hans frá þessu sjónarmiði, en óvíst er hvað það gæti leitt langt). Þessar tvær hliðar em tengdar, þar sem hugmyndin kom upp, meðan safn „fmmtext- anna“ var að skapast og hafði áhrif á mótun þess. Þegar málið er sett fram á þennan hátt, dettur gmndvöllurinn undan kenningu Bjöms M. Ol- sens. Ólíklegt er að „heimildasafn" Sturlungu- höfúndar hafi verið í þeirri mynd að það hefði yfirleitt getað varðveist í heild sem slíkt, óháð safhritinu sem það var notað til að byggja upp, og er því út í hött að sakna þess. Ef við miðum hins vegar einungis við skráðar og afmarkaðar „sögur“, sem höfundur notaði, bendir flest til þess að í þeim hafi bæði verið meira efni en í Sturlungu og einnig minna efni, þannig að um tvennt ólíkt var að ræða og safn þessara sagna, eins og þær komu af skepnunni, gat ekki komið í staðinn fyrir Sturlungusafnið né heldur öfugt. Auk þess má segja, að þessar sögur hafi á vissan hátt verið ófullgerðar í heild: í þær vantaði sem sé þá „hugmynd“ sem varð til við ritun „Islend- inga sögu“ og er órjúfandi hluti af heildinni. Þannig verður að álykta, að „uppmnalegur texti“ Sturlungu, og sá eini sem hægt er að miða við í útgáfum af því verki, sé sú samsteypa sem unnin var upp úr „heimildasafninu" í samræmi við þá „hugmynd" sem rekja má til Sturlu Þórð- arsonar. En með því er vandinn samt ekki leyst- ur. Þessari „hugmynd" var fyrst hmndið í framkvæmd einum tveimur áratugum eftir dauða Sturlu og ef það var Þórður Narfason sem stóð fyrir því er samhengið augljóst: Þórður dvaldist hjá Sturlu veturinn 1271-1272 og hann hafði vafalaust góðar aðstæður til að þekkja ritstörf hans, hugmyndir og fyrirætlanir. Það má því vera að hann hafi einungis litið svo á að hann væri að halda áfram verki Sturlu. En nú vill svo merkilega til að í þessa eldri gerð Sturl- ungu vantar „Þorgils sögu skarða“, sem virðist þó hafa átt að vera með samkvæmt upphaflegu hugmyndinni, og verðurþaðeinungis skýrt með því að hún hafi ekki verið höfundi tiltæk, þegar hann var að setja Sturlungu saman. Þetta verk var því á vissan hátt ófullgert, en úr því var bætt nokkru síðar í yngri gerðinni með því að þar var köflunum úr „Þorgils sögu“ einmitt skotið inn á réttum stöðu, og safnið aukið með öðm efni. Af þessu má draga þá óvæntu niðurstöðu, að það sé yngri gerð Sturlungu sem samsvari betur, að þessu leyti a.m.k., hinni upphaflegu „hug- mynd“ um safnritið, og er vitanlega ekki loku fyrir það skotið, að einhver óslitin hefð hafi legið frá Sturlu Þórðarsyni til höfundar hennar, þannig að höfundurinn hafi haft einhveija nasa- sjón af hugmyndum Sturlu og viljað fullgera samsteypuna samkvæmt þeim. Hægt er að TMM 1990:3 95
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.