Tímarit Máls og menningar - 01.09.1993, Page 30

Veturinn sem Marteinn Marteinsson sat í Lundi að undirbúa dokt-
orsvörn sína undir handarjaðri sænskra bárust greinargóðar fréttir af
honum yfir Eyrarsund með námsmönnum, og einu sinni í mánuði um
nónleyti steig hann á land í Kaupmannahöfn, útleysti námslánsávísun
sína og gekk rakleiðis í stammkró íslendinga við Strikið að gera sér
glaðan dag. Aldrei síðar en á þriðja degi urðu aðrir menn að greiða
reikninga Marteins og finna honum hvflustað. Kom það stundum í minn
hlut að hýsa hann, og þótti mér ekkert tiltökumál, því Marteinn var alltaf
stilltur, drukkinn sem ódrukkinn. Þáverandi eiginkona mín gat hinsvegar
ekki fyllilega haldið kæti sinni þegar Marteinn Marteinsson frá Ekru
birtist á stigapallinum, sagði hún mannfjanda þennan aldrei þvo sér, sem
voru ýkjur, og aldrei skipta um sokka eða nærföt, sem vel gat verið satt,
og aldrei tala um annað en frönsku byltinguna sem hann væri búinn að
gera að sinni einkafabúlu í trássi við allar sagnfræðilegar staðreyndir. Ég
reyndi að róa konuna og benti henni á að sagnfræðin væri öll og endilöng
lygasaga á lygasögu ofan og fabúlur Marteins Marteinssonar frá Ekru
ekki öðrum fabúlum verri.
Hann gæti þó að minnsta kosti skipt um sokka, sagði konan ófús til
málamiðlana.
Fór enda svo að þegar Marteinn var lagstur á lárétt plan í íbúð okkar,
setti konan upp gúmmíhanska, berháttaði þennan íslenska fræðimann,
tók nærklæði hans öll, sokka og vasaklúta og lét í öskutunnuna, en
suðuþvó öll föt hans önnur. Og þegar Marteinn Marteinsson vaknaði
berstrípaður í birtu næsta dags, rak konan hann með harðri hendi ofan í
baðkar með snarpheitu grænsápuvatni og lét skaftbursta ganga á skrokki
fræðimannsins uns hann var blóðrisa orðinn allur frá eyrum og niður á
tær; þá þótti henni nóg að gert og maðurinn hreinn.
Þú ert góð kona, sagði Marteinn Marteinsson frá Ekru.
Haltu kjafti, sagði hún.
Hann þáði hrein nærföt af mér, klæddi sig í allt sitt task hreint og þurrt;
fékk vel að éta, en þegar konan kvaddi þung á brún og hélt áleiðis í
skólann, vogaði hann sér að segja á eftir henni: Þú hefðir dugað vel í
frönsku byltingunni, gæskan!
Éttann sjálfur! sagði hún og var horfin.
Þetta er góð kona, sagði Marteinn Marteinsson frá Ekru, en ekki hefur
hún skáldlegar taugar, því síður vísindalegar.
Meðal þess sem gerði Martein Marteinsson frá Ekru í Laxárdal