Dagrenning - 01.12.1956, Síða 3

DAGRENNING
3. TÖLUBLAÐ
11. ÁRGANGUR
REYKJAVÍK
SEPT.-DES. 1956
Ritstjóri: JÓNAS GUÐMUNDSSON, Reynimel 28, Reykjavík. Sími 1196
DAGRENNING verður að þessu sinni svo siðbúin, að hún kemur ekki
til kaupenda fyrr en að loknum jólum. Það er þvi tilgangslitið að hún
flytji þeim óskir um gleðileg jól, því að þau verða þá urn garð gengin.
Hins vegar getur hún flutt nýárskveðju, þar sem hún væntanlega kemur
i hendur kaupenda á fyrstu dögum hins nýbyrjaða árs.
Árið 1956, sem nú er að liða i aldanna skaut, hefur verið ár mikilla
atburða, — sérstaklega þó siðustu mánuðir þess.
í foryztugrein fyrsta hcftis Dagrenningar nú i ár stóðu þessar setningar:
„Komandi vor verður örlagarikt. Þá munu gerast atburðir, sem móta
stefnu þjóðanna um langa framtið. Vel má vera að þeir gerist einmitt i
maimánuði. Átökin verða fyrst og fremst við Miðjarðarhafið, i sambandi
við ísraelsriki.
Árið 1956 verður þvi ár mikilla og örlagarikra ákvarðana og sennilegt
er að fyrstu vopnaárekstrarnir, sem leiða til hinnar siðustu heimsstyrjaldar,
verði einmitt nú i ár. Mistökin öll og árekstrarnir milli hinna vestrœnu
þjóða eru nauðsynlegur undanfari þeirrar hreinsunar, sem þarf að fara
fram með þessum þjóðum, áður en þœr taka að fullu og öllu við hlut-
verki sinu sem „stjórnendur með Guði".
í spádójnsútreikningum svarar árið 1956 til ársins 1933, þegar Hitler
tókst að ná völdum i Þýzkalandi og hóf undirbújiinginn að annari heims-
styrjöldimii. Rjíssum mun á þessu ári takast, að sundra allmjög vestrœnum
þjóðum og hefja undirbújiijigijm að þriðju og siðustu ,fæðingarhriðinni",
en að henni lokinni hefst Harmagedon, þegar Drottinn gengur i dóm við
þjóðirnar með þeim hætti að engum misskiljiingi getur valdið og þá fyrst,
að þvi lokjiu, er að væjjta „nýs liimins og nýrrar jarðar, þvi hið fyrra er
farið"."
Nákvæmlega hefur þetta farið eins og hér er sagt, enda er þetta byggt
á hijium óskeikulu spádómum Bibliunnar.
Nú eru hin rniklu átök hafin, og hinar örlagarikjistu ákvarðanir hafa
þegar verið tekjiar, þó að framkvæmdin biði ef til vill enn um stund.
Nú er teflt um tilverji og framtið hins hvita, kristna mannkyns og
það á enga leið til björgjmar sér, aðra en þá að snúa sér aftur til kristinnar
trúar og brenna i eldi öll sm heiðjui goð, sem menn falla nú fram og til-
biðja með ýmsum hœtti.
DAGRENNING 1