Dagrenning - 01.12.1956, Blaðsíða 19

búin að bjóða heim yfirfangavörðum rússneska þjóðafangelsisins, þeim
Bulganin og Krúséff, sæma þá veglegum gjöfum og sýna þeim allan víg-
búnað Bretaveldis — já, meira að segja lofa þeim að hafa heim með sér,
frjálsan eða sem fanga, einn af mestu sérfræðingum Breta í neðansjávar-
hernaði, — ræna honum meðan þeir sátu veizlur Bretadrottningar. — Var
ekki forsætisráðherra Frakka búinn að fara til Moskvu og sitja þar veglegar
veizlur hjá þjóðamorðingjunum, og var ekki meira að segja Konráð gamli
Adenauer búinn að gera slíkt hið sama? Og svona mætti lengi telja. Höfum
við ekki í flestum löndum opinber „menningartengsl“ við morðingjaríkið,
og er þeim íslenzku ekki stjómað af frægasta skáldi þessarar þjóðar fyrr
og síðar — nóbelsverðlaunaskáldinu Halldóri Kiljan?
Allur þom manna á Vesturlöndum þarf ekki að verða eins og viti
sínu fjær vegna atburðanna í Ungverjalandi. Við höfum horft á þetta svo
víða áðuf, án þess að hreyfa hönd né fót.
Hinar vestrænu þjóðir hreyfðu hvorki hönd né fót, þegar Estar, Lettar
og Litháar vom myrtir. Þær hreyfðu sig heldur ekki, þegar Tékkóslóvakía
var dregin inn fyrir járntjaldið með klækjum og svikum og myrt. Og þær
hreyfa sig ekki heldur nú, þegar Ungverjaland berst við ofureflið og
synir þess og dætur vilja heldur láta lífið eða flýja land en hverfa aftur
til þeina undirokunar, sem þeim er vís, þegar upp verður gefizt.
★
Það eru kommúnistar, eða þó kannske öllu heldur hinir „nytsömu sak-
leysingjar“, sem hafa ástæðu til að vera hnípnir. Þeir verða nú nauðugir
viljugir að taka undir með Steini Steinar, sem hefur haft djörfung og
manndóm til að koma réttum orðum að því, sem gerzt-hefur, þegar hann
segir fyrir allra þeirra hönd:
„Sovét-Rússland, „hin mikla von mannkynsins“, hefur brugðizt. Það
er sorgleg en óumdeild staðreynd. Og við, sem fyrir mannsaldri síðan
eygðum dögun nýs lífs og nýrrar veraldar í rauðum bjarma hinnar rúss-
nesku verklýðsbyltingar, sitjum aftur í myrkrinu, myrkri svika og lyga,
morðs og blekkinga. Hinn rússneski kommúnismi leiddi smán og áþján
yfir þjóðirnar, sem við eitt sinn héldum, að hann myndi frelsa.“
Þetta er rétt, og vel og drengilega mælt.
Þessir menn hafa ástæðu til að reka upp óp og harmakvein, því að hin
mikla blekking lífs þeirra er hrunin. En við hinir, sem aldrei létum blekkj-
ast, höfitm enga ástæðu til slíkra upphrópana. Við getum aðeins haldið
áfram að skammast okkar, því að við höldum aðeins áfram að halda að
okkur höndum og endurtökum hið fornfræga svar: A ég að gæta bróður
míns?
V____________________________________________________________________________J
DAGRENNING 27