Dagrenning - 01.12.1956, Qupperneq 43

Og loks mælti Kristur þau alvÖru-
þrungnu viðvörunarorð, að þeir, sem
eignuðu Satan þann kraft, sem notaður
væri til þess að reka út illa anda, fremdu
synd og guðlast, sem fyrirgæfist hvorki
þessá heims né annars.
Vald til að reka út illa anda sannar
að þjónustan er ósvikin.
Samkvæmt orðum Krists er valdið til
þess að reka út illa anda sönnun fyrir
ósvikinni þjónustu, og þess vegna
skyldu efasemdarmenn varast að fara
óvirðingarorðum um það andlega starf,
sem fólgið er í því, að reka út illa anda.
Slíkt gæti mætavel haft í för með sér
syndir, sem ekki yrðu fyrirgefnar. Oss
er það því mikil gleði, að vér höfum
mjög sjaldan orðið þess varir, að menn
efuðust um verk Guðs. Þvert á móti
höfum vér alls staðar heyrt fólk vegsama
Guð fyrir að opinbera því mátt sinn og
frelsa það úr fjötrum Satans.
A að varpa illum öndum í gröf?
Oft er spurt hvers vegna illir andar
séu ekki fjötraðir og þeim varpað í gröf,
þegar þeir séu reknir út. Þessari spurn-
ingu ætti ekki að svara hugsunarlaust.
Sennilegt er að hægt sé að fjötra illa
anda um tíma, en hitt verður ekki full-
yrt, hvort unnt er að loka þá alla niðri
í gröf. Jesús rak illan anda út af manni
nokkrum og bannaði honum að fara í
hann aftur. Það er augljóst, að Jesús
hefur haft fullt vald yfir illum öndum,
sem reknir voru út, og að þeir voru
einskis megnugir án hans leyfis. En þeg-
ar hinir djöfulóðu andar neituðu að
hverfa niður í djúpið (eða gröfina) og
sögðu að refsitími sinn væri enn ekki
kominn, leyfði hann þeim að fara í svín
(Mark. 5, 1-13).
Raunar má draga þá ályktun af orð-
um Krists, að illir andar séu upphaflega
frjálsir ferða sinna, unz þeir finna ein-
hvern líkama til Jiess að setjast að í, og
jafnvel hverfa í aftur, eftir að þeir hafa
verið reknir úr honum. Lesum Lúk. 11,
24-26:
„Þegar óhreinn andi er farinn út af
manninum, fer liann um vatnslausa
staði og leitar livíldar, og er liann finn-
ur hana ekki, þá segir hann: Ég vil
hverfa aftur í hús mitt, þaðan sem ég
fór. Og er hann kemur, finnur hann Jrað
sópað og prýtt. Þá fer liann og tekur með
sér sjö anda sér verri, og þeir fara og
setjast J:>ar að, og verður svo liið síðara
jiess manns verra en hið fyrra.“
Stutt lýsing á hegðun illra anda.
Af J}eásum ummælum Ritningarinn-
ar eru vissar staðreyndir um illa anda
og liegðun þeirra augljósar:
1. Illir andar reyna að setjast að í
mönnum, og þegar þeir eru reknir það-
an út, leitast þeir samstundis við að
komast í einhvern annan líkama eða
fara aftur í þann, sem joeir voru rekn-
ir úr.
2. Illir andar fara ekki úr mönnum
af fúsum vilja. Þeir reka ekki hver ann-
an út, heldur bjóða Jjeir öðrum sínum
líkum að setjast að hjá sér (Lúk. 11. 11,
17, 18, 26).
3. Enginn hefur vald til þess að reka
út illa anda, nema Guð sjálfur og þeir
þjónar hans, sem liann veitir þann mátt,
til þess að sanna hverjum Jieir þjóna
(Matth. 12. 25-28.
4. Þegar illar andar eru reknir út, á
að beita trúnni gegn ásókn þeirra til
þess að komast aftur í líkamann, sem
þeir voru reknir úr. Þegar Jesús lækn-
DAGRENNING 41