Morgunblaðið - 19.02.2015, Blaðsíða 75

ar en ekki reynist það þrautin
þyngri að sætta sig við kallið
þegar það kemur.
Elsku besti Bjössi minn. Ég
kveð þig með trega en ég veit að
móttökurnar verða góðar hinum
megin. Ég er þakklát fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
saman. Á þinn hæverska hátt
kenndir þú mér margt um lífið og
tilveruna. Þú munt ávallt eiga
stóran stað í hjarta mínu. Þín
frænka, vinkona og blómarós,
Anna Monika Arnórsdóttir.
Ástkær frændi minn og besti
vinur, nú er komið að kveðju-
stund. Ég á erfitt með að trúa því
að þú sért farinn, því alla tíð hef-
ur þú verið stór hluti af lífi mínu.
Þegar ég hugsa til baka koma
upp margar dýrmætar minning-
ar. Það er ekki annað hægt en að
þakka fyrir þær góðu stundir
sem við áttum saman. Bjössi
frændi var vel af Guði gerður og
lagði aldrei illt til nokkurs
manns. Hann vildi öllum vel og
var vinur vina sinna. Nákvæmni,
vandvirkni, hjálpsemi og traust,
eru orð sem lýsa Bjössa vel.
Hann var einstakur gleðigjafi og
mikill barnavinur. Hann leit á
börnin í fjölskyldunni sem sín
eigin, svo góður og hlýr var hann.
Við frændurnir höfum alltaf náð
vel saman og vorum miklir vinir.
Það má segja að Bjössi hafi verið
dellukarl. Hann hafði mikla unun
af ættfæði og bókum. Bókahill-
urnar hjá honum voru allar þétt-
skipaðar af ættfræðibókum og
fræðiritum. Þar voru meðal ann-
ars bækur sem hann hafði bundið
inn sjálfur. Bjössi var algjör lím-
heili, hann átti auðvelt með að
muna nöfn, ártöl, afmælisdaga og
ættartengsl. Það var oft á tíðum
hægt að nota hann sem uppfletti-
rit. Honum fannst fátt skemmti-
legra en að rekja saman ættir og
fjölskyldutengsl. Bjössi fór vel
með allt sem hann átti. Ég hef
aldrei kynnst neinum sem hugs-
aði eins vel um bílinn sinn og
hann gerði. Hann annaðist bílinn
eins og viðkvæmt blóm. Hann
var oft niðri í bílageymslu tím-
unum saman að þvo og bóna, með
gæðaefnum sem hann hafði valið
af mikilli vandvirkni. Honum
fannst fátt skemmtilegra en að
ræða ýmis bílamál og tók mikinn
þátt í öllum bílaumræðum í fjöl-
skyldunni. Við áttum góðar
stundir saman við að þvo og bóna
bílana okkar niðri í bílageymslu.
Eftir að ég keypti minn fyrsta bíl
var hann alltaf reiðubúinn að að-
stoða mig við bílaþvottinn! Hann
var ávallt tilbúinn að taka að sér
ýmis verkefni og var einstaklega
hjálpsamur. Þessi verkefni vann
hann í trúnaði og sýndi alltaf
mikinn metnað. Síðustu minning-
arnar mínar af þér eru þegar þú
komst í heimsókn til Danmerkur
með pabba í nóvember, til að
hjálpa mér við flutninga. Þetta
var þín önnur utanlandsferð. Við
skemmtum okkur konunglega og
ég er þér þakklátur fyrir hjálpina
og samveruna sem við áttum
saman, elsku Bjössi minn. Við
gerðum margt yfir daginn og
fengum okkur alltaf gott að
borða í enda hvers dags. Sérstak-
lega síðasta daginn þegar við fór-
um á flott steikhús og fengum
okkur þriggja rétta máltíð. Ég er
þér innilega þakklátur fyrir
hjálpina og ánægður að þú sást
þér fært að heimsækja mig til
Danmerkur. Sú ferð verður lengi
í minnum höfð. En nú ertu allt í
einu farinn frá okkur og ég sakna
þín mikið. Þú ert kominn til afa
Arnórs og hinna englanna. Ég
veit að þú hefur verið fenginn í
önnur mikilvæg verkefni á nýjum
stað.
Elsku Bjössi minn, ég sakna
þess að geta ekki faðmað þig einu
sinni enn. Við sem eftir lifum lít-
um eftir ömmu. Minninguna um
þig geymi ég í hjarta mínu að ei-
lífu. Guð blessi þig elsku besti
Bjössi frændi. Þinn vinur og litli
frændi,
Arnór Már Arnórsson
í Óðinsvéum.
MINNINGAR 75
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. FEBRÚAR 2015
✝ Már Elíssonfæddist á Búð-
um við Fáskrúðs-
fjörð 28. september
1928. Hann lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Sóltúni 4.
febrúar 2015.
Foreldrar hans
voru hjónin Elís
Júlíus Þórðarson,
skipstjóri og húsa-
smíðameistari, f.
1904, d. 1950, og Jóna Marteins-
dóttir, húsfreyja og kirkjuorg-
anisti, f. 1906, d. 1986. Már átti
tvo bræður, Þór, f. 1929, og Sig-
urð Atla, f. 1941.
Eftirlifandi eiginkona Más er
Guðríður Pétursdóttir, f. 29.
mars 1931. Foreldrar hennar
voru Pétur Sigurðsson há-
skólaritari og Þóra Guðfinna
Sigurðardóttir húsfreyja. Már
og Guðríður eignuðust fimm
börn: 1) Pétur viðskiptafræð-
ingur, f. 1. janúar 1954, kvæntur
Edwinu Aquino Másson. Synir
þeirra eru Patrick Sigurður, f.
1986, og Jarrett Már, f. 1990. 2)
Elís loðdýrabóndi, f. 13. sept-
ember 1955. Dætur hans með
fyrrverandi eiginkonu sinni,
hagfræði við háskólann í Kiel í
Þýskalandi.
Árið 1954 hóf Már störf hjá
Fiskifélagi Íslands. Hann var
framkvæmdastjóri og síðar for-
maður stjórnar Aflatrygginga-
sjóðs sjávarútvegsins, skrif-
stofustjóri Fiskifélagsins frá
1962 og fiskimálastjóri og jafn-
framt ritstjóri Ægis frá 1967 til
1982. Hann var formaður
stjórna Rannsóknarstofnunar
fiskiðnaðarins og Hafrann-
sóknastofnunar.
Í starfi sínu sem fiskimála-
stjóri var Már fulltrúi Íslands í
samningum um fiskveiðimál og
hjá alþjóðastofnunum, svo sem
hjá Alþjóðahafrannsóknaráðinu
og OECD. Hann var í sendi-
nefnd Íslands á þriðju hafréttar-
ráðstefnu Sameinuðu þjóðanna
og var jafnframt fulltrúi í samn-
inganefndum Íslands í við-
ræðum við Breta og Þjóðverja
um útfærslu fiskveiðilögsög-
unnar í 50 og síðan 200 mílur.
Már var forstjóri Fiskveiða-
sjóðs Íslands 1982-1997.
Már starfaði um langt árabil
innan Sjálfstæðisflokksins, með-
al annars sem formaður mál-
efnanefndar um sjávarútvegs-
mál.
Útför Más fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 19. febrúar
2015, kl. 15.
Berghildi Fanneyju
Hauksdóttur, eru
Anna Guðný, f.
2000, og Marta, f.
2003. 3) Marteinn
hæstaréttar-
lögmaður, f. 11.
október 1957. Kona
hans er Margrét
Ásgeirsdóttir og
börn þeirra Arnór
Pétur, f. 1990, og
Ásgerður, f. 1992.
4) Þóra talmeinafræðingur, f.
12. júní 1961, gift Magnúsi Óla-
syni. Dóttir þeirra er Þórhildur,
f. 1999. 5) Gróa, sagnfræðingur
og markþjálfi, f. 2. mars 1971,
gift Ægi Jóhannssyni. Synir
þeirra eru Már, f. 2000, og tví-
burarnir Örn og Jóhann, f. 2006.
Már ólst upp á Fáskrúðsfirði
til unglingsaldurs en flutti þá til
Reykjavíkur til að hefja nám við
Verslunarskóla Íslands. Hann
lauk stúdentsprófi þaðan árið
1949 og námi í forspjallsvís-
indum við Háskóla Íslands ári
síðar. Már stundaði nám við há-
skólann í Cambridge í Englandi
og lauk þaðan prófi í hagfræði
árið 1953. Veturinn á eftir
stundaði hann framhaldsnám í
Við systkinin minnumst hér
pabba okkar, Más Elíssonar,
sem lést eftir langvinn veikindi,
4. febrúar síðastliðinn.
Ekki er hægt að segja annað
en að pabbi hafi lifað löngu og
farsælu lífi. Hann var gæfumað-
ur í einkalífi og átti velgengni að
fagna í starfi, var skarpgreindur,
fjölfróður og víðlesinn. Á heim-
ilinu var gott bókasafn og hann
vissi fátt betra en að hlusta á
góða tónlist með bók í hendi.
Löngu fyrir tíma rafrænna leit-
arvéla var varla hægt að ljúka
sameiginlegri máltíð í Árlandinu
án þess að fletta a.m.k. einu
sinni upp í bók til að staðfesta
upplýsingar eða svara spurning-
um sem upp komu við matar-
borðið.
Alltaf var stutt í kímnina og
hafði pabbi unun af því að segja
gamansögur, stundum kryddað-
ar með eftirhermum, aldrei þó
rætinn eða meiðandi. Hann var
einstaklega hlýr og mikill fjöl-
skyldumaður, ættrækinn og ætt-
fróður. Barnabörnin áttu stóran
sess í hjarta pabba. Hann var
ákaflega stoltur af afkomendum
sínum og hafði mikla trú á þess-
ari nýju kynslóð.
Pabbi hafði mikið yndi af
stangveiði, sérstaklega á yngri
árum. Matreiðsla varð honum
ástríða lengi vel. Á námsárunum
í Englandi eignaðist hann góða
vini frá Indlandi og gegnum þau
vinatengsl heillaðist hann af ind-
verskri matargerð. Vöndumst
við krakkarnir því snemma að
borða bragðmikinn og framandi
mat.
Mamma og pabbi lögðu mikla
alúð við garðinn í Árlandinu þar
sem þau bjuggu í rúm 40. Trjá-
rækt var mikið áhugamál pabba.
Hluti fjölskyldunnar keypti
landspildu fyrir 16 árum og þær
voru óteljandi ferðirnar sem
farnar voru þangað í því skyni að
setja niður tré og byggja sum-
arhús. Pabbi hafði yndi af því að
koma græðlingi ofan í jörðina,
hlúa vel að honum og fylgjast
með honum vaxa og dafna.
Þarna var sama vökula augað og
væntumþykjan og þegar barna-
börnin áttu í hlut.
Pabbi hafði alla tíð sterkar
skoðanir á málefnum líðandi
stundar, var rökfastur og fylginn
sér. Stundum nokkuð þrjóskur
að okkar mati. Pabbi bar þó virð-
ingu fyrir skoðunum okkar þótt
hann væri ekki alltaf sammála
þeim.
Milli pabba og bræðra hans,
þeirra Þórs og Sigga, var alla tíð
afar gott samband. Þeir gátu
haft ólíkar skoðanir á mönnum
og málefnum, en virðingin og
væntumþykjan var augljós og
aldrei bar neinn skugga þar á.
Bræðurnir sýndu pabba mikla
tryggð í veikindum hans og
heimsóttu hann reglubundið
þrisvar sinnum í viku allan þann
tíma sem hann dvaldi á sjúkra-
húsi og síðar á Sóltúni. Erum við
mamma og systkinin afar þakk-
lát fyrir vináttu þeirra og nær-
veru. Bönd ofin úr vináttu, kær-
leika og virðingu bresta ekki.
Pabba leið vel á Sóltúni og þar
var vakað yfir heilsu hans og vel-
ferð. Við kunnum starfsfólki þar,
sem sinnti honum af mikilli alúð
og nærgætni, okkar bestu þakk-
ir.
Langvarandi heilabilun ná-
komins kennir manni að halda í
minningarnar og láta ekki nú-
verandi ástand bregða skugga á
manneskjuna eins og hún var.
Þegar óminnishegrinn hafði búið
um sig í huga pabba nægði oft
það eitt að halda í hönd hans,
sterka og hlýja og sjá gleðibros-
ið færast yfir andlit hans, sér-
staklega þegar barnabörnin
komu í heimsókn.
Við systkinin minnumst pabba
sem góðs vinar sem var hvetj-
andi og ávallt reiðubúinn að
hlusta og ræða það sem ræða
þurfti hverju sinni. Með þessum
orðum kveðjum við pabba okkar
með virðingu og innilegu þakk-
læti fyrir allt sem hann var okk-
ur og fjölskyldum okkar.
Pétur, Elís, Marteinn,
Þóra og Gróa.
Már Elísson, tengdafaðir
minn, er látinn. Kynni okkar
voru tiltölulega stutt, slétt tutt-
ugu ár, en þau voru góð allt frá
fyrstu stundu. Mér var strax
tekið eins og þeim syni sem ég
svo fékk að verða. Við fráfall
hans hrannast upp margar
minningar og allar góðar.
Már var víðlesinn og hafsjór
af fróðleik. Ekki spillti að við átt-
um mörg sameiginleg áhugamál,
ekki bara veiði heldur líka m.a.
ferðalög og matargerð. Hann
var frábær kokkur og naut þess
að elda, oft á tíðum „exótíska“
rétti. Margar stundir áttum við
saman við byggingu sumarhúss-
ins í Grímsnesinu (ásamt Matta),
en þar var Már ávallt í essinu
sínu. Synd var að hann skyldi
ekki fá að njóta þess meir að
dvelja þar eftir að byggingu
lauk. Eftirminnileg voru ferða-
lög með Má og Baddý til Miami,
Suður-Frakklands, svo og Ítal-
íuferð fjölskyldunnar 2007. Ég
naut þess aðeins einu sinni að
fara með honum í veiðitúr, en
það var sumarið 1998. Pétur
kom þá með tvo starfsfélaga frá
Bandaríkjunum og Elís var líka
með í för. Við fórum í Veiðivötn
og þaðan norður Sprengisand í
Laxá í Mývatnssveit. Eftir-
minnileg var ferðin norður með
Má og Mel Rubin í bílnum hjá
mér. Það var ein óslitin sögu-
stund og fóru þeir félagar
gersamlega á kostum allan tím-
ann. Hef ég ekki í annan tíma átt
jafn upplífgandi og skemmtilega
bílferð.
Í dag kveðjum við gegnheilan
sómamann, en minningin lifir.
Magnús Ólason.
Fundum okkar Más Elíssonar
bar fyrst saman fljótlega eftir að
við hjónin vorum flutt heim til
Íslands 1965 eftir langa útivist í
Danaveldi. Við tveir lentum sam-
an í miklu byggingarævintýri,
ásamt Gunnari heitnum Schram
og Þórhalli í Marco, sem einnig
er látinn, en Gunnar, sem þekkti
mig frá Akureyri, fékk mig til að
stýra byggingarframkvæmdum
við Félagsheimili Fóstbræðra
við Langholtsveg. Milli okkar
Más og fjölskyldna okkar tókst
góð vinátta, og áttum við margar
góðar samverustundir næstu ár
og áratugi. Veiðiferðirnar í
Kjarrá eru mér sérstaklega
minnisstæðar. Már vissi, að ég
hafði stundað laxveiðar í Laxá í
Aðaldal og bauð mér því að slást
í för með sér og öðrum góðum
mönnum til veiða í Kjarrá í
Borgarfirði. Þangað fórum við á
hverju sumri í nokkur ár, en þá
þurfti að ríða á hestum langan
veg frá Örnólfsdal að veiðihús-
inu. Þarna átti ég einhverja
mestu sæludaga lífs míns, en
Már sá um, að allir skemmtu sér
vel, bæði við ána og á kvöldin í
veiðihúsinu. Við hittumst svo oft
með konum okkar á þessum ár-
um og áttum skarpar viðræður
um menn og málefni. Már var
einstaklega víðsýnn og vel lesinn
og skildi manna bezt veikleikana
í efnahagskerfi okkar fámennu
þjóðar. Hann var einnig mikill
gleðimaður og matgæðingur og
lagði sérstaka áherzlu á ind-
verskan mat, sem hann kunni að
elda af mikilli snilld. Einu sinni
varð okkur þó á í messunni. Við
fórum öll saman að snæða á Vee-
raswamy í London, einum fín-
asta indverska veitingastaðnum í
þeirri borg. Okkur stóð til boða
að velja þrjú mismunandi stig af
krydduðum mat. Völdum við
Már að sjálfsögðu efsta stigið,
mest krydd, enda vanir menn!
Við urðum fárveikir að lokum og
máttum eyða næsta degi í „mat-
artimburmenn“. Margar fleiri
sögur mætti rifja upp, en óneit-
anlega horfum við til baka og
förum yfir farinn veg við vina-
missi. Minnumst gleði-
stundanna. Ég og Sigríður
María sendum henni Baddý og
fjölskyldu samúðarkveðjur með
þökk fyrir alla góðu dagana sem
við áttum saman.
Edvarð Júlíus Sólnes.
Eitt það besta, sem manni
getur hlotnast á langri lífsleið, er
að eiga góða vini. Már var einn
af mínum bestu og trygglyndu
vinum. Fyrstu kynni mín af Má
voru árið 1954. Hann hafði þá
lokið prófi í þjóðhagfræði frá
Cambrigde-háskóla. Þaðan lá
leið hans til Kiel þar sem hann
lauk framhaldsnámi við Institut
für Weltwirtschaft. Ég hafði þá
sett stefnu mína á að nema þjóð-
hagfræði. Mér var bent á að leita
til Más til þess að fá upplýsingar
um þennan háskóla og allar að-
stæður í þeirri borg, sem ég
hafði einsett mér að vera við
nám í næstu árin. Már tók mér
afar vel eins og hans var von og
vísa. Segja má að þá þegar hafi
okkar ævilanga vinátta verið
innsigluð.
Már var glaðsinna og fróður
um flesta hluti og því mikil
ánægja með okkur þegar fund-
um okkar bar saman sem var
ósjaldan. Hann gegndi mikil-
vægum embættum á starfsferli
sínum, þar á meðal starfi Fiski-
málastjóra og forstjóra Fisk-
veiðasjóðs Íslands. Þar áttum
við að nokkru leyti samleið, þeg-
ar ég fékkst við störf á sviði fjár-
festingarlána.
Kynni mín af Má áttu á langri
lífsleið, að verða mér til heilla á
mínum starfsferli, sem var nokk-
uð fjölbreyttur. Fyrir okkar
góðu vináttu skal nú þakkað af
heilum hug.
Ég votta Guðríði og fjölskyldu
þeirra innilega samúð.
Þorvarður Alfonsson.
Már Elísson
Elsku Guðni minn.
Ég á margar fal-
legar og góðar minn-
ingar um þig, kæri
vinur. Minningar í huga mér og
myndum. Þú varst falleg og góð
sál.
Þegar einhver fellur frá
fyllist hjartað tómi
en margur síðan mikið á
í minninganna hljómi.
Á meðan hjörtun mild og góð
minning örmum vefur
þá fær að hljóma lífsins ljóð
og lag sem tilgang hefur.
Ef minning geymir ást og yl
hún yfir sorgum gnæfir
því alltaf verða tónar til
sem tíminn ekki svæfir.
(Kristján Hreinsson)
Sendi foreldrum, systkinum,
börnum Guðna Þórs og vinum
Guðni Þór
Sigurjónsson
✝ Guðni Þór Sig-urjónsson fædd-
ist 14. september
1963. Hann lést 24.
janúar 2015. Útförin
fór fram 5. febrúar
2015.
innilegar samúðar-
kveðjur. Hvíl í friði
og sofðu rótt.
Anna Helga
Gylfadóttir.
Þegar ég kynnt-
ist Guðna voru fáir
Íslendingar fræg-
ari af hetjudómi,
styrk, endingu. Fá-
ir sem höfðu í eyru
mín sett mark, nokkurt mark á
þessa plánetu, rispuðu plánetu
sem við búum enn á, voru oft að
setja einhvern endapunkt á til-
veru sína. Guðni gaf mér hlýja
nálgun, erfitt að skilja oft. Maður
sem hvergi gaf hlut sinn, var vin-
ur og skildi hvernig einsemd gat
oft verið, kannski eina tilfinning-
in. Hann var hetja, hetja sem við
söknum. Svo erfitt að kveðja, en
auðvelt að minnast.
Hugur minn verður hjá eigin-
konu Guðna sem hann sagði mér
hversu hann elskaði, átti erfitt
með að segja hug sinn. Hjá börn-
um Guðna – eiga hetju, fallna
hetju, en mann sem við eigum í
huganum, hjartanu, í minning-
unni – alltaf.
Jón Gunnar.
Yndislega mamma okkar, dóttir, systir og
barnabarn,
ELÍSABET SÓLEY STEFÁNSDÓTTIR,
Flúðaseli 74,
Reykjavík,
er látin.
Hún verður jarðsungin frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn
21. febrúar kl. 14. Minningarathöfn fer fram frá Seljakirkju í
Reykjavík föstudaginn 27. febrúar kl. 20.
.
Harpa Katrín, Sólveig Birna og Rebekka Hólm,
Stefán Jón Skarphéðinsson, Ólína Rut Rögnvaldsdóttir,
Rögnvaldur Stefánsson, Anna S. Sigurjónsdóttir,
Ólafur Björn Stefánsson, Helga Daníelsdóttir,
Skarphéðinn Stefánsson, Hildur Haraldsdóttir,
Elísabet Stefánsdóttir, Dóra I. Magnúsdóttir.
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi og
langafi,
HERMANN KRISTBERG
SIGURJÓNSSON
vélstjóri frá Norður-Bár,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands
Akranesi þriðjudaginn 10. febrúar.
Útför hans fer fram frá Grundarfjarðarkirkju
laugardaginn 21. febrúar kl. 13.
.
Linda Hermannsdóttir, Þór Geirsson,
Guðný Jóna Þórsdóttir, Sigurður Samúelsson,
Hermann Geir Þórsson, Freydís Bjarnadóttir,
Þóra Lind Þórsdóttir, Ingólfur Jónsson
og langafabörn.