Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.2012, Blaðsíða 32

32 Viðtal 9.–11. mars 2012 Helgarblað
H
ildur Lilliendahl situr með
hvítvínsglas á Íslenska
barnum í Pósthússtræti
þegar blaðamaður kem-
ur inn á staðinn. Hún hef-
ur undanfarna daga náð að hrista
vel upp í kynjaumræðunni í land-
inu. Hildur birti á Facebook-síðu
sinni myndaalbúm sem hún kallar
Karlar sem hata konur. Þar var að
finna nafngreinda einstaklinga sem
höfðu skrifað á internetið ummæli
sem Hildur taldi niðrandi fyrir kon-
ur. Margir eru ósáttir við albúmið og
henni hafa borist hótanir í kjölfarið.
„Það voru tveir voða flottir strákar
sem sögðu mér að ég skyldi sko fá að
sjá eftir þessu, þeir myndu ábyrgj-
ast það. Annar sendi mér tölvupóst
en hinn skrifaði þetta í kommenta-
kerfi DV.is. Voða brattir. Ég hef ekki
minnstu áhyggjur af þessu og er ekk-
ert hrædd,“ segir Hildur og viður-
kennir að hún sé óhrædd við að ögra,
þjóni það einhverjum tilgangi.
Fatta ekki að konur
eru undirokaðar
Tilgangur hennar er að vekja athygli
á því misrétti og kúgun sem hún
segir konur verða fyrir. Margir þeirra
sem voru í albúminu voru ósáttir
við að vera titlaðir kvenhatarar. „Ég
gerði ekkert annað en að taka þessi
ummæli saman.“ Af hverju þessi
mikla reiði þá? „Það er svo furðu-
legt, þessi rosalega mikla heift,“ seg-
ir Hildur hugsi. „Mér datt fyrst í hug
að kannski væri það bara eitthvað
við mig sem stuðar fólk. Það er eitt-
hvað sem ég ætla ekkert að útiloka,“
segir hún.
Hildur er með stutt, ljóst hár, örlít-
ið síðara öðrum megin og rakað hin-
um megin. Hún er með lokk í vör-
inni og töffaraleg í klæðaburði. Hvort
útlit hennar hafi skipt máli veit hún
ekki fyrir víst en hún var tiltölulega
óþekkt áður en byrjað var að tala um
myndaalbúmið þannig að hún telur
líklegt að ástæðurnar séu aðrar og
rótgrónari.
„Ég held að sumir karlar séu
mikið til hræddir við að vera út-
hrópaðir fyrir karlrembu vegna
þess að þeir skilja ekki vandamálið.
Þeir vita ekki hvað það er sem þess-
ir karlar gerðu til að verðskulda
sess í albúminu. Einfaldlega vegna
þess að þá vantar meðvitund. Þeir
fatta ekki að konur eru undirokað-
ar. Kannski bara trúa því ekki. Allir
jafnir fyrir lögunum og svona. Svo
held ég líka að einhver hópur karla
sé hræddur við að missa völd sín.
Finnist valdastöðunni vera ógnað,“
segir hún alvarleg.
Með femínisma á heilanum
Hildur hefur lengi haft áhuga á jafn-
rétti kynjanna og femínisma. „Ég er
alin upp við femínisma enda á ég
mjög femíníska foreldra sem kenndu
mér þegar ég var lítið barn að það
væri eðlilegasta mál í heimi að fá tár í
augun þegar maður hlustaði á Áfram
stelpur. Það situr í mér. Svo þegar
ég var komin yfir tvítugt fór vinkona
mín í kynjafræði. Ég las stundum yfir
fyrir hana verkefni og við sátum oft á
kvöldin og spjölluðum um það sem
hún hafði verið að læra og ég fékk
bakteríuna. Síðan þá hef eiginlega
verið með femínisma á heilanum, frá
því ég var kannski 22 ára.“
Sjálf skellti hún sér í kynjafræði í
kjölfarið. „Þar gleypti ég í mig helling
af bæði kenningum og fræðum og
svona einhvern veginn meðvitund
bara. Lærði að „spotta“ alla hlutina
sem maður tekur sem sjálfsögðum
hlut. Misréttið sem dynur á manni
daginn út og inn og maður pæl-
ir kannski ekki í. Ég lærði í gegnum
kynjafræðina að vera meðvituð um
þetta. Það finnst mér dýrmætt því að
þetta er eitthvað sem fær að grassera
ef enginn tekur eftir því.“
Mætti leiðinlegum viðhorfum
Hildur er alin upp í Breiðholtinu en
gekk í Langholtsskóla þar sem móð-
ir hennar vann á Kleppi. Hún átti þó
vini í báðum hverfum og segir það
hafa verið mikinn kost. „Á þessum
tíma fengu starfsmenn ríkisspít-
ala pláss í leikskólum nærri vinnu-
staðnum fyrir börnin. Ég fylgdi svo
krökkunum sem ég var með á leik-
skóla upp í grunnskóla.“ Eftir grunn-
skólann lá leiðin í Fjölbrautaskólann
í Breiðholti.
„Ég eignaðist barn í miðjum
menntaskóla, kláraði stúdentinn á
sex árum.“ Það barn er sonurinn Sæv-
ar sem verður 12 ára í sumar. Hildur
varð ung móðir og segir það almennt
ekki hafa verið erfitt en stundum hafi
hún mætt neikvæðum viðhorfum
þeirra sem eldri voru. „Mér fannst
ég mæta svolítið leiðinlegum við-
horfum stundum. Þegar ég var úti
með barnið komu gamlar konur og
spurðu mig hvort honum væri ekki
kalt og hvort ég ætti ekki að klæða
hann öðruvísi, annaðhvort betur eða
verr. Maður varð svolítið var við það
að fólk hafði tilhneigingu til þess að
grípa fram fyrir hendurnar á manni.
En það vandist og þetta gerði sig allt
mjög vel,“ segir hún brosandi.
Barnlaus aðra hverja viku
Hildur og barnsfaðir hennar voru
saman í nokkur ár eftir að Sævar
fæddist en þau áttu ekki saman þrátt
fyrir góðan vilja til þess að halda
sambandinu gangandi. „Við hættum
saman þegar Sævar var tveggja ára,
tókum svo saman aftur sem svona
lokatilraun en það gekk ekki,“ segir
hún hlæjandi. Henni semur vel við
barnsföður sinn og þau deila sameig-
inlegu forræði.
Í dag er hún gift Páli Hilmarssyni
sem vinnur hjá Reykjavík Grapevine.
„Hann á soninn Hrapp sem er að
verða fjögurra ára. Strákarnir eru hjá
okkur aðra hvora viku þannig að eina
vikuna erum við með tvö börn og þá
næstu erum við barnlaus. Það hefur
gengið mjög vel hjá okkur. Sævar á
frábæran pabba sem á frábæra kær-
ustu og Hrappur á yndislega mömmu.
Okkur semur öllum mjög vel og þetta
hefur allt gengið mjög snyrtilega.“
Giftu sig eftir þrjá mánuði
Páll og Hildur voru einungis búin að
vera saman í þrjá mánuði þegar þau
giftu sig. „Við vissum fljótlega eftir
að við kynntumst að við myndum
alltaf vera saman. Hann fór til Sví-
þjóðar í nám rétt eftir að við byrj-
uðum að skjóta okkur saman. Hann
átti að vera í tvö ár en endaði á að
koma heim eftir eina önn. Rétt áður
en hann kom heim stakk hann upp
á að við giftum okkur svo ég gæti
notað skattkortið hans meðan hann
væri í skóla. Mér fannst það frábær
hugmynd og við pöntuðum tíma hjá
sýslumanni og giftum okkur svo 31.
desember 2009.“
Þau héldu giftingunni leyndri
fyrst á eftir. „Við buðum svo í partí í
júlí og skrifuðum í boðskortin að við
hefðum gift okkur í desember,“ segir
hún brosandi. „Þau einu sem vissu af
þessu til að byrja með voru bestu vin-
ir okkar sem voru vottar og svo varð
ég að segja mömmu frá þessu þegar
hún ætlaði að fara að breyta líftrygg-
ingunni minni,“ segir hún hlæjandi.
Ummæli Þráins ófyrirgefanleg
En aftur að albúminu Karlar sem
hata konur. Mikil umræða spratt um
hvort öll ummælin ættu heima í al-
búminu. Hildur telur svo vera. „Mér
finnst þau öll vera mjög lýsandi fyr-
ir viðhorfið sem ég vil uppræta. Því
hefur til dæmis verið mótmælt af all-
mikilli hörku að Jakob Bjarnar sé í al-
búminu,“ segir hún og á við blaða-
manninn Jakob Bjarnar Grétarsson.
„Mér finnst rétt að taka það fram
að við Jakob Bjarnar hittumst um
síðustu helgi og spjölluðum saman
og það er allt í góðu okkar á milli,
hann er ekki reiður yfir að vera í al-
búminu. Við erum bara ósammála.
Hann sagði eitthvað á þá leið að
hann væri búinn að fá upp í kok af
öllu þessu helvítis kvennakjaftæði og
kynjakvótaþrugli. Mér finnst alvar-
legt að hann skuli láta þetta út úr sér,“
segir hún.
En fleiri hafa verið nefndir. „Þrá-
inn Bertelsson hefur verið nefndur.
Hann ýjar að því á myndunum í al-
búminu mínu að Guðrún Harðar-
dóttir hafi í einhverjum annarlegum
tilgangi birt bréfin frá Jóni Baldvini
með það í huga að græða á því,“ segir
hún og heldur áfram:
„Við erum að tala um þrítuga
stelpu sem er búin að þegja yfir því
alla sína ævi að hafa verið áreitt kyn-
ferðislega, ekki bara af manni í fjöl-
skyldunni hennar sem hún treysti
heldur kanónu í íslenskri pólitík. Al-
veg ofboðslega valdamiklum manni.
Hún reynir að ræða þetta innan fjöl-
skyldunnar, hún fær aldrei þessa við-
urkenningu sem henni finnst hún
eiga heimtingu á. Hún bíður þar
til hún er orðin nógu þroskuð til að
takast á við þetta og þá segir hún frá
þessu opinberlega.
Og að voga sér sem þingmaður,
kjörinn fulltrúi og þingmaður fyrir
flokk sem kennir sig við kvenfrelsi að
gera svona ofboðslega lítið úr henni
finnst mér vera ófyrirgefanlegt, með
öllu.“
Út í hött
Haft hefur verið samband við hana
úr ýmsum áttum, fólk sem vill láta
fjarlægja sig úr albúminu. „Annað
dæmi er maður í albúminu sem segir
að Egill Einarsson hafi verið tekinn af
lífi í fjölmiðlum án dóms og laga og
aðförin að honum sé hræðileg. Hann
sagði líka að femínistar vildu snúa
við sönnunarbyrði í nauðgunarmál-
um.
Ég hef ekki hitt þá manneskju
sem vill snúa við sönnunarbyrði í
nauðgunarmálum. Það væri aðför
að mannréttindum, sú hugmynd er
gjörsamlega út í hött. Sá maður bað
mig að fjarlægja ummælin úr albúm-
inu. Ég bauð honum að biðjast afsök-
unar á því að hafa haldið þessu fram
eða sýna mér heimildir fyrir þessu
og hann sagðist ekki ætla að eltast
við mig. Svo ég leyfði honum að vera
áfram í albúminu,“ segir hún.
Annað skipti sem myndin er
dregin fram
Fleiri hafa blandað sér í umræðuna.
Mun fleiri en hún hafði búist við.
Meðal annars birti Jón H. Hallgríms-
son, betur þekktur sem Jón stóri, sex
ára gamla mynd af Hildi á Facebo-
ok-síðu sinni. Á myndinni er Hild-
ur með glóðarauga á báðum aug-
um. Jón ýjaði að því að þetta væri
Viktoría Hermannsdóttir
viktoria@dv.is
Viðtal
Hildi Lilliendahl hafa borist hótanir og hún hefur
verið kölluð ýmsum ljótum nöfnum eftir að hún birti
á Facebook-síðu sinni umdeilt myndaalbúm sem
hún kallar Karlar sem hata konur. Hildur áttar sig
illa á fárinu sem albúmið orsakaði en segist ætla að
standa af sér storminn, málstaðarins vegna. Hún
segir Jón stóra og Svein Andra hafa óafvitandi styrkt
málstað hennar og er ánægð með að hafa hrist upp í
hlutunum þó hún kunni illa við athygli sjálf.
„Og að voga sér
sem þingmaður,
kjörinn fulltrúi og þing-
maður fyrir flokk sem
kennir sig við kvenfrelsi
að gera svona ofboðs-
lega lítið úr henni finnst
mér vera ófyrirgefanlegt,
með öllu.
Með femínisma
á heilanum
Óhrædd Hildur er óhrædd
við að ögra, þjóni það mál-
staðnum. Hún segir athyglina
eftir Kastljósviðtalið hafa verið
óþægilega til að byrja með.
Heilluð af femínisma Hildur segist hafa fengið femínískt uppeldi en heillast af femín-
isma af alvöru þegar hún kynntist kynjafræði í gegnum nám vinkonu sinnar. Myndir EyÞÓr ÁrnAson