Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.2012, Blaðsíða 41

Viðtal 41Helgarblað 9.–11. mars 2012
ástæðan fyrir því að Hildur hataði
karla, hún hefði sjálf orðið fyrir of-
beldi af þeirra hálfu.
„Ég er voðalega heiðarleg með
það að ég bara hló þegar ég sá þessa
mynd. Ég setti þessa mynd sjálf á int-
ernetið og það klagar ekkert upp á
mig hver sér hana eða setur í hvaða
samhengi. Þetta er meira segja í ann-
að skipti sem hún er dregin upp í
deilum á netinu.
Strákurinn sem gerði það síð-
ast sagði við myndina eitthvað á
þá leið að það væri búið að tala
við mig. Það væri sjáanlegt á þess-
ari mynd að það væri einhver bú-
inn að reyna að þagga niður í mér,“
segir Hildur og viðurkennir að til-
raun Jóns til þess að útskýra meint
karlahatur hennar hafi verið afar
misheppnuð þar sem það hafi verið
tvær konur sem ollu meiðslunum
sem sjást á myndinni.
Illa farin eftir árás
Hildur birti myndina upprunalega
á netinu þegar hún var að reyna að
hafa upp á konunum sem gengu í
skrokk á henni, að tilefnislausu, í
miðbæ Reykjavíkur. „Ég var á bar
klukkan 3–4 um nótt. Ég var að koma
út af klósettinu og það stóð stelpa
fyrir mér í dyrunum þannig ég komst
ekki út. Hún sneri baki í mig svo ég
snerti svona aðeins á henni öxlina til
þess að gera henni viðvart og biðja
hana um að færa sig. Hún sneri sér
við og kýldi mig í andlitið. Svo kýldi
hún mig aftur og fastar og svo kom
vinkona hennar og hjálpaði henni.
Ég labbaði þarna út með tvö brotin
bein í andlitinu, með tvöfalt nef og
var með glóðaraugu öll jólin,“ segir
hún alvarleg.
„Algjörlega tilefnislaus árás og
þær fundust aldrei. Ég kærði en það
var enginn ákærður því að þær fund-
ust ekki.“ Hún segir lögregluna ekki
hafa haft mikinn áhuga á að leysa
málið. „Það var gerð einhver svona
málamyndarannsókn. Ég mætti ekki
nokkrum einasta vilja hjá lögregl-
unni til að finna út úr þessu. Ég færði
þeim einhverjar vísbendingar sem
ég fékk héðan og þaðan en þeir vildu
ekkert gera við þær. Rannsóknin var
opin í að minnsta kosti ár en það
gerðist aldrei neitt.“ Hún var mjög
slösuð eftir árásina. „Kinnbeinsbrot-
in og nefbeinsbrotin, tognuð í kjálka
og hálsi. Marin á hné og mjög lösk-
uð.“
Jón stóri að hræða
Eftirköstin voru henni erfið. „Það
fylgdi mjög erfiður tími í kjölfarið.
Ég var stressuð og kvíðin við að vera
meðal fólks. Það jafnaði sig með að-
stoð góðs fólks. Ég er viss um að þetta
hefur mótað mig að einhverju leyti
en ég hef jafnað mig í dag. Það má
varpa þessari mynd utan á Stjórnar-
ráðið mín vegna, það klagar ekkert
upp á mig.“
Hildi finnst þó augljóst að til-
gangur Jóns með því að birta mynd-
ina hafi verið á einhvern hátt annar-
legur. Var hann að hóta henni? „Það
hafa margir túlkað það þannig. Jón
þrætir alveg fyrir það að hann hafi
viljað hóta mér. Mér finnst augljóst
að hann er að reyna að ýta aðeins við
mér, allavega að reyna að ögra mér,
kannski að reyna að fá mig til þess að
verða svolítið hrædd,“ segir hún og
segist ekki hræðast Jón stóra.
„Ég held að ef Jón og vinir hans
stunda ofbeldisglæpi þá geri þeir það
innan sinnar kreðsu. Þeir fara ekki í
póstnúmerið mitt og banka upp á
hjá þrítugri tveggja barna móður til
þess að berja hana. Ég held að sam-
félagð funkeri ekki þannig, ég er ekki
minnsta hrædd við það,“ segir hún.
Óþolandi og niðurlægjandi
En Jón var ekki sá eini. Lögfræð-
ingurinn Sveinn Andri Sveinsson
sem átti líka ummæli í albúminu
lét þau orð falla að Hildur ætti að
ráða sér stílista. Það fannst hennar
einkar skemmtileg ummæli. „Ég var
mjög þakklát Sveini Andra, þetta var
stuðningur úr mjög óvæntri átt. Mér
finnst í rauninni alveg makalaust
að honum skuli hafa dottið í hug að
þetta myndi ekki snúast í höndunum
á honum því það gerði það.
Ef stílistinn hans Sveins Andra er
einhvers staðar á lausu þá má við-
komandi mjög gjarnan hringja í mig
og við getum farið saman í ræktina
og ljós og svona. Það er ekki hægt
að svara þessu og það þarf ekki að
svara þessu. Þetta dæmir sig bara
sjálft og mér finnst þetta fyndið.
Þetta hefur í alvörunni verið eins og
einhver stuðningsyfirlýsing.“
Hún segir einkennilegt hvernig
svona umræða virðist oft snúa að
útliti kvenna. „Það er rosalega al-
gengt. Annaðhvort útlitstengt eða
eitthvað sem tengist kynfærum
þeirra. Annaðhvort er það hárvöxt-
ur, rakastig, blæðingar eða kynlíf.
Eða fólk er kallað drullupussa eins
og ég hef fengið að heyra nokkrum
sinnum á undanförnum dögum.
Það hafa nokkrir fengið heiðurssess
í albúminu mínu fyrir að kalla mig
drullupussu. Þetta er alveg botn-
laust óþolandi og niðurlægjandi,“
segir hún.
Sveinn Andri og Jón stóri til
bjargar
Hún segir umræðuna þó hafa breyst
mikið eftir þessi ummæli Sveins
Andra og myndbirtingu Jóns stóra og
er þakklát fyrir það. „Það komu tveir
dagar eftir Kastljósviðtalið þar sem
ég fór bara heim til mín á kvöldin og
hreinlega grét, heilmikið. Sem var
góð útrás; góð hvíld fólgin í því. Svo
komu Sveinn Andri og Jón stóri mér
til bjargar og einhvern veginn sneru
umræðunni svolítið við.
Eftir það hefur umræðan verið
miklu jákvæðari og ég finn bara fyrir
meiri stuðningi eftir það,“ segir hún
og er nokkuð viss um að það hafi þó
ekki verið ætlun þeirra að sýna henni
stuðning.
Leið illa yfir athyglinni
„Það var alveg óvart. Ég er viss um
að þeim þykir það ekkert rosalega
gaman að hafa gert það en ég held
þeir hafi breytt umræðunni. Eftir það
líður mér betur,“ segir hún og viður-
kennir að hún eigi erfitt að vera svo
mikið í sviðsljósinu.
„Ég ákvað að fyrst ég væri farin
af stað þá myndi ég klára þetta, ég
myndi mæta í öll viðtöl sem mér
er boðið að koma í og taka slaginn.
Vegna þess að ég hef ekki trú á því
að fárið í kringum mig persónulega
muni standa lengi en meðan það er,
þá er verið að ræða málefnið.
En fyrstu tvo dagana eftir Kast-
ljósviðtalið leið mér mjög illa. Fólk
horfði á mig alls staðar út á götu. Þeg-
ar ég labbaði inn í strætó fyrir utan
heimili mitt á morgnana fann ég að
fólk var að horfa á mig og mér fannst
það rosalega óþægilegt. Mér fannst
óþægilegt að vera í vinnunni því ég
vissi ekki hver var að hugsa hvað.
Það var fullt af fólki sem kom
og talaði við mig, bæði fólk sem ég
þekkti og fólk sem ég þekkti ekki
neitt. Þá fór ég strax að hugsa um alla
hina, þá sem komu ekki til mín, hvað
voru þeir að hugsa?“ segir hún.
Birtingarmynd undirokunar og
fyrirlitningar
Aðspurð hvort henni finnist nafnið
á myndaalbúminu, Karlar sem hata
konur, ekki vera of ágengt segir hún
svo ekki vera. „Mér finnst það ekki og
ég held að það sé sjálfsagt ástæðan
fyrir því að þetta vakti svona mikla
athygli. Ég held að þrennt spili þar
inn í. Fyrsta lagi orðið að hata, síð-
an að það hafi verið frægir karlar í
albúminu og svo það að engin nöfn
hafi verið fjarlægð.
Ef ég hefði breytt einhverju af
þessu þá hefði enginn tekið eftir
þessu og þetta verið algjörlega bit-
laust. Vegna þess að ég gerði þetta þá
vakti þetta athygli og umtal. Skyndi-
lega hefur þessi þjóð verið að tala
um femínisma í marga daga,“ segir
Hildur.
En trúir hún að karlarnir í albúm-
inu hati konur? „Svo það sé algjör-
lega á hreinu þá var meiningin ekki
að gefa það til kynna að neinn til-
tekinn einstaklingur hataði einhvern
annan einstakling. Það sem ég er að
reyna að segja er að það sem ég kýs
að kalla kvenhatur sé rótgróið í sam-
félaginu. Þessir karlar eru bara birt-
ingarmynd þess samfélagsmeins.
Ég held að ef það væri ekki
svona mikil undirokun og fyrirlitn-
ing á kvenþjóðinni í samfélaginu þá
fengju svona ummæli aldrei að við-
gangast. Ég held að hvert eitt og ein-
asta þeirra sé einhvers konar birt-
ingarmynd þessa samfélags. Þetta er
birtingarmynd þess að konur eru fyr-
irlitnar og undirokaðar.“
Rekur sig á eigin fordóma
Hildur segir ýmislegt vera að breyt-
ast til hins betra en að það gerist
hægt. „Það er ýmislegt að batna en
mér finnst þetta ganga alltof hægt.
Ég vil sjá miklu miklu meiri hraða
í þeirri þróun. Ég á ofboðslega erf-
itt með að sjá fyrir mér einhverja
framtíð þar sem þetta vandamál er
algjörlega úr sögunni. Það er svo
margt að og það er svo djúpt á því
í okkur.
Ég er ekkert laus við það sjálf
heldur. Einhvern veginn rek ég mig
á alls konar fordóma í hausnum á
sjálfri mér sem ég hélt ég hefði ekki.
Rek mig á að ég hugsa eitthvað and-
styggilegt um hinar og þessar konur
á einhverjum fáránlegum forsend-
um. Allt í einu átta ég mig á því að ég
myndi aldrei hugsa svona lagað um
karl. Ég held að það sé hollt að vera
meðvitaður um þetta.“ n
„Ég held að
sumir karl-
ar séu mikið til
hræddir við að vera
úthrópaðir fyrir
karlrembu vegna
þess að þeir skilja
ekki vandamálið