Frjáls verslun - 01.05.2008, Blaðsíða 87

F R J Á L S V E R S L U N • 5 . T B L . 2 0 0 8 87
s j á v a r ú t v e g u r
ast sérmeðhöndlunar af því hún væri kona, né að okkur bæri skylda
til að kjósa hana vegna kynferðis.“
Þú ert eina konan í stjórn LÍÚ ásamt fimmtán körlum. Ef
þarna væri jafnrétti, ættu þá ekki að vera átta konur í stjórn
LÍÚ?
„Ef það ætti að vera jafnrétti í sjávarútveg-
inum, þá þyrftu líka að vera þrettán konur
á hverju 26 manna skipi og það er bara ekki
mögulegt, því þetta er karlastarf, þannig að
ég sé nú ekki neina glóru í því. Ekki myndi
ég vilja vera háseti hjá sjálfri mér, bara engan
veginn,“ segir Guðrún ákveðið.
Hlusta þeir á þig, meðstjórnendur þínir
hjá LÍÚ?
„Þetta eru góðir og duglegir karlar. Hvort
þeir hlusta er ekki gott að vita. Ég tel þó alltaf
réttmætt að í umræðum komi öll sjónarmið fram og það er raunin á
þessum vettvangi. Mín tilfinning af setu þarna hefur alltaf verið sú,
að við værum bara þjáningasystkin og samherjar í greininni,“ segir
Guðrún og hlær.
„Þegar ég kom fyrst inn í stjórn LÍÚ, hafði ég verið formaður
Útvegsmannafélags Hafnarfjarðar í nokkurn tíma. Þegar Fiskmark-
aður Hafnarfjarðar var stofnaður 1985 vorum við hjónin meðal
stofnenda hans og ég var þar í stjórn. Þá voru hér í Hafnarfirði
nokkur stór útgerðarfélög og ég hafði lengi verið skotin í hugmynd-
inni um fiskmarkað. Við höfðum aldrei verið sjálf með frystihús og
vorum háð því að þurfa að selja aflann öðrum
aðilum í útgerð. Um leið og markaðir opn-
uðust úti eftir þorskastríðið, fórum við að
sigla bæði til Englands og Þýskalands og selja
aflann þar. Ég lærði fljótt að meta hvernig það
er að selja á markaði og vildi reyna að koma á
markaði hérna. Hafnarfjörður var fyrsti bær-
inn sem kom með fiskmarkað og það heppn-
aðist ótrúlega vel. Markaðurinn var síðar
sameinaður Suðurnesjamarkaðinum, sem var
hið besta mál, því þá var hagstæðara að reka
fiskmarkað þar.“
sjálfskipaðir gæslumenn?
En hvað segir Guðrún um kvótann?
,,Auðvitað vitum við manna best útgerðarmenn og sjómenn, að
það verður að vernda fiskistofnana, en það verður líka að gera það í
skynsamlegum mæli. Þessar sífelldu kvótaskerðingar, eins og núna,
maður sér eiginlega ekki tilganginn með því að skerða þorskinn
svona mikið. Það eru orðnir fáir ef það er nokkur, sem stundar
beinar þorskveiðar í dag. Ef ná á ýsu- eða ufsakvóta þá verða menn
að hafa tvöfalt magn af þorski eða hætta á að ná ekki hinum teg-
undunum, því fyrir hvert eitt tonn af ýsu fást að minnsta kosti tvö
af þorski.
Nú er boðuð meira en helmingsskerðing á hrefnu. Hver er til-
gangurinn með því? Hrefnustofninn er alls ekki í útrýmingarhættu.
Það er mikil eftirspurn eftir kjötinu hérna innanlands, fyrir utan það
að hvalir taka gífurlegt magn úr lífríkinu og eru sannarlega miklir
keppinautar okkar um sjávarfang. Ég sé heldur ekki tilganginn með
því að skerða ufsann svona mikið. Ufsinn er flökkufiskur og fer bara á
milli. Því ekki að taka hann þegar hann er hér? Er Hafró sjálfskipaður
gæslumaður allra fisktegunda í heiminum?
Við útgerðarmenn kunnum þó að laga okkur eftir aðstæðum og
höfum einmitt verið dugleg að fækka skipum. Ég get þó ekki hagrætt
miklu meira en ég er búin að gera. Ég er búin að fækka niður í eitt
skip – á ég að fækka niður í hálft skip?“
Þú heldur þó ótrauð áfram?
„Ég hef ekki yfir neinu að kvarta. Við gerum út einn stóran frystitog-
ara núna, rekstur okkar hefur gengið mjög vel, við höfum ekki fjárfest
mikið í veiðiheimildum og alls ekki í nýjum skipum. Svo hef ég lagt
til hliðar, því ég trúi því að það komi sjö góð ár og svo sjö mögur
ár, eins og stendur í biblíunni. Í góðærinu á maður að safna forða
til mögru áranna, en ekki að sóa sínu fé jafnóðum,“ segir Guðrún
Lárusdóttir. Guðrún Lárusdóttir, útgerðarkona í Hafnarfirði. Hún hefur setið í
stjórn LÍÚ um árabil, og verið þar eina konan.
„Ég lærði fljótt að meta
hvernig það er að selja á
markaði og vildi reyna að
koma á markaði hérna.
Hafnarfjörður var fyrsti bærinn
sem kom með fiskmarkað og
það heppnaðist ótrúlega vel.“