Glóðafeykir - 01.04.1984, Síða 19

GLÓÐAFEYKIR
19
Sigríðar var María dóttir séra Hannesar á Ríp Bjarnasonar frá
Djúpadal. Móðir Gísla Þorlákssonar var Sigríður Hannesdóttir, prests
á Ríp. Þau hjón Gísli Þorláksson og Sigríður Magnúsdóttir voru því
systrabörn. Kristín var frá Gröf í Laxárdal í Dalasýslu og átti ættir að
rekja til margra merkra manna í Breiðafirði og af Ströndum, og kann
ég eigi að svo stöddu að rekja þær ætti að gagni. Mér er samt kunnugt
um, að ættbogi hennar er allstór í Dölum, og eiga til þeirrar ættar telja
margir merkir menn þjóðkunnir, þótt eigi verði þeir nafngreindir hér.
Gísli stundaði nám í Menntaskólanum í Reykjavík og lauk þaðan
gagnfræðaprófi vorið 1910. Hann hætti síðan þar námi. Hugur hans
hneigðist til búskapar og lauk hann búfræðinámi í Bænaaskólanum á
Hólum vorið 1911. Næstu ár 1912 - 1914 stundaði hann búfræðinám í
Noregi og Skotlandi og lagði sig einkum fram um sauðfjárrækt. Eftir
heimkomu tók hann við búi foreldra sinna á Frostastöðum og hafði
það á hendi til vors 1923, er hann keypti Eyhildarholt og hóf þar
búskap, og þar átti hann heima til æviloka.
Gísli kvæntist 19. júlí 1917 þeirri ágætu konu Stefaníu Guðrúnu
Sveinsdóttur bónda og fræðimanns Eiríkssonar á Skatastöðum og
konu hans Þorbjargar Bjarnadóttur Hannessonar prests á Ríp. Þeim
hjónum varð 11 barna auðið, sem upp komust, 9 sona og 2 dætra. Þau
eru öll búsett í Skagafirði, nema elsti sonurinn, sem um skeið hefir
stundað blaðamennsku í Reykjavík. Afkomendur Gísla og Guðrúnar í
Eyhildarholti munu nú vera hátt á sjöunda tug talsins. í Eyhildarholti
bjuggu þau hjón Gísli og Guðrún góðu búi og var mannmargt þar í
heimili og gestrisni mikil. I búskap sínum vann Gísli sér það m.a. til
ágætis að kynbæta sauðfé sitt með ræktun, sem reist var á sérþekkingu
hans, og er talið, að fjástofninn í Eyhildarholti hafi verið þjóðkunnur
sem hinn besti á landi hér á sinni tíð, - en niðurskurður fjár vegna
mæðiveiki sá fyrir endalokum árangurs þess hugvits, sem Gísli hafði
þarna komið til leiðar.
Gísli Magnússon hafði ætíð mikil afskipti af félagsmálum. Hann var
eindreginn samvinnumaður og mjög umbótasinnaður og lét sér annt
um framfarir, sem til heilla horfðu. Af þeim ástæðum og sökum góðra
hæfileika hlóðust á Gísla mörg trúnaðarstörf, og skulu þau helstu
nefnd hér: Hann var hreppsnefndarmaður í Rípurhreppi árin 1925 -
1962 og oddviti hreppsnefndar 1935 - 1958. Sýslunefndarmaður
Rípurhrepps 1937 og 1942 til ársins 1974. Han átti sæti í skattanefnd
Rípurhrepps 1924 - 1934 og í yfirskattanefnd Skagafjarðarsýslu og
síðar einnig Sauðárkrókskaupstaðar frá 1934 til ársins 1962, er