Glóðafeykir - 01.04.1984, Blaðsíða 30

30
GLÓÐAFEYKIR
eftir því sem verkefni er fyrir hendi.”
Síðasti fundurinn um málefni saumastofunnar var í janúar áriðeftir.
Þar upplýsti Ásgrímur klæðskeri að starfsstúlkurnar vildu ekki „sætta
sig við að vinna án kaups eða tryggingar. Þó muni þær vinna næsta
mánuð og samþykkir stjórnin að ábyrgjast kauptryggingu til þeirra
fyrir febrúar enda er talið nægilegt verkefni fyrir þann tíma.” Þar með
var starfi saumastofunnar lokið.
Sem fyrr er getið voru aðallega saumuð jakkaföt á stofunni. Var nóg að
starfa við það fyrstu tvö árin. Létu flestir sýslubúar sauma á sig m.a.s.
komu Siglfirðingar talsvert á Krókinn til að fá sniðin á sig föt. Sumir
fengu sér ný árlega og komu þá jafnan með efni sjálfir og létu sauma úr
því. Mest var þó saumað úr Gefjunarefni og þau föt öll fremur svipuð
að áferð og litum.
En flestir létu föt sín duga vel, sumir notuðu ein, aðrir komu einu
sinni aftur. Það þurfti að nota takmarkaða fjármuni í fleira. Því var
brátt farið að sauma dragtir, kápur og frakka enda nægur markaður
fyrir slíkan fatnað. Um leið var fjölgað á stofunni og munu tíu konur
hafa unnið þar þegar flest var, þó ekki allar verið í fullu starfi. Er líða
tók á stríðsárin fór að skorta útlend efni sem notuð voru í Gefjuni til
blöndunar við ullina. Dró það talsvert úr sparifatasaumaskapnum.
Var þá gripið til þess ráðs að sauma reiðbuxur á lager úr brúnu þykku
efni sem nóg var til af. Þær urðu vinsælar mjög og enda notaðar af
Skagfirðingum fram á síðustu ár.
Þegar farið var að framleiða föt í verksmiðjum var séð hvert stefndi.
Því var nokkuð hugað til annarra leiða svo halda mætti rekstri
stofunnar áfram. Innan stjórnarinnar virðist áhugi hafa verið mestur
fyrir vinnufatagerð sem Ásgrímur klæðskeri taldi hæpið að reyna.
Hann lagði hinsvegartil að saumaðar skyldu úlpur á lager. Af hvorugu
varð þó og aðrar hugmyndir virðast ekki hafa verið reifaðar. Lagðist
starfsemin því niður snemma árs 1952.
Vélakostur var lítill á saumastofunni. í byrjun voru keyptar fimm
Singervélar, allar fótstignar. Þær voru notaðar allan tímann og ekki
bætt við. All-löngu síðar var keypt vél sem stakk horn og kraga og
gerði hnappagöt. Svo má náttúrulega ekki gleyma pressujárninu stóra
og þunga. Allt var pressað í höndunum og mestallt saumað. Eftir að
Ásgrímur klæðskeri hafði mælt og sniðið tóku stúlkurnar við og
saumuðu innan á allt fóður, kraga og allan saum sem inn sneri. Aðeins
utanásaumur var í Singervélunum.