Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1988, Qupperneq 47

Um kristna trúfræði
Jesú Krists að uppistöðu. Það er líf, dauði og upprisa Jesú sem sannar, að
heimurinn og allt, sem í honum er, er verk Guðs í hans guðlegu gæsku og
miskunn (l.grein). Það em ávextir lífs, dauða og upprisu Jesú, að nýtt
samfélag við Guð og náungann er fyrir hendi og menn em kallaðir til þess
að lifa nýju lífi í frelsi bama Guðs í Heilögum anda (3. grein).
Hvemig aðalhluti trúarjámingarinnar á að gegnsýra líf kristinna
manna, sjáum vér hvarvetna í kringum oss, líka af almanakinu. Hvert ártal
vitnar um Jesú Krist, af því að tímatalið er miðað við fæðingu hans. Hvert
ár er „Herrans ár“, sem þýðir „ár Drottins Jesú Krists“. Hverju ári er svo
skipt eftir áföngunum í lífí Jesú, fæðingu, dauða og upprisu og sendingu
Heilags anda.
Líf Jesú er líka skráð á hverja viku. Fyrsti dagur vikuimar er
Drottinsdagur, en það er hið kristna heiti sunnudagsins. Sunnudagurinn er
Drottins dagur, af því að á þeim degi reis Jesús upp frá dauðum og auglýsti
drottinvald sitt. Miðvikudagar og föstudagar hafa frá fomu fari verið
notaðir til uppbyggingar og áminningar, miðvikudagar í minningu þess,
að á miðvikudegi sveik Júdas meistara sinn og föstudagar í minningu
krossfestingar Jesú. Laugardagurinn er dagur eftirvæntingarinnar, þegar
vér bíðum þess, að fyrirheit hans rætist.
Þannig er líf Jesú skráð yfír alla sögu, oss til áminningar um,
hverjum sagan, tími vor, á að lúta, hvaða Drottinn og herra það er, sem á
að stjóma lífí vom sem einstaklinga og þjóðar.
T rúargreinamar
Fyrsta grein trúarjámingarinnar er um Guð og heiminn. Guð er
„almáttugur faðir“, „skapari himins og jarðar“, segir Posmllega
trúarjámingin og Níkeujátningin bætir við: „Alls hins sýnilega og
ósýnilega“. Um leið og vér jámm þetta um Guð, játumst vér heiminum og
sjálfum oss. Heimurinn allur, segjum vér, er frá Guði og lýtur vilja, sem
er kærleikur og sjálf erum vér böm Guðs. „Hann hefur skapað mig og alla
hluti,“ segir Lúther.
önnur greinin er um Jesú Krist, sem er Guð og maður jafnt. Hann er
Guð að eðli til, samur og jafh Föðumum að eðli til og er guðdómur hans
jafneilífur guðdómi Föðurins.
Um guðdóm hans fjallar Posmllega trúarjátningin með orðunum
„einkasonur“ og „Drottinn vor“. Um leið er Jesús maður að eðli til, samur
og jafn oss að eðli til, og á manndómur hans upphaf, er hann var „getinn af
Heilögum anda, fæddur af Maríu mey“. Jesús er, með orðalagi Fræðanna
minni, „sannur Guð og sömuleiðis sannur maður“. Þessi Jesús, í sannleika
Guð og í sannleika maður, hefur með fæðingu sinni, dauða og upprisu
auglýst drottinvald Guðs yfir sköpun sinni. Mótsögnin, sem vér skynjum
milli trúarsannfæringarinnar um Guð hins góða og raunveruleika lífsins,
leysist upp í honum, sem gekkst undir kvölina með oss og hefur leitt í Ijós
lífíð, sem birtast mun til fúllnusm í framtíðinni, þegar hann hefur unnið
sigur á öllu því sem mótmælir valdi hans: „... og mun þaðan koma að
dæma lifendur og dauða.“ „Á hans ríki mun enginn endir verða.“
45