Jökull - 01.01.2001, Qupperneq 112

Páll Theodórsson
Borbúðirnar. Talið frá vinstri: bensíntankur, þakið yfir borgryfjunni, matskálinn sem Landsvirkjun lagði til
verkefnisins og reyndist okkur ómetanlegur, Jökull-2, tvö jöklatjöld og Vatíkanið. Prentist myndin vel má sjá
að menn gáfu sér ekki mikinn tíma til að sinna þykkri þurftinni. – The Bárðarbunga Camp. A large tent covers
the drilling site. Ljósm./Photo. Jón Örn Bjarnason.
Í síðasta áfanga var færðin orðin allgóð, enda
komið nokkuð frost. Við selfluttum með Jökli-1 all-
an búnaðinn að borstaðnum, sem hafði verið valinn í
slakka SA af hápunkti Bárðarbungu. Viku eftir að við
lögðum af stað frá Reykjavík vorum við loks komnir
með mest okkar dót á áfangastað, um fjórum dögum á
eftir áætlun.
Sunnudaginn 29. maí komu upp á Bárðarbungu
bæði Gosi og Jökull-2, sem var gamall vísill sem hafði
verið geymdur í skemmu við Jökulheima, en efasemd-
ir höfðu verið um að hann ætti afturkvæmt upp á jök-
ul. Fyrst hafði verið gert við Jökul-2 og dró hann Gosa
síðan niður af jöklinum þar sem nýr mótor og nýtt drif
var sett í hann. Þetta gekk reyndar brösulega, hið nýja
passaði illa við hið gamla, en harðskeytt lið bílasér-
fræðinga jöklamanna bjargaði málinu. Með víslunum
kom hópur sjálfboðaliða. Var þessi háttur hafður á að
nýr hópur kom um hverja helgi og var hver sjálfboða-
liði eina eða tvær vikur á jöklinum.
Strax var farið að grafa stóra gryfju fyrir borinn og
tók það nærri þrjá daga með ýmsum öðrum verkum.
Gryfjan var að lokum 2,8x7 metrar og 3ja metra djúp.
Yfir hana var reist þakgrind úr trébjálkum og plast lagt
yfir hana til að skýla bornum og bormönnum. Grindin
hvíldi á 70 sm háum snjóvegg sem var hlaðinn á brún
gryfjunnar, en borgálginn réði lofthæðinni.
Fyrri borlota
Borun hófst 31. maí og næstu vikurnar unnu við hana
tveir þriggja manna hópar á sex, átta eða tólf tíma
vöktum, allt eftir því sem hentast þótti hverju sinni.
Fyrsta daginn gekk borunin greiðlega. Um kvöldið
baðaði sólin jökulinn með geislum sínum. Nú var eins
og allir erfiðleikar væru að baki. En því var ekki að
heilsa. Skömmu eftir miðnætti jókst rafstraumur bor-
mótorsins snögglega og heyra mátti að mótorinn erf-
iðaði. Í ljós kom að borinn sat rígfastur í holunni, þótt
togað væri í hann með öllu því átaki sem kapallinn átti
að geta þolað. Frostlegi var þá rennt niður eftir kapl-
inum og eftir nokkurn tíma losnaði borinn. Við þessi
átök hafði einn rafleiðandi þátta kapalsins slitnað og
við urðum því að skera um 3ja metra bút af honum þar
sem slitið var. Þetta kostaði dagstöf og var forsmekkur
þess sem í vændum var. Allan bortímann þurftum við
að glíma við margvíslega erfiðleika.
112 JÖKULL No. 50