Skírnir - 01.09.2012, Page 193
SKÍRNIR BÓKMENNTIR OG BÓKMENNTASAGA ... 453
Birni Hítdœlakappa (1847), Söguna af Þórði hreðu (1848) og Banda-
mannasögu (1850), sem voru stundum lesnar við skólann.
Islensk bókmenntasaga og síðari tíma bókmenntir sátu hins
vegar á hakanum, a.m.k. framan af. I skólaskýrslu fyrir árið 1848-
49 gat Halldór þess t.d. að hann hefði samkvæmt lestrartöflunni átt
að nota eina kennslustund í viku til að lesa íslenska bókmenntasögu
fyrir 3. bekk, „en bæði vegna tímaleysis og annara orsaka fórst það
fyrir" (Skólaskýrsla fyrir Reykjavíkur lœrba Skóla. Arið 1848-49
1849: 14). Með orðinu „tímaleysi“ átti Halldór væntanlega við eig-
in tímaskort til að semja fyrirlestra um bókmenntasögu. Islensku-
tímar voru a.m.k. vel nýttir en nær eingöngu til málfræði og
stílagerðar. Norræn goðafræði var þó kennd í 3. bekk og Háttatal
Snorra-Eddu í 4. bekk. Að öðru leyti voru íslenskar bókmenntir
ekki kenndar það ár.
Reyndar fórst bókmenntasögukennsla fyrir allt til skólaársins
1856-57. Þá las Halldór fyrir 4. bekk „yfirlit yfir bókmenntir Is-
lendinga frá Islands byggingu og fram að 1100, og svo ágrip af æfi
Snorra Sturlusonar" (Skýrsla um hinn lærða skóla í Reykjavík.
Skóla-Árið 1856-57 1858: 20-22). Af þeirri lýsingu má ráða að
dróttkvæður kveðskapur og skýring hans hafi setið í fyrirrúmi líkt
og í bókmenntasögu Sveinbjarnar. Veturinn 1858-59 las Halldór
svo fyrir 4. bekk um „æfi Sæmundar fróða Sigfússonar, Ara Þor-
gilssonar hins fróða, Snorra Sturlusonar, Ólafs Þórðarsonar hvíta-
skálds og Sturlu lögmanns Þórðarsonar" (Skýrsla um hinn lœrða
skóla íReykjavík. Skóla-Árið 1858-59 1860:12) og hefur sú yfirferð
líklega verið nokkurs konar framhald fyrrnefnds bókmenntayfir-
lits, nú með áherslu á upphaf sagnaritunar. Veturinn 1870-71 las
Halldór síðan fyrir 4. bekk „ágrip af bókmentasögu Islands".
Nokkrar afskriftir þeirra fyrirlestra eru varðveittar í Þjóðar-
bókhlöðu og er þar eingöngu rætt um fornbókmenntir (sbr. Lbs.
877 8vo,JS 306-308 4to og Lbs. 2149 4to). Ekki verður ráðið af
skólaskýrslum að Halldór hafi oftar kennt bókmenntasögu allt fram
til ársins 1885-86 þegar hann las fyrir 5. bekk sögu íslenskra forn-
bókmennta.
Lestur bókmennta takmarkaðist líka við fornbókmenntir og
verk 19. aldar skálda, einkum Jónasar Hallgrímssonar og Bjarna