Tímarit Máls og menningar - 01.02.2004, Blaðsíða 23

Drög að kvikmyndahandriti ...
ir við undirbúning. Hann biður einn formanninn um vinnu. Svarið er að hvert sæti
sé skipað. Hann fer frá einum til annars og fær sama svarið alls staðar: „Þú hefðir átt
að nefna þetta fyrir nokkrum vikum.“
Loks kemur hann til Sölku Völku og biður hana um vinnu. Hún spyr hæðnislega
um hesta hans og vinkonur. Loks lætur hún hann fá stöðu hálfdrættings í bát sínum.
Flotinn leggur úr litlu höfninni.
Athyglisvert er að skoða sálarlíf karlmannanna sem þarna hópast á örlitlum stað
fjarri siðmenningunni, þar sem engin lög gilda nema hnefarétturinn. Salka Valka er
eina konan í hópnum og miðdepill girndar þeirra. Afbrýðisemi þeirra í garð hvers
annars. Hún slær hvern þann kaldan sem vogar sér að nálgast hana á ósæmilegan
hátt.
Hver bátshöfn hefur sína eigin verbúð við ströndina. Sjórinn er alltaf úfinn. Það
rignir eða snjóar án afláts. Stundum gefur ekki á sjó vikum saman. Afþreying sjó-
mannanna. Hin fræga íslenska glíma. Salka Valka vinnur alla í krók nema Arnold
sem hún niðurlægir opinberlega með því að lýsa yfir að hún keppi ekki við hálf-
drættinga sína.
Bátshöfn Sölku Völku heldur leynifund sem Arnold er líka boðaður á. Honum er
ætlað að taka þátt í samsæri um að nauðga henni þar eð sannað þykir að enginn ein-
staklingur í hópnum ráði við hana. Árásina á að gera þá um nóttina á ákveðnum
tíma. Arnold lætur sem hann sé fús til samvinnu; tekur í höndina á öllum.
Um kvöldið gerir brjálaða stórhríð með hörkufrosti. Salka Valka háttar á sínum
stað og hinir láta sem þeir geri hið sama. Á ákveðnum tíma rísa mennirnir sjö úr
rekkju og ganga í röð að fleti Sölku Völku, sá sterkasti fer fyrir þeim.
Stúlkan vaknar við fyrstu snertingu, reynir ósjálfrátt að verjast en þeir hafa hana
undir. Arnold hefur haldið sig til hlés en lemur nú tvo árásarmennina í hausinn.
Samstundis er hann kominn í hörkuáflog við hina mennina sex.
Salka Valka hörfar frá slagsmálunum, stendur til hliðar með hendur á mjöðmum
og horfir á áflogin, ströng á svip. Verbúðin leikur á reiðiskjálfi, bjálki brestur og
snjórinn þyrlast inn um rifu á veggnum. Tveir mannanna liggja í gólfmu eins og
dauðir. Hinir taka til fótanna.
Eftir slagsmálin gengur Salka Valka til Arnolds og þakkar honum stillilega fyrir
með handabandi. Æstur og jafnvægislaus eftir bardagann lætur hann undan tilfinn-
ingum sínum sem hann hefur hingað tii verið of stoltur til að játa, krýpur á kné fyrir
framan hana og kyssir hönd hennar. Andartak nötrar hún af ástríðu. Þá kemur henni
allt í einu í hug innilegt tilhugalíf móður sinnar. Hún hryllir sig við minninguna og
ýtir Arnold frá sér með ofsa. Næstu andartökin standa þau andspænis hvort öðru
eins og svarnir óvinir, líkust villtum dýrum sem hyggjast tæta hvort annað í sig.
Síðan ræðst hann á hana í dýrslegri vímu. I stutta stund berjast þau af grimmd og
ofsa. Það er eitthvað munaðarfullt við þessi áflog - meðan á þeim stendur þrýstir
hann ruddalegum kossum á varir hennar. Hún hleypur úr örmum hans út í óveðr-
ið. Hann hleypur á eftir henni viti sínu fjær. Brjáluð af skelfingu æðir hún niður í
fjöru þar sem hún finnur bátkænu, stekkur um borð, rær af stað og hverfur í ofsa-
fengið öldurótið. Nótt. Óveður. Ólgusjór. (Hér nær sagan hámarki.)
TMM 2004 • 1
21