Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.02.2004, Blaðsíða 128

Tímarit Máls og menningar - 01.02.2004, Blaðsíða 128
Halla Sverrisdóttir ir, en sumt í gerð þeirra virkar æði tilviljanakennt og stundum klisju- kennt, svo sem notkun á grímum og kynferðislegir undirtónar - eða kannski yfirtónar - búninga Wolands og Behemots. Örvílnan og höfuð- missir Berliosar verður þannig erfitt að taka mjög alvarlega, þar sem hann er frá upphafi settur í hlutverk trúðsins svo að það eina sem vantar er rautt nefið. Ef ekki kæmi til hárfínn leikur Hjálmars Hjálmarssonar er hætt við að persóna Berliosar yrði ekkert annað en skrípamynd, fremur en sú táknmynd hins sjálfumglaða sovéska menntamanns sem hann er í skáldsögunni, manns sem hefur kosið að afneita öllu sem hann ekki get- ur skýrt röklega og rætt fjálglega á næsta fundi rithöfundafélagsins. Sýningarrýmið sem Hafnarfjarðarleikhúsið hefur frá upphafi notað, og sem það notar í síðasta sinn í þessari sýningu, er ekki hefðbundið leik- húsrými - ef til er nokkuð lengur sem kalla má því nafni. Salur gamla ís- hússins við Strandgötu er galopinn í báða enda og gólfrýmið mikið, sem býður upp á skemmtilegar og fallegar leikhúslausnir. Sú áhrifamesta þessarar sýningar er tvímælalaust hringtjaldið sem á stundum er dregið umhverfis atburði, ýmist til hálfs eða að öllu, og sem líka er sýningartjald fyrir geysilega fallega myndbandseffekta Gideons Gabriels Kiers. í þessu hringtjaldi gerast flestar áhrifamestu senur verksins, og rennurnar sem tjöldin eru dregin eftir gefa kost á liprum senubreytingum. Á svipstundu verða til ýmist súlnagöng rómverska landsstjórans Pílatusar, þrúgandi rými geðveikrahælisins eða veislusalur Wolands. Það er helst til vansa á þessu stóra leikrými að sumar senanna gerast ansi langt frá hluta áhorf- endanna, svo að texti heyrist illa og blæbrigði fara fyrir lítið, en þetta er þó sjaldnar til vandræða en verið gæti. Oftast er leikrýmið nýtt vel og hugvitssamlega og ljósahönnunin er frábær, svo að rýmið öðlast aukna vídd og verður síbreytilegt. Leikarahóp Hafnarfjarðarleikhússins er alla jafna vandvirknislega stjórnað og samleikurinn áfallalaus. Tveir leikarar standa þó upp úr í þessari sýningu svo að næstum stendur öðrum fyrir þrifum. Annar er Hjálmar Hjálmarsson, sem ég hef ekki séð á leiksviði árum saman. Hann er einn þeirra sjaldgæfu leikara sem getur brugðið sér í hvaða mynd sem er og er jafnsannfærandi sem miskunnarlaus kvalari Krists og hann er í líki Berliosar eða hins sjúskaða, lítilsiglda Stopja. Hinn er Margrét Vilhjálmsdóttir. í hlutverki Margarítu dregur hún upp sterka og fallega mynd af konu sem elskar skilyrðislaust og er tilbú- in að færa hverja þá fórn sem af henni er krafist fyrir ástina, án þess þó að sú mynd verði eintóna eða klisjukennd. Þegar Margaríta smyr sig nornasmyrslinu umbreytist ástfangna stúlkan í lostafulla konu svo að unun er að sjá og verður sannkölluð drottning óradraumanna. 126 TMM 2004 • 1
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.