Tímarit Máls og menningar - 01.02.2004, Blaðsíða 28

Stefán Jónsson
meðan ég var að læra að fara út í leikstjórn. Þetta gerðist bara og ástæð-
an var sambland af þörf fyrir meira salt í grautinn og stigmagnandi
hungurtilfmning í Þjóðleikhúsinu. Ég hef alltaf mest gaman af að leika í
sýningum þar sem skapandi samvinna er milli leikstjóra og leikara - þar
sem leikarinn er ekki bara peð á skákborði heldur fær að vera með í sköp-
uninni.“
Hvaða leikstjórar hafa verið bestir að þessu leyti?
„Ég hef haft mjög gaman af að vinna með Kjartani Ragnarssyni, hann
hefur verið mér mikill innblástur, til dæmis í vinnunni við Sjálfstætt fólk
og Antígónu. Baltasar Kormákur er líka skemmtilegur leikstjóri að vinna
með, hjá honum lék ég í Leitt hún skyldi vera skækja og Hamlet. Viðar
Eggertsson er líka glaður á góðum degi. Svo var ég í Krítarhringnum í
Kákasus með svissneska leikstjóranum Stefan Metz - ég elska leikhús eins
og hann var með, hópleikhús eða ensemble-leikhús eins og Theatre de
Complicité sem kom hingað einu sinni á Listahátíð og sem ég hafði fylgst
gaumgæfilega með ytra. Ég sá allt sem þau gerðu og var gersamlega berg-
numinn. f sýningum eins og þeirra finnst mér kjarni leiklistarinnar skína
hvað skærast. í sýningum eins og Krítarhringnum verður vægi hlutverka
hvað mest afstætt, maður verður hluti af lífrænum organisma, lifandi list,
þar sem allir eru jafnmikilvægir. Þar byggist allt á samvinnunni, traust-
inu og fagmennskunni, allt kemur saman.“
Þú fékkst mörg minnisstæð hlutverk í Þjóðleikhúsinu, þó segirðu að þig
hafi hungrað?
„Ég er þannig að ég helli mér út í hlutina, hef mikla fullkomnunar-
áráttu og reyni alltaf að moða úr því sem ég fæ, litlu og stóru. Ég hef held-
ur ekki löngun í stór hlutverk bara stærðarinnar vegna heldur fýrst og
fremst í áhugaverð hlutverk. En þegar maður fór að finna til sín í leikhús-
vinnunni vildi maður auðvitað auknar byrðar á sínar herðar og það gekk
ekki eftir þannig að ég væri fullnægður. Þá leitaði ég annarra leiða til að
fá útrás og fór að leikstýra í framhaldsskólum. Byrjaði í Flensborgarskól-
anum á leikgerð á örleikritunum hans Þorvalds Þorsteinssonar og tók
svo Dýrin í Hálsaskógi.“
Þar léstu hið ástsæla barnaleikrit Torbjörns Egners gerast í undirheimum
stórborgarinnar og það gekkfurðu vel upp ífrábærri nemendasýningu.
„Já, og í vinnunni við þessar sýningar heillaðist ég alveg af hlutverki
leikstjórans. Ég veit ekki alveg hvers vegna en þar fann ég kröftum mín-
um farveg. Ég fann að ég gat þetta og fannst ég eiga erindi.“
Þó hafðirðu ekki lært leikstjórn sérstaklega?
„Nei, en allt mitt nám og öll mín amatörfortíð fram að því hafði búið
mig undir þetta starf, og þó fyrst og fremst stóri skólinn, starf mitt í Þjóð-
26
TMM 2004 • 1