Tímarit Máls og menningar - 01.02.2004, Blaðsíða 26

Stefán Jónsson
„Það er ekki í mínu minni en mér skilst að ég hafi haft orð á því þriggja
ára,“ segir Stefán. „Þá er einhver þessa heims hugsun að verða til í kollin-
um á mér - því börn eru náttúrlega meira í fantasíunni en veruleikanum.
Um þetta leyti var afi að deyja - hann dó 1967 og ég man því miður ekki
eftir honum, en yfirlýsing mín um að ég ætlaði að verða leikari var áreið-
anlega tengd honum. Austurbæjarskólinn var minn skóli og þar steig ég
snemma fyrstu skrefin á sviði í jólaleikritum sem samkvæmt hefð voru
einkum ævintýraleikir. Árið 1976 var ég valinn til að leika í Karlinum á
þakinu í Þjóðleikhúsinu og í kjölfarið fylgdu hlutverk í leikhúsinu og út-
varpinu líka. Þá smitaðist ég svo duglega að ekki varð affur snúið. f MR
lék ég í Herranótt, svo tók Stúdentaleikhúsið við og götuleikhúsið Svart
og sykurlaust þegar sá hópur fór af stað.
Eftir stúdentspróf var ég í Frakklandi í eitt ár en útþráin læknaðist ekki
við það, og mig langaði í leiklistarnám til Bretlands. Ég sótti um nokkra
skóla þar, komst áfram í sumum en virtist ekki ætla að ná alla leið. Þá fór
ég heim og var að lokum orðinn úrkula vonar svo að ég sótti um skólann
hérna heima líka. Inntökuprófm hér voru reyndar miklu ítarlegri en í
skólunum sem ég sótti um úti. En ég komst inn hér - og daginn eftir fékk
ég bréf frá London. Ég hafði fengið inni í Guildhall School of Music and
Drama.
Valið var erfitt. f hópnum sem komst inn hér heima voru miklir vinir
mínir, meðal annars úr Herranótt, Stúdentaleikhúsinu og Svörtu og sykur-
lausu, Edda Arnljótsdóttir og Hilmar Jónsson. Þarna mættu einnig til leiks
Ingvar E. Sigurðsson, Björn Ingi Hilmarsson, Baltasar Kormákur ...
Og Harpa Arnardóttir ...
„Nei, Harpa komst inn í minn stað - það er eiginlega gjöf mín til
mannkynsins!“ segir Stefán sigri hrósandi. „Ég tók sem sagt þá afdrifa-
ríku ákvörðun að fara til London.“
Hópurinn sem þú yfirgafst heima var ótrúlega sterkur og hefur gert sig
gildandi í leikhúslífinu hér. Heldurðu að það hafi breytt einhverju tilfram-
búðar að þú skyldirfara burt?
„Það er ómögulegt að segja, en ég trúi því að hlutirnir fari eins og þeir
eiga að fara, og ég er sáttur við þessa ákvörðun. Öllum er hollt að hleypa
heimdraganum og öðlast víðsýni - kannski er það ekki síst hún sem okk-
ur vantar hér á þessu skeri. Það var frábært að kynnast London, ég eign-
aðist góða vini og naut þess að vera í háborg leiklistarinnar þessi ár. Að
auki fórum við í frábæra mánaðar námsferð til Bandaríkjanna.
Námið ytra var þrjú ár og nemendaleikhús með kennslu síðasta árið.
Þar fékk ég ágætis hlutverk, meðal annars lék ég aðalhlutverkið í fýrsta
verkefni vetrarins, Hermönnum, fínu þýsku stykki eftir J.M.R. Lenz. Auk
24
TMM 2004 • 1