Tímarit Máls og menningar - 01.02.2004, Qupperneq 85

NEIKVÆÐIÐ I TILVERUNNI OG TÍMUNUM
mönnum prentsmiðju. Hugmyndin kviknar fyrir 1967 og lifir í mörg ár, vel fram-
myfir 1970 að minnstakosti. Umrædd ljóð koma svo í bókunum Fá ein Ijóð
(Helgafell 1977) og Útlínur bakvið minnið (Iðunn 1987). Hugmyndin er án efa til-
komin vegna þess að Sigfúsi hefur ekki fundist ljóðin eiga heima hjá því forlagi
sem hann starfaði hjá; útiloka má þann möguleika að mínum dómi að hann hafi
leitað eftir útgáfu hjá Máli og menningu en verið hafnað.
32 Sjá nokkru nánar um þetta í inngangi mínum að Ritgerðum ogpistlum, bls. 18-19.
33 Kristinn E. Andrésson: Um tslenzkar bókmenntir ■ Ritgerðir II, Sigfús Daðason bjó
til prentunar, Mál og menning 1979, bls. 236-37. - Vert er að hafa í huga að þegar
Kristinn ritar þessa ádrepu sína í byrjun árs 1967 hefur Sigfús ort, en ekki birt, flest
bjartsýnisljóðin og önnur ljóð þeim skyld sem komu í Fám einurn Ijóðum 1977.
34 Ég skal játa að það kom mér mjög á óvart að sjá hvað ljóðið var ort snemma. Ég
hafði talið að það endurspeglaði ágreining um útgáfustefnu Máls og menningar á
árunum 1974-75 eða svo.
35 Á stjórnarfúndi í Máli og menningu 27.4.1965 er bókað: „Ákveðið að hafna bók
Guðbergs Bergssonar, gegn atkv. Sigfúsar Daðasonar.“ Sigfús líkir þessu seinna við
það þegar NRF hafnaði Du cðté de chez Swann eftir Marcel Proust (Ritgerðir og
pistlar, bls. 320). Samanburður á ritdómi Sigfúsar um Tómas Jónsson (sama rit, bls.
128-32) og umsögn Gunnars Benediktssonar um Ástir samlyndra hjóna (TMM
1/1968, bls. 89-94) segir afar fróðlega sögu um ritstjórn Tímaritsins.
36 Mbl. 13.12.1977.
37 Vísir 22.12.77.
38 Ljóðmæli eftir Matthías Jochumsson, Magnús Matthíasson 1936, bls. 83. Kvæðið
birtist fyrst í Lögbergi 18. júlí 1888.
39 I Grænukompu um áramót 1985-86.
40 Sbr. þýðingu Sigfúsar „Vondur skáldskapartími“, Bertolt Brecht: Kvceði og söngvar
1917-56, Þorsteinn Þorsteinsson annaðist útgáfuna, Forlagið 1987, bls. 70-71.
41 Sigurður Pálsson skáld hefur einnig bent á hve ,dans‘ og ,vitsmunir‘ séu mikilvæg-
ir eðlisþættir í ljóðum Sigfúsar. „Sigfús Daðason, vitsmunalegur dansari. Það
hljómar vel og skynsamlega.“ (Skáld um skáld, Félag íslenskra bókaútgefenda
2003, bls. 88). - Að slíkum dansi víkur Sigfús sjálfur í ófullgerðu ljóði, „Frá
grimmdinni“, sem fjallar um sveigjanleika orðanna: „Frá grimmdinni er sagt / með
óbreyttum orðum. / Þau þola það. [... ] Þau njóta sín meira að segja / - eftir sem
áður - / eins og í dansi / eða í leik. / Hvert með öðru í leynilegri hrynjandi. / í
draumkenndu jafnvægi / afskiftalausu. / Og enn þótt gleðina skyrti.“
42 Sbr. Jón Óskar: Hernámsáraskáld ■ Minnisatriði um líf skálda og listamanna í
Reykjavík, Iðunn 1970, bls. 184-86.
43 Sbr. Cleanth Brooks: The Well Wrought Urn ■ Studies in the Structure of Poetry,
Harcourt Brace 1970 [1947], bls. 3: „... satire, which though useful, we are hardly
willing to allow to be poetry at all.“
44 Ezra Pound: „How to Read“, Literary Essays, Faber and Faber 1954, bls. 25.
TMM 2004 • 1
83