Tímarit Máls og menningar - 01.02.2004, Síða 103

ÁR I LÍFI EITURPENNA
Macbeth og lafði hans, Ólafur Kjartan og Elín Ósk, fá tónlistarverðlaunin 2003.
(Guðmundur Ingólfsson / ímynd)
þá hefur tónlistargagnrýnandi DV tíu sinnum meira vald til að móta skoð-
un almennings á tilteknum tónlistarviðburði en tónlistarfólkið sjálff.
Ef þetta er rétt þá hljóta tónlistargagnrýnendur að vera frekar óvinsæl-
ir. Ég hef stundum fundið fyrir því. Einu sinni hreytti bitur tónlistarmað-
ur í mig að aldrei hefði verið reist stytta af tónlistargagnrýnanda! Og í
desember í hittifyrra fékk ég bréf frá söngkonu þar sem hún óskaði þess
að ég yrði veikur um jólin og myndi eiga miður góða daga á nýju ári. Ég
hefði kannski átt að svara bréfinu og segja henni hve ég hlakkaði til að
fara á næstu tónleika hennar og sitja á fremsta bekk, en ég nennti því
ekki. I staðinn birti ég bara bréfið hennar á heimasíðunni minni undir
sérstökum lið sem ég kalla Dónahornið.
Stigið upp úr villimennskunni
Sem betur fer var ég alveg laus við níðbréf á árinu sem leið þó að ég birti
heilan helling af gagnrýni. Kannski var það vegna þess hve ég skrifaði fáar
virkilega neikvæðar greinar. Flestir dómarnir mínir eru alveg þokkalegir,
TMM 2004 • 1
101