Tímarit Máls og menningar - 01.09.2004, Síða 38

Ingibjörg Haraldsdóttir
svo vill til að þeim finnst danska, sænska og norska skáldið öll stórfín en
það íslenska, færeyska og grænlenska ömurleg að mestu leyti. Og ekki
einu sinni minnst á samísku ljóðabókina. Það er eitthvað þarna sem ekki
kemur bókmenntafræði við - það var eins og þeir vildu ekki skilja ljóðin.
f Information var að vísu reynt með dæmum að sýna að þýðingin á bók-
inni minni væri vond, en mestu skiptir að gagnrýnendurnir lásu dönsku,
sænsku og norsku bókina á frummálinu en hinar í þýðingu.“
Hvað sem um Ijóðaþýðingar má segja þá er víst að þær taka tíma, Ijóð
þurfa að lifa lengi með þýðanda sínum ekki síður en höfundi, þannig að
kannskiþarf að hafa lengrifrest handa Ijóðaþýðendum en þýðendum skáld-
sagna þegar bækur eru lagðar fram á öðrum tungumálum.
„Já, ljóð hafa allt öðruvísi líf en prósabækur,“ segir Ingibjörg stillilega.
„Það er bara þannig. Öðruvísi tungumál og annan tíma - ljóðtíma. Þau
eru sérstætt fyrirbæri og eðlilegt að ekki hafi allir tíma fýrir ljóðið. En
þeir sem gefa þeim tækifæri geta vel orðið háðir þeim - saman ber áheyr-
endur á ljóðahátíðinni í Kólumbíu.“
Ættum við að stofna til stórhátíðar Ijóðsins á íslandi?
„Ég hélt þú ætlaðir að spyrja hvort við ættum að stoftia til borgara-
stríðs," segir Ingibjörg og skellir uppúr. „En ljóðahátíð er vissulega betri
hugmynd.“
Silja Aðalsteinsdóttir skráði
36
TMM 2004 ■ 3