Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2000, Blaðsíða 15

stök arðsemiskrafa gjörð. Hins vegar
á sjóðurinn að standa undir rekstri
sínum - tekur lán og endurlánar; til
að létta undir með fólki eru svo
annars vegar kerfi vaxtabóta og hins
vegar húsaleigubóta.
Húsbréf gilda að 65% eða 70%,
viðbótarlán eru svo húsnæðisbréf,
allt upp í 90% samtals. Vextir í dag
4.3% en verða 4.54 fyrir árið 2000.
Hann minnti svo á sérþarfalán sér-
staklega vegna breytinga og endur-
bóta eða vegna viðbótarkostnaðar af
aðgengisástæðum, vextir þeirra
4.13% á síðasta ári, en þar áður 2%.
'97 voru slík lán 22, '98 voru þau
37 og í fyrra 30 talsins.
Hann nefndi einnig niðurskurð á
framlagi ríkissjóðs til íbúðalána-
sjóðs, voru í fyrra þó 180 millj. kr. en
100 millj. kr. nú, skilar því ekki
miklu varðandi vextina. Guðmundur
undraðist það að enginn skyldi láta í
sér heyra varðandi þennan niðurskurð
og það játað hér að þetta fór með öllu
framhjá okkur hér, því miður.
Þorlákur Omar Einarsson fast-
eignasali og stjórnarmaður í ÖBÍ
var síðastur framsögumanna. Hann
ræddi hina gífurlegu spennu sem nú
væri á fasteignamarkaði, þar sem
eftirspurnin væri meiri en nokkru
sinni áður allt frá Vestmannaeyjagosi.
Fólksflóttinn af landsbyggðinni að-
alorsök og svo einnig auknir lána-
möguleikar. Hann kvað áberandi að
ungt fólk með engan eða lítinn
höfuðstól hefði flykkst út á markað.
Byggingaiðnaðurinn hreinlega
annaði ekki eftirspurn. Arðsemi af
íbúðarhúsnæði skilaði sér ekki þó og
því hefðu byggingaverktakar í aukn-
um mæli snúið sér að atvinnuhús-
næði. Hættan væri sú að óvandaðir
aðilar kæmust inn á markaðinn.
Nefndi svo dæmi um áhrif þessarar
spennu, eignir seljast með það sama
og dagprísar eru á íbúðum á góðum
stöðum - verð færu upp í 200 þús.kr.
á fm.
Að loknum framsögum urðu tals-
verðar umræður m.a. greindi
Björk Vilhelmsdóttir frá húsnæðis-
málum hjá Blindrafélaginu en hún
þar félagsráðgjafi. Blindrafélagið er
með 20 leiguíbúðir, stefnan þar sett á
sjálfstæða búsetu, en í Hamrahlíðinni
einkum fólk í mikilli þjónustuþörf.
Arnór Pétursson kvað húsnæðis-
vandann meiri en nokkru sinni og við
honum yrði að bregðast.
Kristín Jónsdóttir upplýsti að 40%
af þeim 370 sem á biðlista væru hjá
Hússjóði væru geðfatlaðir og segði
það sína sögu um vanda þeirra.
Fyrirspurnir voru allmargar og
þeim svarað vel. Síðastur talaði svo
Garðar Sverrisson, formaður banda-
lagsins, lýsti ánægju með ráð-
stefnuna, þörf væri á að taka hús-
næðis- og búsetumál sérstaklega fyrir
hjá bandalaginu. Búsetunefnd og
Guðríði Ólafsdóttur sérstaklega er
þökkuð framkvæmd góð sem til
fyrirmyndar var.
H.S.
Agæt áminning
Hingað barst síðla vetrar hin ágætasta tilkynning frá Bandalagi
kvenna í Reykjavík. Þar er greint frá þingsamþykkt bandalagsins
sem víða hefur verið send og er svohljóðandi:
84. þing Bandalags kvenna í Reykjavík haldið 11. mars 2000 beinir
því til yfirvalda menntamála, að við hönnun og byggingu nýs skóla-
húsnæðis eða endurnýjun á eldra húsnæði, verði aðgengi fatlaðra og
hreyfihamlaðra einstaklinga tryggt.
í greinargerð segir að aðgengi fatlaðra barna að grunnskólum sé því
miður ekki sem skyldi, vitnað er til aðalnámskrár grunnskóla þar sem eru
skýr ákvæði um fötluð börn, að þau fái til fullnustu notið sín.
Einnig er minnt á lög um skólahúsnæði; að það eigi ekki að hindra
skólagöngu fatlaðra barna, og hnykkt á því að þetta gildi um allt húsnæði
skólans.
Við þökkum fyrir samþykktina og henni hér með enn frekar á framfæri
komið. H.S.
Hlerað í hornum
Ósjaldan henda menn góðlátlegt
gaman að bindindissemi ritstjórans,
Helga Seljan. Á samkomu einni var
haft eftir honum úr ræðu: “Ég hef
aldrei bragðað bjór á ævinni og svo
finnst mér hann vondur”.
* * *
Maður einn var að segja frá hroll-
vekjandi atburði og sagði þá: “Mér
rann kalt vatn milli stafs og hurðar.”
Kona ein kom í heimsókn til vinkonu
sinnar í Vestmanneyjum og fékk þar
ýsu að borða sem henni þótti hið
mesta hnossgæti og sagði þá: “Það er
nú von að blessuð ýsan sé góð hér út
í Eyjum, þið fáið hana slægða og
hausaða beint upp úr sjónum.”
Gudda fína varð stórmóðguð þegar
afgreiðslumaðurinn skellihló þegar
hún bað um gula skósvertu.
Vinnumaður Brands var að lýsa veldi
bóndans: “Það er nú veldi á honum
Brandi með tíu kýr í fjósi og tarfinn
mjólkandi.”
Það var áður fyrr á öldinni í hörku-
gaddi á þorra að maður einn kom á
skrifstofu kaupmanns þar sem var
kappkyntur kolaofn. í ógáti snerti
maðurinn á ofninum og brenndi sig
og heyrðist þá umla: “Ja, sá held ég
sé volgur á sumrin.”
Karl einn í hreppsnefnd eystra fékk
það hlutverk að skrifa fundargjörð.
Hann þótti ansi klénn í stafsetningu
og einu sinni spurði hann sam-
nefndarmenn sína: “Hvort er réttara
að rita Keflavík með einu eða
tveimur béum?”
3 fínar frúr voru saman í saumaklúbb
og talið barst að útvarpinu. Sú fyrsta
segir þá: “Ósköp er að heyra þennan
leirburð sem kemur frá þessum Agli
Skallagrímssyni”, en verið var þá að
lesa Egils sögu í útvarpinu. Þá segir
önnur: “Ja, þá væri nú betra að fá
brandarana hans Kristmanns.” Eftir
nokkra þögn spyr sú þriðja: “Vitið
þið nokkuð hver hann er þessi Egill?”
Þá segir sú sem hóf máls á leir-
burðinum: “Ég held þetta sé brugg-
ari. Ég hefi heyrt um ölgerð þessa
Egils Skallagrímssonar.”
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
15