Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2000, Qupperneq 21

JÓNATAN
H AL ALEIKHÓPSIN S
Frá æfingu á Jónatan.
Einhver ánægjulegasti at-
burður ársins á okkar
vettvangi er það þegar Hala-
leikhópurinn heldur okkur listræna
veislu, með lostæti miklu nú í leik og
söng. Halaleikhópurinn eflist með
ári hverju, trúr markmiði sínu “að
iðka leiklist fyrir alla” en það hefur
hann sannarlega gjört á þessum átta
árum sem liðin eru frá stofnun hans.
Dýrmætasta framlagið hverju sinni
er þó máske það eins og segir í leik-
skrá nú að “í honum er fengist við
leiklist á forsendum hvers og eins”
og “hefur opnað augu margra fyrir
því að fatlað fólk getur einnig, þrátt
fyrir ýmsar hindranir, leikið á sviði
eins og aðrir.”
Enn á ný er til atlögu gengið og að
þessu sinni er það leikrit samið af
leikstjóranum Eddu V Guðmunds-
dóttur sem flutt er okkur. Gaman-
semin er íklædd alvörunni eða þá
öfugt, napurt háð klætt í búning kát-
legra tilvika og tilsvara, enn eru ótal
þröskuldar í vegi og það sannast á
honum Jónatan og fordómarnir
furðu skammt undan.
ínn í leikverkið er fléttað fjörugum
söngvum sem farið er einkar vel
með af bæði hljómsveit sem söngv-
urum.
Einnig í textunum þar, sömdum af
Unni M. Sólmundardóttur, liprum og
leikandi, er að finna ærna alvöru.
Hljómsveitin hans Jóns Eiriks-
sonar fær afar góða einkunn,
hófstilltur en ákveðinn flutningur og
söngvararnir fjölmargir færa okkur
textann skýrt og vel, hvort sem um
einsöng eða fjöldasöng var að ræða.
Við hjónin skemmtum okkur ein-
staklega vel á frumsýningunni 11.
mars sl. og hrifumst sannarlega af
hinum einlæga og ágæta flutningi,
þar sem misfellur fundust ekki og
ijögur barnabörn okkar fóru síðar
með mér og voru himinlifandi að
sýningu lokinni og spurðu margra
áleitinna spurna í kjölfarið.
Efni leiksins snýst um hann Jón-
atan, sem lamast hefur í slysi og er
að reyna að venjast hinum gjör-
breyttu aðstæðum til þátttöku í
lífinu, spurning um sjálfstæða bú-
setu, spurning um það að geta sjálf-
ur, fá sannað möguleika sína fjöl-
marga þrátt fyrir oft erfiða baráttu
við fötlun og hindranir of víða í vegi.
Eddu hefur einkar vel tekist að
koma því sem máli skiptir til skila og
um leið leiðir hún huga okkar að
einu alvarlegasta vandamáli sam-
tímans og því hversu ósvífin gróða-
sjónarmið víkja öllum mannlegum
gildum út í ystu myrkur. Jafnframt
slær hún óspart á létta strengi, en
hvergi verður alvaran áleitnari en
þegar hún er færð í gervi háðs og
skops. Það er varla við hæfi að telja
upp leikara og gefa þeim einkunn
svo ágæt og samstillt sem sýningin
var og frammistaða með einstökum
sóma.
Mörg þeirra brugðu sér í hin
ólíklegustu gervi s.s. þeir
gerðu með einstökum ágætum Arni
Salomonsson og Jón Þór Olason,
hvor með sínar 5 ólíku persónu-
gerðir að túlka. Söguandinn, en allt
byggist þetta upp á öndum í Hús-
andafélaginu, var einkar röggsamur
og skýr í túlkun Ásdísar Úlfarsdóttur
og Jónatan í túlkun Jóns Stefáns-
sonar, söguhetjan sjálf var afar sann-
færandi. Aðrir leikendur gerðu sitt
með sóma og sann og sköpuðu með
samstilltum leik og vel öguðum list-
ræna heild, hvort sem var í leik eða
söng. Af einstökum atriðum var
söngur Kolbrúnar Daggar um flæðið
einstaklega gott framlag til sýn-
ingarinnar.
Leikstjórinn hefur greinilega vand-
að mjög til verksins og varast það að
nokkurs staðar yrði um veikan punkt
að ræða og þar sem leikgleðin er
ríkjandi er lánið með í för og það var
svo sannarlega raunin. Þarna fór
margt mætagott saman, vel samið
leikrit, ljómandi tónlist og liprir
söngtextar og lýsingin hans Vil-
hjálms Hjálmarssonar hin ágætasta,
að ógleymdum Halaleikurum sem
voru hver öðrum betri.
Aðstöðunni í Halaleikhúsinu hefur
verið breytt mjög til hins betra og má
þakka fyrir það framtak einnig af
áheyrenda hálfu. Það voru orð að
sönnu í söngtexta Húsandahópsins:
“Við viljum alltaf vel gera.”
Til hamingju Halar enn á ný, aldrei
betri á brautinni fram á veg til enn
frekari leiksigra.
H.S.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
21