Skessuhorn - 16.12.2020, Page 52

MIÐVIKUDAGUR 16. DeseMbeR 202052
Kveðjur úr héraði
Aðventan og jólaundirbúningurinn
er töfrandi tími þar sem eftirvænt-
ingin liggur í loftinu. Ég hef alltaf
verið mikið jólabarn og haft gam-
an af alls kyns jólastússi með fólk-
inu mínu.
Þegar ég hugsa til jólanna minna
sem barn var jólaskrautið dregið
fram rétt fyrir jólin til að skreyta
húsið. Jólatréð var keypt um svip-
að leyti og á Þorláksmessu fékk
það ljós og viðeigandi skraut. Við
mamma höfum seinni árin oft hleg-
ið að þessum ólíku jólatrjám, mis-
fallegum, og misþéttum því úr-
valið var kannski ekki til að hrópa
húrra fyrir rétt fyrir jólin en það
þótti bara ekki ástæða til að huga að
þessum hlutum fyrr. Oft kom sér
vel að geta snúið trénu upp í horn
svo betri hliðin sæist þó hún væri
kannski ekki upp á marga fiska. en
þetta truflaði engan veginn hina
sönnu jólagleði í faðmi fjölskyld-
unnar á aðfangadagskvöld og ávarp
biskupsins sem ég spurði einu sinni
hvort væri „í léttum dúr“ og hafði
þá ruglað við hinn sjónvarpsfrasann
„í beinni útsendingu“ sem þótti
frekar töff á áttunda áratugnum.
Margar jólahefðir frá barnæsku
hafa fylgt mér til fullorðinsára og
ég lagt áherslu á að ala mín börn
upp í ákveðnum hefðum og siðum
tengdum hátíðinni ásamt því að
búa til nýjar. Það er ómissandi fyrir
hver jól að baka lagtertu, mömmu-
kökur og hveitikökur og jólalög-
in hans Harry belafonte verða að
hljóma með öllum þeim dýrmætu
minningum sem þau færa. Þegar
kirkjuklukkurnar hringja inn jólin á
aðfangadag eru allir komnir í spari-
fötin, knúsast gleðileg jól og setjast
til borðs og snæða hátíðarsteikina.
Ég man svo vel eftir því sem krakki
að pabbi sendi mig um allt hús til
að kveikja ljós í hverju skúmaskoti
því hvergi mátti vera myrkur þegar
jólin gengu í garð.
Í gegnum árin hefur jólaundir-
búningur landans breyst talsvert
og í raun má segja að jólin byrji
mun fyrr en áður þar sem við höf-
um gætt okkur á jólamatnum löngu
fyrir jól á allskyns jólahlaðborðum
og öðrum viðburðum sem við tök-
um þátt í. Jólaveislur vinnufélaga,
vinahópa og ættingja eru einnig
fastur liður hjá mörgum á aðvent-
unni. Mögulega erum við bara orð-
in miklu betri í að njóta en áður
og gera meira úr þessum tíma sem
okkur finnst gefandi. Þetta er að
mörgu leyti góð þróun svo lengi
sem hún verði ekki til þess að okk-
ur finnist jólaskrautið orðin þreyt-
andi um jólin því við skreyttum svo
snemma eða viljum ekki jólamatinn
því hann er orðinn leiðgjarn eftir
allar aðventuveislurnar.
Það er gleðilegt að upplifa að
þróunin er í þá átt að njóta og
dvelja í núinu. Fjölskyldur búa sér
gjarnan til samverudagatöl þar sem
lagt er upp úr innihaldsríkum sam-
verustundum í aðdraganda jólanna.
Fyrir ekki svo mörgum árum fannst
mér ekki koma jól fyrr en búið var
að þrífa veggi og loft og fara í gegn-
um skúffur og skápa. Til að komast
yfir herlegheitin þurfti að nýta all-
ar lausar stundir, stundir sem hefði
mátt nýta til að gera eitthvað allt
annað með fjölskyldu og vinum.
Allan ársins hring er gaman að
vera kennari en sennilega aldrei
eins gaman og á aðventunni. bless-
uð börnin eru svo einlæg í tilhlökk-
un sinni þó þau fari ekki varhluta
af auknu stressi í jólamánuðinum.
Jólaföndur og ýmiskonar skemmti-
legheit í bland við fjölmargar sög-
ur af skógjöfum og glaðningum
eru fastir liðir í tilverunni í des-
ember. Helgileikurinn á litlu jól-
unum og „Heims um ból“ við jóla-
tréð á jólaskemmtun nemenda er
svo kveikjan að hinu sanna jóla-
skapi ár hvert. Jólaleikur starfs-
fólksins er einnig ómissandi en þá
setja starfsmenn skóinn út í glugga
og fá eitthvað fallegt, fyndið eða fá-
ránlegt frá leynivini sínum sem gef-
ur smátt og smátt upp vísbendingar
um hver hann er sem aldrei er hægt
að treysta hvort eru sannar. Það er
jafnan mikið hlegið enda glens og
grín sem ríkir þessa daga.
Jólin og aðventan er tíminn þar
sem við styrkjum dýrmæt tengsl við
vini og ættingja. Í eðlilegu árferði
halda margir fjölmenn jólaboð sem
því miður þurfa að bíða betri tíma
þessi jólin. engu að síður er mik-
ilvægt að halda gleðileg jól, skapa
góðar minningar og sanna jólagleði
með fjölskyldunni og minnast þess
að hinn sanni jólaandi vaknar innra
með okkur. Gleðilega hátíð.
Guðrún Guðbjarnadóttir
Ég mun ekki sakna ársins 2020
neitt sérstaklega. Það hefur þrátt
fyrir allt liðið tiltölulega hratt og
aðventan nú gengin í garð með sín-
um jólaljósum og notalegheitum.
Árið 2021 er handan við hornið.
Þegar litið er til baka þessa tæpu 12
mánuði ársins er margt sem hægt er
að gleðjast yfir. Ljósið í myrkrinu
fyrstu óveðursmánuði ársins 2020
var auðvitað þegar skallagríms-
konur komu heim í Nesið með
Geysisbikarinn í körfubolta. Þau
voru mörg skallagrímshjörtun sem
stækkuðu um nokkur númer við
þau gleðitíðindi enda varla komið
stærri titill í hús í körfunni í efstu
flokkum síðan Imba Hargrave og
félagar urðu Íslandsmeistarar 1964.
Ég gladdist ekki síður þegar sveit-
arfélagið mitt fór að safna lífræn-
um úrgangi á vormánuðum. brúna
tunnan mætti í hlaðið. Nú er allt
flokkað í öreindir, sorterað hægri
og vinstri og lítið sem ekkert fer
frá stórfjölskyldunni hér í almenna
sorpið. Allt skiptir þetta máli í stóra
samhenginu.
Ég vann heima við eldhúsborð-
ið eins og svo fjölmargir Íslend-
ingar frá því í mars og langt fram
á vor. Ég er sem betur fer frekar
heimakær þannig að þessi innan-
húss ferðalög fóru nokkuð vel með
mig. Það var samt góð tilbreyt-
ing að taka stutt sumarfrí í júlí og
ferðast um landið með fjölskyldu
og vinum í Covid hléi sumarsins.
Ég er svona jafnsléttu röltari, nýt
þess að ganga mikið á íþróttavell-
inum okkar og náði líka nokkrum
góðum gönguferðum á láglendi
og á lágvaxnari fjöll í sumar og oft
með góðum vinum. Það sannarlega
hressir og kætir.
Ég hef mikið glaðst yfir því að
í götunni okkar er mikið barnalán,
gatan hefur á undanförnum árum
endurnýjast eins og gengur, mikið
af ungum börnum og einstaklega
gaman að heyra í þeim að leik á sól-
ríkum sumardögum. Því finnst mér
mjög mikilvægt að allir séu samtaka
í að muna eftir því þegar ekið er um
göturnar að lítil börn kunna ekki
umferðareglurnar og þar þurfum
við fullorðna fólkið að vera fyrir-
myndir og gæta að ökuhraðanum.
Hann er því miður oft of mikill í
okkar götu.
Ég hef síðan í lok september
unnið heiman að frá mér og eldhús-
krókurinn verið minn vinnustaður,
ekki þó við eldamennsku og bakst-
ur, heldur samskipti við vinnufélaga
og viðskiptavini hjá RML þar sem
unnið er yfir netið. Þetta hafa millj-
ónir manns um heim allan gert síð-
ustu mánuði. Það er auðvitað ein-
stakt hvað þetta fyrirkomulag hefur
þrátt fyrir allt tekist vel. Teams og
tölvupóstar hafa því leyst hefðbund-
in eldhússtörf af hólmi hjá mér. Það
hefur komið sér vel að hafa félags-
skap við heima vinnuna því heim-
iliskettirnir, Fúsi og Krúsi, hafa
verið betri en enginn þegar rausa
þarf yfir einhverju mis- merkilegu.
eiginmaðurinn er reyndar farinn
að tala meira við kettina en ég og
finnst mér stundum nóg um sam-
tölin sem þar eiga sér stað.
Við hjónin hófum okkar búskap
12. desember 1981 og höfum því
haldið heimili saman í 39 ár í þess-
um mánuði. Óhætt er að segja að
við höfum komið með margar svip-
aðar jólahefðir inn í búskapinn og
alltaf verið samstíga í jólahaldinu.
Við ólumst bæði upp við myndar-
skap mæðra okkar í heimilishaldi,
þrifum, bakstri og eldamennsku
og ég, svona vel uppalin, tók fyrstu
árin okkar í jólaundirbúninginn
með trompi, húsið gersamlega
tekið í nefið og bakaði stundum
17 sortir. eignmaðurinn var líka
drjúgur í jólaundirbúningnum og
kom sterkur inn í smákökusmökk-
un og snilldarlegri blöndun jólaöls-
ins. Myndarskapurinn hefur tölu-
vert látið undan síga síðustu ár, sér-
staklega eftir að við hjón urðum tvö
í kotinu og börnin komin með eigin
heimili. Það má segja að þjónustu-
stigið hafi við það fallið töluvert og
ákveðinn mínímalískur lífstíll tek-
ið við síðustu árin. eiginmaður-
inn hefur tekið þessu þjónustufalli
af stóískri ró og lét ekki slá sig út
af laginu og sinnir reglulega inn-
kaupum fyrir heimilið og hristir oft
og iðulega fram úr erminni grjóna-
graut og slátur eða álíka þjóðlega
rétti.
Þó ekki sé bakað, eldað og þrifið
af sama ákafa nú og fyrir 39 árum
á þessu heimili þá koma jólin víst
örugglega. Við erum líka svo hepp-
in að hafa besta bakaríið hér í borg-
arnesi og ef tóma hljóð er í kökud-
unkunum þá verður því bjargað
með heimsókn í Geirabakarí. Ég
þríf svo bara með hækkandi sól.
Það var notalegt að sjá hversu
margir í borgarnesi höfðu skreytt
hús og glugga tímanlega með jóla-
ljósum, allt léttir þetta lundina í
skammdeginu. Þá þykir jólatréð í
skallagrímsgarði hafa toppað sig í
fegurð eitt árið enn, en jólaljósin á
því tendruðu börn í 1. bekk Grunn-
skólans í borgarnesi, í byrjun að-
ventu.
Í þessu góða samfélagi sem við
búum í hefur hugulsamt og fram-
takssamt fólk sett af stað verkefni
sem kallast samhugur í borgar-
byggð. Þar gefst fólki tækifæri á að
koma á framfæri gjöfum og stuðn-
ingi til þeirra sem á þurfa að halda
fyrir jólin og mikið hlýnar manni
um hjartarætur að sjá góðar viðtök-
ur. Það er ástæða til að þakka sér-
staklega fyrir svona fallegt framtak.
Við ferðuðumst innahúss um
páskana, frelsi sumarsins var stutt,
haustið hefur liðið hratt með sínum
takmörkunum og jólin mun hver
og einn halda í sinni „búbblu“ inn-
an nánustu fjölskyldu hversu stór
eða lítil hún er. Öll verðum við að
reyna okkar besta í þessum sérstöku
aðstæðum.
Í endurminningunni voru jól
æsku minnar í sveitinni alltaf tími
gleði og góðra samverustunda.
Messa í litlu kirkjunni, sungið með
kirkjukórnum, jólabækur lesnar
klukkutímunum saman og fram á
nótt. Það var spilað milli þess sem
farið var í fjárhús og fjós. Ilmur af
heitu súkkulaði vekur góðar minn-
ingar sem og jólabók í pakka og
bók vonast ég til að fá líka þessi
jólin! Við fjölskyldan höfum notið
þess í mörg ár að eiga góðar sam-
verustundir með stórfjölskyldum
okkar og borð hafa svignað und-
an kræsingum og heitu súkkulaði
með rjóma. Þó það stefni allt í raf-
ræn jólaboð, ógreidd með kodda-
farið á kinninni og í kósígallanum,
þá skulum við ekki gleyma því að
njóta. Vonandi verður jólahátíðin
tími gleði og góðra minninga hjá
ykkur kæru lesendur.
Ég horfi mjög bjartsýn til ársins
2021 með hækkandi sól. Fjölskyld-
an stækkar þar sem von er á lítilli
ömmustelpu strax í byrjun janúar,
ég mun mæta í bólusetningu um
leið og tækifæri gefst og vonandi
njóta þess á nýju ári að hitta oftar
fjölskyldu og vini og faðma fast og
lengi.
Hjartans jóla- og nýársóskir
sendi ég íbúum borgarbyggðar og
lesendum skessuhorns með góðum
kveðjum úr borgarnesi.
Helga Halldórsdóttir
Jólakveðja frá Akranesi
Eftirvænting og
gleði jólanna
Jólakveðja úr Borgarnesi
Komdu fagnandi
2021