Blik - 01.05.1962, Blaðsíða 58
56
B L I K
safnið talsverðar inneignir um
hver áramót vaxtalausar. Á
sýslufundi 8, júní 1917 sam-
þykkir nefndin reikninga safns-
ins með þeirri athugasemd, að
safnið eigi inni í árslok 1916
kr. 449,26 og telji sýslunefnd
rétt, að inneign safnsins sé
höfð á vöxtum. Á næsta sýslu-
fundi áminnir nefndin stjórn
sýslusafnsins alvarlega, að
fullnægja athugasemd sýslu-
nefndar við „téðan reikning frá
1916“, þ. e. að hafa inneign
safnsins á vöxtum. En sann-
leikurinn var sá, að bókakaup
voru lítil, en safnið átti inni
vaxtalaust í einni verzlun bæj-
arins talsverða upphæð svo ár-
um skipti.
Það er vafalítið fyrir áhrif
sýslunefndar, að næstu tvö ár
verður gagnger breyting á
starfs'háttum safnsins, enda
hæg heimatökin, þar sem for-
maður safnstjómar, Karl Ein-
arsson sýslumaður, var jafn-
framt oddviti sýslunefndar,
Bókakaup vom aukin um helm-
ing og sjóðseign sett á vöxtu
í sparisjóði.
Um þrjá áratugi hafði safnið
fengið inni í þinghúsinu, en 1914
var húsið selt. Jón Sighvatsson
bókavörður skaut nú skjólshúsi
yfir safnið, flutti það heim til
sín að Jómsborg. En 1917 mun
það vera flutt í hinn nýbyggða
barnaskóla, því að þá er getið
um flutning á bókiun. Var safn-
inu fenginn samastaður uppi á
austurloftinu, í óinnréttaðri
vistarveru undir súð. Engin var
þar upphitun. Var því ærið
kaldsætt við bókavörzluna, en
þó kastaði tólfunum frostavet-
urinn mikla 1918. Jón bóka-
vörður, sem var kominn á efri
ár, treysti sér ekki til af-
greiðslustarfa, þegar kaldast
var. Þeir Brynjólfur Brynjólfs-
son, núverandi spítalaráðsmað-
ur, og Ágúst Benediktsson, er
lengi bjó að Kiðabergi í Eyjum,
sem um langt árabil vom að-
stoðarbókaverðir hjá Jóni,
störfuðu þá að afgreiðslunni.
Og þarna stóðu bókaverðirnir
í frostbitmnni, tóku bækur úr
skápum með ullarvettlinga á
höndum, en börðu sér á milli.
Mest varð frostið 26 gráður. Þá
stóð enginn lengur við í bóka-
safninu en nauðsyn krafði.
Seinna var safnið flutt í
kjallara barnaskólans, vestasta
herbergi móti suðri. Þar varð
að stafla nokkrum hluta bók-
anna á gólfið. Þar var mikill
raki og bækurnar mygluðu. Þá
voru að sögn dæmi þess, að
menn brugðu sér inn um kjall-
aragluggann og afgreiddu sig
sjálfir, en minna um að bókum
væri sk'lað inn um gluggann!
— Ekki væri rétt, að saka þá-
verandi bókavörð um það,
hvernig komið var. Jón lét sér