Blik - 01.05.1962, Blaðsíða 234
232
B L I K
trúarbragðafrelsi skyldi í
heiðri haft. Sóknarpresturinn
hér og aðstoðarmanni hans var
það mikið kappsmál, að mor-
mónatrúin breiddist ekki út í
Eyjum. Sýslumaðurinn studdi
þá dyggilega í þeim andblæstri.
Hin kirkjulegu yfirvöld gerðu
það ekki að sama skapi. Þannig
leystu stiftyfirvöldin aðstoðar-
prestinn frá skyldunni, er próf-
astur hafði lagt 'honum á herð-
ar, að sjá um að enginn færi
til landsins úr Eyjum án þess
að hafa vegabréf með áritun
prests, því að það heyrði undir
sýslumann einvörðungu.
Samúel Bjarnason hafði sagt
skilið við preststarf sitt um
stundarsakir hjá trúbræðrun-
um. Af því hefði hann orðið að
láta hvort eð var, því að mor-
mónar voru mjög strangir í
ýmsum efnum og siðavandir.
Nautn áfengis var gjörsamlega
bönnuð. Samúel hafði gengið
allt of langt í þeim efnum. Það
sýnir vel, hvílíkur þrek- og vit-
maður Samúel var, að hann tók
sig nú á aftur að fullu, hætti
allri vínneyzlu og gekk á ný
inn í flokk sinn. Hann helgaði
sig þar starfi sínu meðal trú-
bræðranna og tekur nú að búa
sig undir Utah-ferðina. Ekki
skorti hann kjark til að leggja
upp í hana, þó að erfiðleikar
miklir væru framundan.
Lokkandi var sólskinslandið í
vestri og þeim sigurinn vís, er
þangað næði. Hins vegar mun
Samúel og trúbræðrum hans
hafa fundizt sér ekki vera leng-
ur vært í Vestmannaeyjum.
Andreas Kohl, er nýlega var
orðinn sýslumaður þar, hafði
látið festa upp auglýsingu 18.
des. 1853, þar sem bannað var
með öllu, að menn sæktu sam-
komur mormóna, og þeir, sem
óhlýðnuðust því, yrðu látnir
sæta ákærum, með því að það
væri á móti iandslögum að út-
breiða mormónskar kenningar.
1 bréfi til prests segist sýslu-
maður ábyrgjast að sér verði
hlýtt, „því að ég hygg,“ segir
hann, ,,að mönnum sé það kunn-
ugt, að ég skipa það eitt, sem ég
hefi vald til, og læt á hinn bóg-
inn og án manngreinarálits
hlýða skipunum mínum, hvað
sem það kostar.“ Kohl sýslu-
maður var vís til að efna það,
svo röggsamlegt yfirvald, sem
hann var og mikils metinn af
Eyjabúum.
★
Samúel Bjamason og föru-
nautar hans lögðu af stað frá
Vestmannaeyjum vorið 1854
með kaupskipi, sennilega frá
Godthaabsverzlun, til Kaup-
mannahafnar. Þar dvaldist fólk
þetta all-lengi. Sagan segir, að
næsti áfangi hafi verið Ham-
borg. Þaðan svo farið með skipi
til New-Orleans. Síðan með