Blik - 01.05.1962, Blaðsíða 293

B L I K
291
hinna 7 Hlíðarsystkina í Eyj-
um, sem öll urðu gerðarfólk og
mennilegt.
Foreldrar Kapítólu ráku um
langt skeið hér í Eyjum útgerð
og búskap af miklum dugnaði
og atorku. Sá atvinnurekstur
krefst mikils vinnuafls, sem var
að miklu leyti fengið að og
framfært að mestu leyti
heima á heimilinu, eins og þá
var tíðast gert hér í bæ. Hlíðar-
heimilið var því jafnan mann-
margt flesta tíma ársins og
mikið aðhafzt þar.
Börnin í Hlíð voru snemma
látin leggja barns- og unglings-
hendina á plóginn og inna af
hendi eitthvert gagn, eftir því
sem hentast þótti aldri þeirra
hvers um sig og orkan leyfði.
Að sjálfsögðu var Kapítóla,
elzta barn hjónanna, þar fremst
í flokki, enda fannst mér hún
bera þess merki frá fyrstu tíð,
er ég kynntist henni, að vinnan
hefði „sett á manninn mark,
meitlaði hug og stælti kjark,“
eins og þar segir, Vinnu'hugur-
inn, eljan og atorkan voru rík-
ar eigindir í skapgerð og sálar-
lífi Kapítólu Jónsdóttur. Það
leit helzt út fyrir, að hún ynni
sér aldrei hvíldar. Og öll henn-
ar störf voru innt af hendi af
frábærri samvizkusemi og alúð,
ósérihlífni og skyldurækni. Um
þetta get ég borið persónulega,
þar sem hún var starfsmaður
Gagnfræðaskólans í 9 ár, ræsti
hann daglega, meðan starfað
var hvert ár. Það starf innti
hún af hendi af frábærum
mannko'stum og trúmennsku.
Árið 1927, 16. des. giftist
Kapítóla Jónsdóttir Jóni Þor-
leifssyni, bifreiðarstjóra.
Fyrstu átján hjúskaparárin
bjuggu þau hjón að Uppsölum
eða Faxastíg 7 hér í bæ, voru
leigjendur hjónanna þar, Finns
Sigmundssonar og Þórunnar
Einarsdóttur.
Árið 1945 byggðu þau hjón
Kapítóla og Jón, sér íbúð að
Sólhlíð 6.
Þeim 'hjónum varð ekki bama
auðið, en árið 1930 tóku þau
til fósturs eitt af börnum hjón-
anna Guðmundar Eyjólfssonar
á Eiðum og Árnýjar Árna-
dóttur, Árna, er mikil og sár
veikindi steðjuðu að því heimili.
Þau reyndust honum sem beztu
foreldrar og börnum hans og
konu hans, Jónu Hannesdóttur,
ástrík og umhyggjusöm „amma
og afi“.
Kapítóla Jónsdóttir hafði
aldrei hátt um sig í lífinu, en
hún vann störf sín öll, eins og
fyrr segir, af frábærri skyldu-
rækni og samvizkusemi. Greiða-
konu sérstaka segja þeir, sem
til hennar leituðu í vandræðum
sínum, kærlieiksríka og bam-
góða. Þess er okkur öllum ljúft
að minnast og tengja nafninu
hennar alúðarfyllsta þakklæti.
Þ. Þ. V.