Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1959, Blaðsíða 221
— 219 —
1959
Svar: Hún var markeriTð í andliti,
úafði djúpa andlitsdrætti, sem mér
virtust ekki vera stirðnaðir, en ég
gerði auðvitað enga læknisfræðilega
skoðun á þessu atriði.
26. Var S. glaðleg?
Svar: Já, það virtist mér ákveðið.
27. Athugaði vitnið púls S.?
Svar: Nei, vitnið kveðst enga lækn-
isfræðilega skoðun hafa framkvæmt
á S.
28. Mældi vitnið blóðþrýsting
hennar?
29. Athugaði það hjartað?
30. Athugaði það reflexa (sinavið-
brögð)?
31. Athugaði vitnið þvag hennar?
32. Gerði vitnið Rombergspróf, þ.
e- próf til athugunar jafnvægisskynj-
unar?
33. Veit vitnið, hvernig æðar S.
voru?
34. Athugaði vitnið augu hennar?
. Spurningum nr. 28—34 svaraði vitn-
neitandi.
35. Athugaði vitnið gang hennar?
Svar: Nei. Vísa um þetta til vottorðs
■> rskj. 23. Vitnið lýsir því yfir, að S.
hafi gengið um óstudd.
36. Gerði vitnið almenna inspek-
tion á henni?
Svar: Nei.
37. Athugaði vitnið minni S.?
Svar: Nei, sbr. þó vottorð á rskj. 23.
38. Athugaði vitnið dómgreind
hennar?
Svar: Nei, gerði ekki neina sérstaka
prófun, en mér var Ijóst i viðræðum
^’ið hana, að hún var vitandi vits,
uvað fram fór þetta kvöld.
39. Vill vitnið rekja þær viðræður,
« Þu® kveður sér hafa orðið ljóst í,
»o S. hafi verið vitandi vits þetta
kvóld?
Svar: Vísa til rskj. 23.
0; Getur vitnið ekki rakið þetta
öðru leyti en i nefrxdu skjali
fieeinir?
Svar: Man ekki nánar eftir viðræð-
um.
Hvernig var málrómur S., skýr
eo« bvoglulegur?
'ar: Henni lá lágt rómur, en tók
ekki eftir því, að hún væri óskýr í
máli.
42. Veit vitnið, hvort S. gat staðið
óstudd með lokuð augu?
Svar: Veit það ekki.
43. Hvernig voru handahreyfingar
hennar?
Svar: Vísa til vottorðs mins og get
ekki sagt um það að öðru leyti.
44. Horfði vitnið lengi á S.?
Svar: Vitnið kveðst hafa verið þarna
um klukkutíma og tekið eftir látbragði
hennar og limaburði, en að öðru leyti
skki gert neinar athuganir á henni.
45. Var athugun vitnisins eingöngu
fólgin í þvi að horfa á hana?
Svar: Eins og áður er greint, hef
ég engar læknisfræðilegar athuganir
gert á henni, en myndað mér skoðun
um ástand hennar við þær umræður,
sem fram fóru, framkomu hennar og
hegðun, sem mér fannst eðlilegt.
46. Talaði vitnið við S. nema þetta
eina skipti síðan 1947?
47. Kannaði vitnið liugmyndaheim
hennar?
48. Lagði vitnið fyrir hana nokkr-
ar andlegar þrautir, léttar eða þungar?
49. Ræddi vitnið nokkur ákveðin
mál við S.?
Svar við 46.—49. spurningu: Nei.
50. Gerði vitnið sér grein fyrir in-
telligens S.?
Svar: Vísa til vottorðs á rskj. 23 og
þess, sem áður er fram komið í vitna-
leiðslu. Get ekki svarað þessu nánar.“
Yfirheyrslu var haldið áfram 22.
október 1958, og er þar bókað á þessa
leið:
„Mættur Gunnar A. Pálsson óskar,
að lagðar verði eftirtaldar framhalds-
spurningar fyrir vitnið:
Nr. 51. Þekkti vitnið heilsufar S.
eða sjúkrasögu?
Svar: Ég visa til vottorðs míns á
rskj. 23 og get ekki gefið frekari svör.
Nr. 52. Vissi vitnið, að S. hafði feng-
ið æðastiflu í heilann, og i hve mörg
skipti?
Svar: Nei.
Nr. 53. Hefði vitnið athugað hana
á annan hátt og betur, ef það hefði
vitað, að hún hafði fengið æðastiflu
í heilann?