Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1959, Qupperneq 211

— 209 —
1959
skerta dómgreind og verið um það
fser að skilja til fullnustu efni skrár-
innar og þýðingu?
3. Teljið þér, að persónusterkur
maður, sem S. bar traust til, hefði á
umræddum tima getað haft veruleg á-
hrif á gerðir hennar í fjármálum?
4. Gerið svo vel i framhaldi af
framangreindu að segja í sem allra
gleggstu máli álit yðar um andlegt á-
stand S. um það leyti, sem hún undir-
ritaði arfleiðsluskrá sína, 21. ágúst
1954, sérstaklega um dómgreind henn-
ar.“
Læknirinn svarar spurningum þess-
um i bréfi, dags. 15. febrúar 1957, á
bessa leið (rskj. nr. 21):
,XTt af fyrirspurn yðar í bréfi, dags.
12. þ. m., um heilsu S. sálugu E.-dótt-
Ur> ..., Reykjavik, hin siðustu æviár
hennar, skal ég taka fram eftirfarandi
atriði;
Fyrst mun ég svara 4. spurningu bréfs
l’ðar. Ég var heimilislæknir frú S. E,-
dóttur um margra ára bil og fylgdist
allvel með heilsufari hennar, einkum
eftir að heilsa hennar fór að bila eða
eftir 1947. Þá fékk hún æðastíflu i
heilann (thrombosis cerebri) og var
ullþungt haldin um skeið. Eftir þetta
afall náði S. sál. sér aldrei. En vax-
undi æðakölkun (arteriosclerosis)
leiddi til svima, minnisleysis og
minnkandi dómgreindar.
Hétt eftir áttræðisafmæli hennar, 21.
apríl 1952, veiktist hún á ný af heila-
eeðastiflu, og upp úr þvi fór andlegri
°g likamlegri heilsu hennar ört hnign-
;|ndi. Vitjaði ég hennar mjög oft eftir
þetta — stundum daglega — til að
reyna eitthvað til úrbóta, en án ár-
j’ngurs. Hrörnunin ágerðist jafnt og
bett, og var hún eftir þetta örvasa
gnmalmenni og síðast elliær (dement),
nnz hún lézt 3. mai 1956.
. ^nmkvæmt framangreindum skýr-
lngum verður svar mitt við fyrstu
sPurningu yðar neitandi.
Annarri spurningunni tel ég full-
svarað með svari mínu við fyrstu
sPurningu.
, Sem svar við þriðju spurningu skal
Puð eitt sagt, að ég tel sennilegt, að
^egt muni hafa verið um þessar
nundir að hafa áhrif á gerðir S. sál.“
í málinu liggur fyrir bréf prófessors
dr. med. Sigurðar Samúelssonar til
Gústafs A. Sveinssonar hæstaréttarlög-
manns, dags. 2. apríl 1957, þar sem
læknirinn segir svo m. a. (rskj. nr.
23):
„Þér hafið, herra hæstaréttarlög-
maður, beðið mig að svara allmörgum
spurningum viðvikjandi arfleiðsluskrá
S. heitinnar E.-dóttur, . .., Reykjavík.
Vil ég gjarna verða við þessari
beiðni yðar, en tel mér heppilegra að
svara spurningum yðar í heild en að
aðgreina svar við hverri spurningu.
Persónulega þekkti ég aldrei frú S.
heitina. Tildrög málsins voru þau, að
prófessor Jóhann sálugi Sæmundsson
bað mig um að vera vitundarvott að
undirskrift arfleiðsluskrár hennar.
Minnir mig, að þetta hafi skeð annað-
livort daginn áður eða sama dag og
arfleiðsluskráin var undirrituð heima
hjá frú S. (21. ág. 1954). Var mér
ekkert kunnugt um mál þetta, enda
skildist mér, að arfleiðsluskráin hefði
verið samin, þegar mér var skýrt frá
málinu.
Um kl. 20—21 að kveldi þess 21. ág.
1954 fór ég í bil með hrl. S. J.-syni
til heimilis frú S. heitinnar E.-dóttur,
. . . Með okkur var einnig Þórhallur
Pálsson, fulltrúi borgarfógeta. Þangað
komu einnig prófessor Finnbogi Rút-
ur Þorvaldsson og þeir K. M.-son,
kjörsonur frú S. sálugu, og S. S.-son,
tengdasonur hennar.
Fljótlega eftir komu okkar var arf-
leiðsluskráin lesin upp af hrl. S. J.-
syni, og virtist mér frú S. heitin á-
nægð með efni hennar. Dvaldi ég þar
á heimilinu góða stund eða á meðan
S. J.-son hrl. og Ií. M.-son og S. S.-son
fóru heim til eiginkvenna siðastnefndu
tveggja manna, svo að arfleiðsluskráin
yrði undirskrifuð af báðum þeim kon-
um,
S. heitin var hress i bragði, og gat
ég ekki séð á henni teikn um ellisljó-
leika. Skal ég sem dæmi greina eftir-
farandi atriði: Ilún spurði mig að því,
hvort ég myndi eftir, að hún hefði
leitað til min sem læknis fyrir nokkr-
um árum, en ég kvaðst ekki muna það.
Sagði S. þá, að það hefði verið sum-
27