Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1959, Blaðsíða 231
— 229 —
1959
Málsatvik eru þessi:
Föstudaginn 14. október 1960 um
kl. 17,30 var ákærði í máli þessu, S.
K.-son, ..., Akureyri, handtekinn, þar
sem hann var að aka bifreiðinni A
• • • á götu á Akureyri. Tilefni hand-
tökunnar var grunur um ölvun við
akstur.
S. var þegar í stað fluttur i lögreglu-
stöð Akureyrar, þar sem ... læknir
tók úr honum blóðsýnishorn, merkt
X 22 14/10 1960.
S. kveðst hafa neytt áfengis frá þvi
kl. 21 daginn áður til kl. 5 á föstu-
dagsmorgun, er hann hafi farið að
sofa mjög ölvaður. Hann kveðst hafa
drukkið 4—5 flöskur af öli (pilsner)
á tímanum 9—13 á föstudag.
Jóhann Þorkelsson, héraðslæknir á
Akureyri, segir svo i ódagsettu læknis-
vottorði (dskj. nr. 2):
„í blóðsýnishorni frá lögreglunni á
Akureyri, merktu X 22 14/10 ’60,
royndist vera 2,2%« reducerandi efna
(alkohol)“.
Læknirinn kom fyrir dóm 16. nóv-
einber 1960, og er framburður hans
oókaður á þessa leið:
„Vitninu er kynnt vottorð á dskj.
nr- 2, og kannast hann við undirskrift
sina undir það og segist hafa samið
það eftir beztu vitund. Vitnið tekur
Jram, að sjálf rannsóknin sé gerð af
K- efnafræðingi, og hafi hann gert
shkar rannsóknir mörg undanfarin ár,
Jmist einn eða ásamt vitninu, og sé
nann tvímælalaust hæfasti maðurinn
ner i bæ til að gera slíkar rannsóknir.
a tekur vitnið fram, að hann hafi
engið blóðsýnishornið frá lögregl-
nnni að kvöldi 14. þ. m., og geymdi
ann blóðið i kæliskáp yfir nóttina,
®n um morguninn milli 9 og 10 fór
nnn með það upp í „Sjöfn“ og ætl-
a°i að fá R. [efnafræðingi] það til að
Rera rannsóknina, en R. var þá fyrir
sunnan, en talið var, að R. kæmi dag-
lnn eftir, og móttók A. efnafræðingur
synishornið og lofaði að fara með það
eim og geyma það i kæliskáp, þar til
s/ Læmi. Vitnið segir, að R. hafi tjáð
‘r, að hann hafi gert rannsóknina að
morgni 17. október.
á er vitninu kynnt það, að vitnin
hafi yfirleitt borið, að þau hafi ekki
séð eða merkt greinileg einkenni um
ölvun hjá kærða og að það virðist í ó-
samræmi við niðurstöðu blóðrann-
sóknarinnar. Segir vitnið þá, að það
búi í næsta húsi við kærða og hafi
hitt hann einhvern tíma á sjöunda
timanum greindan dag. Hann heldur
þó, að það hafi verið skömmu eftir
kl. sex, og segist vitnið hafa talað
nokkur orð við S., og hafi hann ekki
merkt, að S. væri undir áhrifum á-
fengis. Hann vissi ekki um það þá, að
S. hefði verið tekinn fyrir ölvun við
akstur þá um daginn, og hafi hann
ekkert athugað þetta atriði sérstak-
lega, enda hafði hann enga ástæðu til
þess.
Að gefnu tilefni segir vitnið, að
miðað við útlit S., þegar vitnið sá
hann, og miðað við nefnda vitnis-
burði sé útkoman af rannsókninni ó-
eðlileg. Vegna þessa tekur vitnið fram,
að útilokað sé, að sjálf rannsóknin sé
röng, en segir, að sem orsakir þessa
ósamræmis geti aðeins verið um tvo
möguleika að ræða. Annaðhvort að
tæki, er notuð hafi verið við blóðtök-
una eða rannsóknina, hafi eitthvað
verið búin að koma í snertingu við
alkohol eða að rotnun hafi verið
komin í blóðið, þegar það var rann-
sakað, og tekur fram, að rotnun og
alkohol gæfu alveg sama „resultat“
við þessa rannsóknaraðferð.“
. .. læknir, sem tók blóðsýnishorn-
ið, segir svo í vætti fyrir sakadómi
Akureyrar 28. október 1960:
„Vitnið kannast við að hafa tekið
blóðsýnishorn úr S. K.-syni skrifstofu-
manni 14. þ. m. um kl. 17.30 og setti
sýnishornið i glas, er lögreglan kom
með og i var efni, er varnaði storkn-
un, og gekk frá þvi á venjulegan hátt.
Vitnið segist hafa sótthreinsað spraut-
una úr hreinsuðu benzini, en sprautan
og nál var soðin i hreinu vatni.
Þá er vitnið spurt um, hvort það
hafi séð ölvunareinkenni á S., og seg-
ist hann ekki getað fullyrt neitt um
það, honum virtist maðurinn eðlileg-
ur, en dálítið þreytulegur i útliti.
Vitnið segir, að þeim hafi farið
nokkur orð á milli, en ekki hafi vitnið
greint neitt á mæli hans. Hann kveðst