Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1959, Blaðsíða 208

1959
— 206
um 100 ml af þykkum blóðvökva með
fljótandi fitukúlum í. Allt neðsta blað
lungans er dökkrauðleitt og hrjúft,
eins og blætt hafi undir fleiðru.
Fremst í neðra blaðinu er þó blettur,
sem ekki virðist hafa blætt inn i, en
aftur á móti hefur blætt aftan til, einn-
ig í efra blað lungans. H. lunga er
töluvert stærra. Það er ekki eins blóð-
hlaupið og v. lungað, og á gegnskurði
rennur mikið blóð og vatn. í berkjun-
um er mikið af þykku slími, sums
staðar graftarlituðu.
Líffæri kviðarhols: Lifur vegur 1420
g. Hún er slétt utan og alls staðar heil.
Vefurinn er rauðbrúnn á gegnskurði
og ekki að sjá þar neitt athugavert.
Miltið vegur 110 g, virðist eðlilegt.
H. nýrnahetta vegur 5 g og v. nýrna-
hetta 6 g, virðast eðlilegar.
H. nýra vegur 170 g og v. nýra 190
g. Hýðið er vel laust frá og yfirborð
nýrnanna slétt. Börkur og mergur er
að sjá eðlilegt á þykkt, svo og bikarar,
skjóður og þvagálar eðlilegir.
Þvagblaðra er eðlileg, með ljósri
slímhúð og greinilegri bjálkateikn-
ingu.
Blöðruhálskirtill er mjúkur, eðlilega
stór, og ekki er að sjá þar neitt sér-
lega athugavert.
Blætt hefur inn á psoas-vöðvann
hægra megin. Sú blæðing hefur stafað
frá hryggbroti á corpus II. lendarliðs.
IX. brjóstliður er einnig brotinn þvert
um corpus, og hefur blætt frá þvi inn
í brjóstholið vinstra megin. Dálítil
sveigja er á hryggjarsúlunni til hægri,
og virðist þar vera um að ræða
scoliosis, en ekki af völdum hrygg-
brotanna, þvi að þau hafa ekki fært
hrygginn neitt úr skorðum.
Á h. femur er um að ræða tvö bein-
brot, bæði ofan til á femur og einnig
rétt fyrir ofan hné.
Skorið er inn á vena femoralis
hægra megin, og var þar að finna
thrombus. Úr hjartablóði var einnig
tekinn til athugunar thrombus, sem
gæti hafa losnað úr lungna-arteriu.
Höfuðkúpa: Heilabú var opnað og
heili tekinn út. Mikið hæmatom var
undir hársverði framan á enni, en
hvergi þar að finna brot né annars
staðar á höfuðskeljum. Hvergi var að
sjá áverka utan á heilanum. Þegar
heilinn er skorinn upp, kemur í ljós
blæðing i heilahólfum, sem á upptök
sín í genu caps. interna vinstra megin.
Þar var ca. vínbersstór blóðfyllt hola.
Teknar eru myndir af höfði og and-
liti, svo og af heilablæðingu.
Ályktun: Við krufninguna fannst h.
lærbein tvibrotið og mikil blæðing í
kring. Þá var og brotinn II. lendar-
liður og IX. brjóstliður og blæðingar
út frá þeim báðum. Glóðaraugu voru
beggja megin og hrufl framan á enni
eftir árekstur og mar undir. Þá fannst
fersk heilablæðing, sem brotizt hafði
inn í heilahólf. Töluverð kölkun fannst
í kransæðum og nokkur þrengsli, en
hvergi alger iokun á þeim. Sýnilegt er,
að maðurinn hefur fengið högg á bak
og h. læri og gæti hafa skollið frani
yfir sig og hruflazt og marizt á enni.
Hins vegar hefur maðurinn dáið af
heilablæðingunni, og er út af fyrir sig
allt eins liklegt, að maðurinn hafi
fyrst fengið heilablæðingu, dottið í
götuna og síðan verið ekið á hann.
Heilablæðing á þessum stað kemur
venjulega af sjálfu sér, en ekki af
höggi, og er því mögulegt, að maður-
inn hafi fengið heilablæðinguna, áður
en hann varð fyrir árekstrinum. Hins
vegar ber á það að líta, að maðurinn
kemur til rænu á Slysavarðstofunni,
og er ólíklegt, að hann hafi fengið
rænu svo fljótt, ef hann hefði þá ver-
ið búinn að fá heilablæðingu. Þar sem
heilaæðar mannsins voru mjög kalk-
aðar og blóðþrýstingur hár, er ávallt
hætt við heilablæðingu, og getur þyi
heilablæðingin hafa komið eftir a-
reksturinn og óháð honum.“
Leitað var álits Ólafs Einarssonar,
héraðslæknis i Hafnarfirði, um það,
hvort rekja mætti dauða í. heitins G.-
sonar til bifreiðarslyssins 6. janúar
1961. Læknirinn gerir grein fyrir áliti
sínu i bréfi, dags. 2. marz 1961, er
hljóðar svo að loknum inngangsorð-
um:
„Samkvæmt krufningarskýrslu próf-
N. Dungals er dánarorsök talin heila-
blæðing. Af niðurlagsorðum skýrsl-
unnar verður ráðið, að blæðingin geti
hafa verið óháð árekstrinum, þar eð