Studia Islandica - 01.06.1940, Síða 17

15
s,ett, því að þá hefur Ilallsteinn verið dauður, en Þor-
steinn surtur, hinn helzti sona hans, of fjarri til þess-
að halda þingmönnum norðan Breiðafjarðar. Það eitt,
að Þorsteinn hverfur ekki aftur vestur í Þorskafjörð,
bendir eindregið til þess, að hann hafi einskis ríkis
átt að gæta á þeim slóðum.
Hvernig sem vér veltum þessu fyrir oss, verður erf-
itt að finna nokkura átyllu til þess að trúa því, að
synir Þjóstars á Álftanesi hafi getað fengið staðfestu
í Þorskafirði, þaðan af síður mannaforráð og allra
sízt, að það mannaforráð hafi náð víðara um Vest-
firði. Það er jafnstaðlaust eins og að þeir hafi verið
höfðingjasynir og vestfirzkir að kyni og uppruna. En
sé nú allt þetta rangt í Hrafnkötlu og að hinu leyt-
inu dauðaþögn allra annara heimilda um þá bræður,
Þorkel og Þorgeir, þá er erfitt að draga af því aðra
ályktun en þá, að þeir hafi sennilega aldrei verið til.
Það er a. m. k. víst, að höfðingjar hafa þeir hvergi
getað verið, svo að allt, sem sagt er um veldi þeirra
og afrek í Hrafnkötlu, hlýtur að vera tómur skáld-
skapur.
Eg skal geta þess til smekkbætis, að Guðbrandur
Vigfússon komst líka á endanum að þeirri niðurstöðu,
að þeir Þjóstarssynir hefði aldrei verið til. En í hans
augum haggaði það ekki nema ósköp lítið sannind-
um Hrafnkötlu. I stað hinna ,,þriggja nafnkunnu
bræðra úr Þorskafirði“, eins og hann kallar þá, setti
hann bara aðra þrjá nafnkunna Vestfirðinga: Þor-
grím Þorsteinsson og Þorkel og Gísla, Súrssyni. Mál
Hrafnkels hafi líklega aldrei komið til alþingis, held-
ur til Þingmúlaþings. Þeir þrímenningar hafi verið á
útleið, fengið andviðri, hrakizt inn í einhvern fjörð
eystra, labbað upp á þing sér til skemmtunar og með
tilstyrk skipverja sinna ráðið þar öllu.1) Þetta kallar
1) Origines II, 194, 488—490.