Þjóðmál - 01.06.2016, Page 94

landa. Væri það tækt fyrir einhverja Pólverja
og Austurríkismenn að afsaka hugsanleg
hermdarverk íTyrklandi með skírskotun til
umsátursTyrkja umVín á 17.öld. Sú skírskotun
er þó 400 árum nær í núinu en krossferðirnar
sem vafasamir söguskýrendur nefna sem
orsök hins öfgafulla íslam.
í bók sinni „Islam den 71.landeplage" rekur
höfundur ýmis þessi atriði og sýnir fram á
það þó oftast í framhjáhlaupi hvað þessi
sjónarmið sem sett eru fram til afsökunarfyrir
framferði eða til skýringar á öfga íslam eru
fráleitar og andstæðar rökhugsun.
Af hverju valdi Hege Storhaug bók sinni
þetta nafn. Það hefur skírskotun til atriða
í nútímasögu Noregs, en vinstri maðurinn
Arnulf Öveland sem var harður andstæðingur
nasista í síðari heimstyrjöld og var í fangelsi í
Noregi stóran hluta stríðsáranna vareinnig mikill
andstæðingurnorsku kirkjunnarog skrifaði
bókina„Kristendommen den 70. landeplage".
Þar setti Arnulf Öveland fram þá skoðun að
óhæfilega sterk staða kirkjunnar í norsku
þjóðlífi væri til skaða fyrir norskt samfélag.
Arnulf Öveland var hófsamur vinstri maðurog
barðist gegn öfgum. Hann taldi vera fólgnar
ákveðnar öfgar í því sem hann talaði um sem
klerkaræði í Noregi.
Á sama tíma var Öveland harður and-
stæðingur kommúnismans og varaði við
hættunni á heimsyfirráðastefnu þeirra og
kom m.a til íslands til að flytja erindi um
nauðsyn þess að ísland væri í Nato og mikil-
vægi sameinaðra varna Vesturlanda til að
sporna gegn útþenslu kommúnismans sem
Öveland taldi vera grein af sama meiði og
nasismann.
Vinstri konan Hege Storhaug velur bók
sinni þetta nafn þar sem hún telur að hin nýja
heildarhyggja sem komi fram í íslam í dag sé
skaðleg lýðræði, málfrelsi og mannréttindum
eins og við þekkjum þau. Hún talar ekki af
vanþekkingu um íslam helduraf þekkingu.
Hún hefur kynnt sér íslam í þaula og dvald-
ist m.a. í Pakistan í því skyni í 2 ár. í bókinni
gerir hún grein fyrir hvað Pakistan hafi breyst
til hins verra á þeim 20 árum sem eru liðin
frá því að hún var þar. Þá segist hún nánast
hafa getað farið um allt í sínum vestræna
klæðnaði. En nú sé það ekki lengur í boði
íslamistarnir hafa náð þeim tökum í landinu
að konum er ekki óhætt einum á ferð, hvað
þá að þær séu ekki í klæddar með þeim
hefðbundna hætti að hafa a.m.k. handklæði
um höfuðið þegar þær fara út úr húsi.
Stadreyndir eins og þær blasa við
í bókinni fjallar höfundur í upphafi um tvær
borgir Marseille í Frakklandi og Malmö í
Svíþjóð, en þær borgir eiga það sameiginlegt
að þar búa hlutfallslega flestir múslimar í
viðkomandi löndum. Lýsing hennar á lífinu í
hverfum Múhameðstrúarmanna eða frekar
sjálfsprottnum gettóum er með þeim hætti
að marga rekur í rogastans. Getur það verið
að í Frakklandi sé hverfi eins og lýst er í
bókinni að sé í Marseille og getur það verið
að í sjálfri hinni margrómuðu Svíþjóð sé
fólk í stórhættu, sem fer inn í ákveðin hverfi
stórborga þar í landi sérstaklega í Malmö, þar
sem hætta getur verið á að hrópað sé á fólk
eins og höfund bókarinnar eða hvern annan
sem er Ijós á hörund þessi ókvæðisorð:
„Helvítis Svíi eða Helvítis Júði farðu burt við
eigum þetta svæði". Ótrúlegt. Samt er þetta
svona. Ótrúlegt líka að það skuli vera fleiri
en 200 einstaklingar bara frá Gautaborg sem
hafi farið að stríða í Sýrlandi og frak. Flestir
með Isis. Þegar svo er komið er óvinurinn
innan borgarmúranna. Ekki nóg með það.
Innan sömu borgarmúra. í Vestur-Evrópu
eru fjölmargir sem neita að horfa á þær
staðreyndir að þessi óvinafagnaður sé innan
borgarmúranna. Fólk sem heldur því fram að
fjölmenning sé fólgin í því að hætta að borða
svínakjöt og láta óátalin miðaldaviðhorf (
garð kvenna og samkynhneigðra. Þetta sama
fólk bregst ókvæða við þegar aðrir en músl-
imar vandræðast við samkynhneigða eða
konur. Þetta er fólkið sem jafnvel gerir kröfur
til að hafa fléttulista í kosningum og að konur
sitji til jafns við karla í stjórnum í pólitík sem
í atvinnurekstri. En þegar kemur að íslam þá
eiga að gilda önnur lögmál. Miðaldaviðhorf
til kvenna og réttinda þeirra og allt er það
afasakað á grundvelli þess að það þurfi að
92 ÞJÓÐMÁL sumarhefti 2016