Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Blaðsíða 13

Úr Fljótshlíðinni á fótum tveim, fóru þeir og náðu heim...
kominn 11. ágúst, svo að ég á orðið nóg
verkefni í frístundum. Við lögðum ekki af
stað frá Sámsstöðum fyrr en kl. 2.30 e.h..
Fram að þeim tíma vorum við að ganga frá
dóti okkar og búa okkur af stað. Þangað til
við fórum var Kristján að hreinsa
kartöfluakurinn. Guðni og Bogi voru að
setja upp hesjur, annars ætlaði Bogi að fara
að slá tilraunir. Lyngdal var að raka og þótti
lélegur við starfið. Við Jörgen vorum vel úr
garði búnir, með „nesti og nýja skó“. Okkur
var gætt á ýmsu góðgæti, áður en við fórum
og Kristján fylgdi okkur svo út í Kaupfélag,
en þar ætlaði bíll að taka okkur til Víkur.
Þar í kaupfélaginu keypti Jörgen sér
samfesting og alpahúfu, því við ferðuðumst
í samfestingum. Við fórum svo inn í
„Boddý“ sem stóð þar úti og Jörgen skipti
klæðum, að því loknu fór Kristján heim
aftur með hestana. Kl. 3.30 lögðum við svo
af stað austur, í bílnum. Margt fólk var í
bilnum, þar á meðal 10 ára telpa úr
Reykjavík, sem var að fara til sumardvalar
austur að Eyjahólum i Mýrdal (undir
Pétursey). Ég sat lengst undir telpunni og
hafði mjög gaman af henni. Hún þurfti
margt að athuga og sagði hitt og annað, sem
kom mönnum í gott skap. Annars er fátt um
ferðina að segja, hún gekk vel, bara of fljótt,
til þess að nokkuð væri hægt að sjá sig um.
Ég leit þó svo til, að fallegt mundi undir
Fjöllunum og eru fossamir: Gljúfrabúi,
Seljalandsfoss og Skógafoss til mikils
fegurðarauka. Til Víkur komum við kl. 9.
Við byrjuðum á því, að fara þar inn í
gistihúsið og fá okkur að borða og herbergi
til næturinnar. Þegar við höfðum matast
vorum við kallaðir til viðtals, af konu
nokkurri þar úr „plássinu". Kona þessi var
móðir Guðmundar Péturssonar, skóla-
bróður okkar frá Hvanneyri. Hún fór með
okkur heim til sín og gaf okkur kaffí. Þau
hjón vildu greiða fyrir okkur á allan hátt og
Jörgen Sigmarsson bóndi í Krossavík, ferðafélagi
Þorsteins. Eigandi myndar: Ljósmyndasafn Aust-
urlands.
koma okkur til Guðmundar sem átti heima
á Botnum í Meðallandi. Þau ákváðu að
síma til Ólafs sonar síns á Búlandi í
Skaftártungum, láta hann taka við okkur í
Tungunum og flytja okkur á hestum austur
að Botnum. Við Jörgen vomm vitanlega
ánægðir með þessi úrslit málsins og
þóttumst hafa „himininn höndum tekið“ að
hitta hjón þessi. Þegar við höfðum verið
nokkra stund hjá þeim Pétri fóru þau með
okkur fram að sjó til að sýna okkur og
útskýra fyrir okkur umhverfí staðarins. Sitt
hvoru megin víkurinnar eru fjöll.
Reynisfjall að vestan og Víkuríjal! eða
Víkurheiði að austan. Þar fyrir framan
byrjar Mýrdalssandur og sér austur í
Hjörleifshöfða. Víkurklettur heitir klettur
einn austan við þorpið, framan í Víkurfjalli.
Skip Víkurbúa stóðu vestast á sandinum,
vestur undir Reynisijalli. Fjallið er þar
sæbarið frá gamalli tíð og virðist mönnum
bergið, sem er bæði hátt og hrikalegt slúta
fram yfir sig að ofan. Þar rétt vestan við