Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Blaðsíða 161

Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Blaðsíða 161
„Um stundarsakir settir af Guði í þennan heim...“ lífi, hugsunarhætti vorum og framferði öllu mannlífmu yfir höfuð, - þá sjáum við að þeir sem eru sannarlega trúfastir eru jafnan tiltölulega fáir. Þeir eru ætíð tiltölulega fáir sem sem sýna það í lífi sínu að þetta sje þeirra trú: „Drottin Guð þinn áttu að tilbiðja og honum einum þjóna,” og víkja aldrei viljandi frá þeirri reglu. En þess vegna er líka sjerhver sá svo mikils verður í mannfjelaginu sem í þessum skilningi er sannarlega trúfastur, sem er staðfastur í því, að halda því fram boði með orðum og eptirdæmi, að Guði einum beri að þjóna og leggja þar alla stund á. Auðvitað eru þeir engir sem verði ekkert á í því efni og í öllu fylgi Guðs boðum og vilja leynt og ljóst, en þeir eru til sem hafa í hjartans einlægni allan hugann á því og leggja af mikilli alvöru stund á það og verður það ekki viljandi að brjóta á móti Guðs vilja. En þar sem um ekkert fullkomió er að ræða meðal vor - köllum vjer þá menn trúfasta, og sannarlega eru þeir til margfaldrar blessunar í mannlífmu, því að það eru einmitt þeir sem halda hinu kristilega lífi í rjettu horfi. Það eru einmitt þeir sem halda Guðs vilja í heiðri og vekja virðingu fyrir Honum með þeim sannfæringarinnar krapti sem ræður í þeirra eigin lífí. Mannlegt hjarta er sjaldan svo spillt, að það sjái ekki, að best væri í rauninni að það sem oss er opinberað sem Guðs vilji, ríkti meðal vor og rjeði öllum vomm gjörðum, en það er því miður á svo ótal stöðum svo spillt, að það gjörir enga alvöru af því, lætur fysnimar og ástæðurnar taka af sjer ráðin og leiða sig afvega. En af því að virðingin fyrir Guðs vilja er þó til í hjörtunum, þá hefur það ætíð meiri eða minni áhrif á menn þegar þeir sjá framferði þess manns, sem er sannarlega trúfastur, sannarlega trúr í því að framfylgja Guðs vilja. Þeir bera ætíð meiri eða minni guðlega birtu út á meðal meðbræðra sinna sem heldur syndinni nokkuð niðri. Og þess vegna er rjett að segja að þeir ljómi sem himingeislar, því að eins og sólin sendir sína geisla til jarðarinnar og kemur þeim jafnvel þangað sem kaldast er með nokkur áhrif, eins er um áhrif hinna trúfóstu; þau ná jafnvel til hinna hörðu hjartna og geta opt mýkt þau. Hinir trúföstu eru ekki í neinum sjerstökum flokki mannfjeiagsins þó að þeir sýni best allra manna að það er satt sem Páll postuli segir, að maðurinn sje Guðs ættar, þá er það ekki bundið við tignarstiga mannfjelagsins hvar þá er að finna, því að það fellur ekki saman að vera hátt settur meðal mannanna og vera áhugasamur um Guðs vilja. Nei, þeir eru eptir Drottins vísdómsráði dreifðir út um allar kynslóðir, þjóðir og stéttir mannanna. Þeir eru engu síður meðal kotunganna en konunganna og hvarvetna þar á milli. Eins og stjömunum er dreift út um himingeiminn, eins er þeim dreift út um allar stöðvar og stéttir mannkynsins. Og alls staðar hafa þeir sín áhrif til góðs, alls staðar bæta þeir hugsunarháttinn og framferðið meira og minna út frá sjer. Þess vegna vísa þeir mörgum á rjettan veg, þó að þeir haldi ekki opinberar predikanir og ljóma sem stjömur um aldur og æfi, stjömur sem sýna hinum veikari bræðmm og systmm veginn til eilífs lífs og leiða þá meira og minna til að fara hann, bæði með orðum og eptirdæmi. Jesús hefur sagt að fyrsta og helsta boðorðið væri það að elska Guð af öllu hjarta. Þess vegna er það aðalatriðið fyrir hinum trúfóstu að framfylgja Guðs vilja. En hið næsta boðorðið sagði hann að væri, að elska náungann eins og sjálfan sig. Þess vegna verður það einnig höfuðatriði fyrir hinum trúfostu að koma fram eptir Guðs vilja í öllum viðskiptum við meðbræður sina. Þess vegna verður það þeim áhugamál að reynast þeim eins og Guð ætlast til, kærleiksríkir, trúir og tryggir, áreiðanlegir og dyggir, og vekja aðra til hins sama bæði með orðum og eptirdæmi, eptir því sem ástæður leyfa. Og það hefur ætíð talsverð áhrif í hverjum hóp ef einn er 159
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Múlaþing: byggðasögurit Austurlands

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Múlaþing: byggðasögurit Austurlands
https://timarit.is/publication/1153

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.