Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Síða 72

Múlaþing
Stofnfélagar Kvenfélagsins Vöku:
Marsílína Pálsdóttir Rjóðri
Kristbjörg Sveinsdóttir Kaupfélagi
Sigríður Hansdóttir Hrauni
Guðrún Aradóttir Framnesi
Anna Jónasdóttir Bjargi
Guðleif Bender Framtíð
Guðlaug Sigurðardóttir Sólvangi
Guðrún H. Stefánsdóttir Hvarfi
Rósa Eiríksdóttir Sunnuhvoli
Þórunn Ingvarsdóttir Hvammi
Jónína Hjörleifsdóttir Lögbergi
Dagmar Snjólfsdóttir Borgargerði
Karólína Auðunsdóttir Svalbarði
Guðný Kristjánsdóttir Asi
Berta Hjœmgaard Triton
Helga Stefánsdóttir Hjalla
fram á fyrstu fundunum vilji félagskvenna
til ræktunar. Þeim bauðst garðyrkjukona
fyrsta sumarið sem félagið starfaði, en sáu
sér ekki fært að þiggja það sökum
ijárskorts. Haustið 1929 fær kvenfélagið
tilboð frá Önnu Lúðvíksdóttur á Reyðará,
þar sem þeirn býðst garðyrkjukona næsta
sumar. Ekki sáu þær sér fært að bera allan
kostnað af þessu einar og sömdu eftir-
farandi tillögu og sendu Önnu Lúðvíks-
dóttur:
Ef sveitin hér þarf ekki að borga
konunni kaup, en aðeins fæði og ferða-
kostnað, og ef fjórar aðrar sveitir eru í
félagi um konuna með okkur, verðum við
með.
Og konumar höfðu ekki bara hug á að fá
garðyrkjukonu til að segja þeim til með
ræktun á grænmeti, Þær höfðu líka áhuga á
að setja niður trjáplöntur til að fegra
umhverfíð. Á þeim tíma var þorpið ekki
afgirt og þurfti því að byrja á að girða og til
þess höfðu þær ekki peninga þó að
hugurinn væri mikill. I gegnum árin er
alltaf á fundum verið að minnast á trjárækt
en alltaf notar félagið peningana í annað þar
sem þeim finnst þörfin vera meiri. Á
ámnum 1929-1935 sem oft em kölluð
kreppuárin hafði fólk enga peninga aflögu
og engar vömr voru til. Til dæmis kemur
fram í einni fundargerð að girðingarefni
fékkst ekki þegar félagið ætlaði að reyna að
fá garðstæði til að rækta kartöflur og erfítt
er að fá áburð.
Seinna sótti félagið um styrk til hrepps-
ins, sem hann veitti. En aldrei komst
garðurinn upp.
Það er í rauninni ekki fyrr en 1986 að
draumurinn um skógrækt verður að vem-
leika en þá settu kvenfélagskonur niður
trjáplöntur.
Gróðursett var í brekkuna neðan og
innan við Borg (húsið) og í brekkuna þar
sem beygt er upp í Borgarlandið. Einnig
voru settar niður plöntur meðfram
girðingunni í kirkjugarðinum og er þar nú
komið gott skjólbelti.
Strax á fyrsta fundi félagsins er til
umræðu hvað hægt sé að gera til að afla
peninga og kemur þá undir eins í ljós að allt
það sem stefnt er á að gera er eitthvað
menningartengt. Það má til dæmis sjá að á
fyrsta fúndinum ákveða konumar að kanna
hvort hægt sé að koma upp iðnsýningu. Á
fundi 2. maí 1929 er rætt um að vera með
kaffisölu og koma upp leiksýningu í
sambandi við iðnsýninguna. Eitthvað vom
konumar hikandi við að leggja í þann
kostnað sem var því samfara að selja
veitingar. Svo að það var ákveðið að reyna
að komast að því hvort Ströndungar (íbúar
á Berufjarðarströnd) og Álftfirðingar (íbúar
í Álftafirði) ætli að fjölmenna á sýninguna.
70