Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Side 80

Múlaþing
rwi • • f • r \
Tvo Ijoð
Nokkur helstu örnefni í Skógargerðislandi
meðýmsu fleiru
I Efralandi
Við Árkrókinn hvar endar Bótarás
ofar liggja Skot og Háahraun.
Neðar eru lítil sund á laun
Litlásinn hefur margan gróinn bás.
Síðan koma Stórássund, Bótarblá og Hagi
blómstrar þar fuglalíf af ýmsu tagi.
Tóttás geymir ennþá fyrri frægð
fombýli skartaði þar í rjóður lægð.
Þar má ftnna fallna smalakofa
og finustu beit sem allar kindur lofa.
Við Stórásendann standa húsin mín
stæðileg í túni grænu.
Þessi fegurst finnst mér sýn
á feðranna láði vænu.
Stekkásinn með vörðu væna
veitti skjól og hlýju besta
þegar í blánni björgin græna
var bundin upp á hesta.
Á Græfunum gengu kýr og hross
í Grafningunum lékum við oss
Líka út hjá Kvísl og upp við Foss
Áin sjálf var leikjahnoss.
Víkingur Gíslason
í Skógargerði
I Neðralandi
Á Rangárásnum götur gerast mestar
þær gengu forðum kýr og hestar
í þá gömlu góðu daga
á göngu sinni heim og út í haga.
Rangárásklettur er þar kennileiti
klakkar meðfram bera Litlásheiti.
Austan við Græfur öllum þekkur
á sér tilvist gamall stekkur.
Stakahraunið virðist svart að sjá
sem mér þótti afar vænt um þá
ef í hríðum áttum þurfti að ná
beitarhúsaleiðin lá
þar löngum hjá.
Þverlágin og Langaskotið
landmótunarmenjar skírar
Vörðuhraun heitir utan við
að vestan Hvítumýrar.
Flatásinn þessa flóm ber
í faðmi sér.
Einbúinn með sund á hvora hönd
höndlað var þar með engjalönd
Stapinn hýsti huldumenni
sem heyjuðu í Ytra-Enni.
Miðásbjörgin mikið slúta
merkust þar er Túta.
Þó Bæjarsundið þrengslum megi lúta
þar má fmna ýmsa skúta.
Tjörnin við mörkin hirti sinn toll
þegar tillingur á henni var
strembið var með þann stararpoll
stöðugt drápu sig kindur þar.
Bæjarás með bera hlein
berst við þraut á jörð
með Grettistak og Stórastein
aö standast veðrin hörð.
78