Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Síða 81

Tvö ljóð
Hábæjarásinn gnæfir yfir ból
bæimir fímm og þrjátíu þaðan sjást í sól
Dvergasteinninn dvelur hans hjá rótum
digurt bjarg með gróður sér að fótum.
I hamrinum undir Gamlabæjarhól
huldukona átti skjól
og bað um að hafa ekki hátt
en Hallgrímur söng þar dátt.
Farsældin mest var Inn með fljóti
flest allar æmar báru þar.
Sem und hjöllum sólu móti
sæluríki var.
Ég á svo margar minningar
um móðurást og fæðingar.
Um Hjallana ég hljóp við fót
hafði við lindir stefnumót.
Ferðir slíkar fór ég þrjár á dag
furðu lúinn oft um sólarlag.
Grenjaleit í Fellaheidi í júní 1964
Sagan þessi sem ég veit
segir af ferð í tófuleit.
I Grenjaklettum við gengum fyrst um hvem reit
þar er gósenland refa eitt mesta í þessari sveit.
Mér þreytandi fannst og það ekki dýrara sel
að þefa við holur og gjótur en efalaust tel
að friðsælli stunda naumast ég hafí notið jafn vel
en nóttina góðu og daginn sæla við Þorkelsmel.
Þaðan var trúleg stefna tekin á Stórahól
í Tjaldmel eiga ekki refír sér lengur ból
þegar kom inn á mörk tók að sortna í vestri sól
og svartur þokubakki heiðina ytra fól.
A úteftirleiðinni áttum við storminn í mót
ekkert var sýnilegt nema möl og grjót.
Rauðka og Skjóna gengu fót fyrir fót
förin hans Jarps voru stundum í melum ljót.
í Álftavatnshæðir við náðum um næturstund
norðanélin höfðu þar sveipað gmnd
krapi og snjókoma léttu ekki vora lund
við létum þá hestana ráða hvern vildu fund.
Svo kólnaði stöðugt og kuldi gerðist um of
á kófí og snjókomu aldrei varð nokkurt rof
því sumarsins tíðarfari söng maður lítið lof
fyrir löngu var Jarpur þá kominn ofan í Hof.
Þama við lögðumst á greni í gríni
við góðan kost en lítið sýni.
Átum feita steik með sterku víni
steggurinn þama var litið brýni.
En seinna þegar sortann létti
sólin vermdi á einu bretti
heiðina með kvos og kletti
kæti þá í hugann setti.
Fúsi haglabyssu hlóð
hvolpinn píndi ég í móð
skyttan vel að verki stóð
og veiðin harla góð.
Þegar fjölskyldan þarna var flest öll dauð
eða flúin í nauð.
Heiðin þá var orðin auð.
Okkur vantaði daglegt brauð.
Þá var í hasti híbýlum snúið á leið
og hafin ganga í Skeggjastaði greið.
Á Rauðalæk dansiball okkar beið
bestu veigar, engin neyð.
Náttúran með skin og skúrir
skammtaði gengi hér
hennar blíðu hregg og él
oft hef ég reynt á sjálfum mér.
I grenjaleitinni var Sigfús Oddsson StaffeUi
skytta, höfundur aðstoðarmaður.
79