Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Síða 147

„Um stundarsakir settir af Guði í þennan heim...“
virðist nokkrum viðstöddum jeg ofherma
þetta? Þennann samferðamanninn höfum vjer
nú misst, bræður! Það er skjeð og ráðstöfún
Drottins og því vegsömum vjer gæsku hanns
sem leit á eymdarhag [?] og sjúkleika
krossberans og losaði hann við allar
hörmungar jarðneska lífsins með því að taka
sálu hanns til sín, og því hafa víst allir náungar
og vinir hanns sem hjúkruðu honum og
hagræddu, hlotið að verða alls hugar feignir,
að hann fjekk væra hvíld í Drottni - og jeg vil
hjartanlega taka undir að lofa Drottinn fyrir
frelsi hans; — já Guði sje lof fyrir það, að þú ert
nú sælli vorðinn en vjer - elskaði bróðir! -
Guði sje lof fyrir að þú ert nú kominn inn á
sælunnar land, og að þú munt líka hafa átt þar
vini einsog hjer sem fagnandi hafa tekið á
móti þjer - Guði sje lof fyrir, að þú hefur nú
tekið á móti ríkuglegum verkalaunum dyggðar
þinnar og trúmennsku, hjá honum sem alleinn
er megnugur um að endurgjalda verðuglega
allt það sem vel er gjört. Það er trú mín og
von, að fyrir vors frelsara Jesú Krists skuld
sjert þú inngeinginn til Friðar - til eilifrar
gleði og óraskanlegs friðar, þángað sem Jesús
gekk á undan að tilbúa þjer og öllum sínum
stað. Hann hefur vísað þjer til sætis á hægra
veg í sínu óendanlega ríki.
Ástúðlegar þakkir sjeu þínum ódauðlega
anda! frá öllum oss þínum samferðamönnum,
skildmennum og vandalausum fyrir tryggð
þina og trúfesti, fúsa þjónustu og velvild alla,
öllum þeim og oss til handa! Allir nærstaddir
taka undir það með mjer að áma sálu þinni
velferðar og fullsælu í ríki himnanna - þar
sem vjer eptir innan [...]
Er hér er komið sögu er snöggur endi
bundinn á líkræðu séra Hjálmars og verður
við það að una að tímanns tönn hafi svipt
okkur niðurlaginu. Hið sama er uppi á
teningnum varðandi eftirmæli séra Einars
Jónssonar um Eirík bónda Eiríksson á
Einar Jónsson prestur á Kirkjubæ og víðar.
Eigandi mvndar: Ljósmyndasafn Austurlands.
Vífilsstöðum. En hafa skal það sem hendi
er næst og hugsa ekki um það sem ekki fæst.
Allmargt og mikið hefur verið ritað um
ættfræðinginn góða, séra Einar Jónsson. I
Prestaœvum Sighvats Grímssonar Borg-
firðings má lesa að Einar Jónsson var sonur
Jóns bónda Þorsteinssonar og Jámgerðar
Eiríksdóttur húsfreyju á Stóra-Steinsvaði í
Hróarstungu. Járngerður var fædd 20.
febrúar 1812, ættuð frá Amheiðarstöðum.
Þau Jón gengu í hjónaband 10. nóvember
1838:
Einar var einn níu systkina og sá eini þeirra
sem lifði Jámgerði. Hún var sögð góð kona
sem öllum vildi liðsinna, starfsöm, reglufóst
og hirðusöm. Síðari hluta æfinnar dvaldi hún
hjá Einari syni sínum er reyndist henni jafn
góður og ástríkur sonur sem hún var góð og
ástrík móðir. Jámgerður lést á Kirkjubæ 24.
október 1898 á 87. aldursári.
145