Strandapósturinn - 02.01.2008, Side 19

19
það er gangan fram undir Haughvolf og Mókollshaug eins og á
sléttu gólfi.
Þegar hér er komið, dytti manni e.t.v. í hug að vilja kanna hvar
Miðdegisfjallinu lyki og einhver önnur fjöll tækju við. Þá vandast
nú málið. Engin skil verða séð svo langt sem augað eygir. Mér er
ekki kunnugt um nein takmörk og ekkert fjallsnafn veit ég ofar,
handar eða innar, sem leyst gæti Miðdegisfjallið af hólmi. Þó að
takmörkin séu afarskýr séð neðan úr dalnum (sjá myndina), verð-
ur ekki betur séð en sá endinn sem frá snýr sé svo vandlega gróinn
við hálendið á bak við, að hvergi sjáist nokkur samskeyti.
Stuttu framan við efsta klettahjallann verður fyrir okkur ofurlít-
il lækjarspræna, sem seytlar úr mýrarnefnu og fellur fram af hárri
þverhníptri klettabrún. Þarna fyndist mér hugsanlegt að telja, að
Miðdegisfjallið endi, og framan við lækinn hef ég nefnt með sjálf-
um mér Vatnahjallabrún, eftir hjallanum fyrir neðan. Lækurinn
heitir Hrútagil, a.m.k. eftir að hann fellur fram af brúninni. Ekk-
ert gil er þarna fyrir ofan nú á tímum. Manni finnst með ólíkind-
um að lækjarspræna þessi hafi grafið Hrútagilið, sem er alldjúpt
og á kafla hrikalegt neðan brúnar. En lækurinn hefur varla verið
einn í ráðum við það starf. Af því mun vera önnur saga og talsvert
eldri. Hrútagilið er annars mjög vel þekktur fundarstaður
Þrúðardalur 1935, nýtt hús, gömul mynd.