Strandapósturinn - 02.01.2008, Blaðsíða 82

82
og verið mjög áhugasamur að bæta úr því. Því fór hann yfirreið
yfir allt prestakallið, kom á hvern bæ, og prófaði lestrarkunnáttu
sóknarbarna sinna. Komst hann að raun um að hún væri vægast
sagt bágborin. Fyrirskipaði hann að heimilisfeðrum yrði skylt að
læra að lesa og læsum að kenna börnum og ólæsum lestur. Að
sögn föður míns gekk hann fram í þessu með atorku og miklum
áhuga. Séra Steinn var dáður af sóknarbörnum sínum þrátt fyrir
afskipti hans af málefnum almennings. Valgeir faðir minn lauk á
hann miklu lofsorði. Hann var fermdur af séra Steini og gat þess
hve mikla alúð hann hefði lagt við fermingarundirbúning þeirra.
Sagði hann glaðværan og skemmtinn. Taldi faðir minn það mikið
menningaráfall þegar hann missti heilsu og dó eftir stutta veru
hér.
Dætur séra Steins voru ungar þegar hann kom hingað. Þær
voru lífsglaðar og komu af stað dansæfingum meðal ungs fólks í
nágrenni við sig og einnig söng. Með séra Steini kom ungur og
lífsglaður maður, Guðmundur að nafni. Var hann ráðsmaður
prests og barst nokkuð á. Síðar fluttist hann til Siglufjarðar og
kallaði sig þá Bílddal. Hann var gleðimaður og stóð að dansæfing-
um á prestssetrinu. Trúlega hefur honum hlotnast kvenhylli og
stúlkur þóttust meiri við að gefa sig að honum og hann að þeim.
Það heyrði ég og hygg satt vera, að hann barnaði fjórar stúlkur á
þeim stutta tíma sem hann var hér. Ekki veit ég hverjar það voru
sem urðu barnsmæður hans eða hvað varð um þau börn sem hon-
um voru kennd, utan eitt þeirra. Það barn var hann Bogi auming-
inn, sem Níels getur um í dagbók sinni. Ég held að móðir Boga
hafi verið Silfá Bóasdóttir á Gjögri.
Bogi fæddist holgóma og með stórt skarð í efri vör. Slíkt barn
var borið til þess að búa við líkamsgalla sína og lifa í annarra náð.
Silfá móðir hans deyr 1884. Boga var komið fyrir hjá Gísla afa
mínum og Vilborgu konu hans í Norðurfirði og var á þeirra veg-
um. Hann náði fullorðinsaldri, en var sannarlega aumingi og gat
lítið eða ekkert unnið til gagns. Hann var í Norðurfirði frá fyrsta
barnsminni mínu og lék sér með börnum sem óviti. Hann var
ósköp barngóður. Helsta gaman barna var að ríða á prikum sem
voru höfð fyrir hesta. Það var lán barnanna ef hrífuskaft brotnaði,
þá fengust út úr því tveir hestar. Í þessum leikjum var Bogi mikill
þátttakandi. Hann átti besta hestinn sem kallaður var Nös. Þann