Strandapósturinn - 02.01.2008, Blaðsíða 92

92
sem bæði var gætinn og áræðinn á sjó þegar þess þurfti, treysti sér
ekki til farar. Var þá ekki um annað að ræða en fara landleiðina.
Var það þá orðin löng leið og bið að bíða hjálpar. Því var gripið
til þess ráðs sem áður er sagt frá, að leita hjálpar Guðbjargar. Þeg-
ar Bettý loks komst að Felli, var fæðingin fyrir nokkru afstaðin.
Maður getur sett sig í spor fólksins á Felli sem varð að þreyja þorr-
ann þessa löngu bið milli vonar og ótta um líf konu og barns.
Þar með er þessi frásögn í raun og veru á enda. Daginn eftir
hélt Guðbjörg á Seljanesi heim til sín. Hún var hetja dagsins.
Öldruð kona hafði leyst úr tvísýnni þraut með fulltingi góðra
vætta og máttarvalda.
22. janúar 1999
Upphaf Nautgriparæktarfélags
Árneshrepps
Með lögum um kynbætur nautgripa staðfestum á Alþingi 14.
mars 1928 er svo ákveðið að í hverjum hreppi skuli kjósa naut-
gripakynbótanefnd þar sem ekki eru starfandi nautgriparækt-
arfélög. Í lögunum er nánar greint frá hvernig kjöri nautgripa-
kynbótanefndar skuli háttað og hvert sé verksvið þeirrar
nefndar.
Í 3. gr. þeirra laga segir svo:
„Kynbótanefnd skal sjá um, að jafnan séu til innan hrepps eða
utan hæfilega mörg naut, kyngóð og efnileg, til undaneldis í
hreppnum. Naut þau, sem kynbótanefnd velur í þessu skyni, skal
hún taka á leigu, kaupa eða tryggja hreppsbúum afnot þeirra á
annan hátt, eftir því sem hún hefur heimildir til og telur rétt.
Semur hún þá um leiguna eða afnotin, svo og greiðsluskilmála.
Skal nefndin gera hreppsbúum ráðstafanir sínar kunnar, og er
öllum óheimilt að nota önnur naut til undaneldis en þau, sem
valin eru af kynbótanefnd.
Nú eru einhverjir hreppsbúa svo afskekktir, að þeir geta ekki
notað naut í samlögum við aðra, og er þá kynbótanefnd rétt að